Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Την πεποίθηση ότι η Ελλάδα μπήκε πλέον σε τροχιά ανάπτυξης και ότι οι κακοπροαίρετοι μπαίνουν στη γωνιά, εξέφρασε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στη ΔΕΘ. Παρουσιάζοντας μια ειδυλλιακή εικόνα για την Ελλάδα, λέγοντας πως ακόμη και αυτοί που μας κατηγορούσαν στο εξωτερικό μιλούν τώρα με τα καλύτερα λόγια για τη χώρα μας, ο Αντώνης Σαμαράς εξαγγέλλοντας φοροελαφρύνσεις και τροποποιήσεις στα νομοσχέδια, προσπάθησε για μια ακόμη φορά να πείσει το ακροατήριο πως τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Είχε, όμως, και σύμμαχό του τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, υπουργό Εξωτερικών και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος με τη σειρά του εξέφρασε την αγωνία του να μην πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού και γυρίσει η χώρα στο μηδέν.
Αλήθεια, στο μηδέν θα πάει η χώρα αν απαλλασσόταν από τα δάνεια και τις υποσχετικές στους ευρωπαίους εταίρους; Στο ναδίρ θα έφτανε η ελληνική οικονομία αν η Ελλάδα στηριζόταν στις δικές της δυνάμεις και αν η εγχώρια παραγωγή αξιοποιούνταν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο; Οι προσπάθειες που καταβάλλουν Σαμαράς και Βενιζέλος λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές ξεπερνούν κάθε επιτρεπτό όριο, στον αγώνα τους να πείσουν τον Έλληνα ψηφοφόρο. Είναι τέτοια η ένταση των λόγων τους, τέτοιο το απαράμιλλο σφρίγος των λόγων τους, που κάποιος μπορεί εύκολα να ισχυριστεί ότι διακυβεύονται πολλά αν η χώρα αθετήσει τις υποσχετικές. Με την παραμικρή ευκαιρία αναφέρονται πλέον στις θυσίες του ελληνικού λαού γιατί αυτή την τακτική έχουν υποδείξει οι μέντορες των λόγων τους. Χτυπώντας στην καρδιά του ελληνικού λαού, στο φιλότιμο και την όποια εργατικότητά του, προσπαθούν να τιθασεύσουν την οργή του καθενός απέναντι σε μέτρα που πλέον δεν εξαγγέλλονται δια βοής από τα Media, αλλά περνούν σα ρουμπρίκες πάνω από τα ούτως ή άλλως αναίμακτα υπόλοιπα θέματα της επικαιρότητας. Είναι τέτοιος ο τρόπος προβολής των θεμάτων, είναι τέτοιες οι υπόγειες συμφωνίες για την παρουσίαση του «ελληνικού θαύματος» που η παρατεταμένη ανεργία αποσιωπάται, λες και η όλη ιστορία είναι πώς θα γεμίσουν τα νησιά με τουρίστες και πώς θα δημιουργηθούν τα ενεργειακά και τουριστικά φέουδα στο έδαφός μας. Είναι, λοιπόν, τέτοια η μανία που εκφράζονται όλα αυτά, που τείνει κανείς να εικάσει πως και οι ίδιοι μάλλον άρχισαν να τα πιστεύουν. Μιλούν για ηλεκτρονική συνταγογράφηση και ηλεκτρονική υποβολή των φορολογικών δηλώσεων και το παρουσιάζουν έτσι λες και στην Ελλάδα έχει συντελεστεί η μεγαλύτερη επανάσταση των τελευταίων δεκαετιών. Και αυτό, όμως, δεν αποτελεί παρά μέρος της τακτικής που χρησιμοποιείται για να κατευναστεί ο λαϊκός θυμός, περιορίζοντάς τον απλά σε αναίμακτες κουβέντες στα καφενεία και τις καφετέριες, εκεί που το τελικό συμπέρασμα είναι πως κάνει κάποιος ένα μεροκάματο. Μέχρι στιγμής, θα έλεγε κάποιος, πως το έχουν καταφέρει, βλέποντάς τους με τι σιγουριά μιλούν στη ΔΕΘ.
Η επόμενη μέρα, όμως, δεν είναι παρά ένας ακόμη εφιάλτης για τα νοικοκυριά, αφού σύμφωνα με στοιχεία, πάνω από το μισό των Ελλήνων ζουν κάτω ή στο όριο της φτώχειας και 27% είναι χωρίς δουλειά. Την απάντηση, όμως, την έχουν και εδώ έτοιμη: Λαϊκισμός. Η φτώχεια, η μετανάστευση και η σταθερή ανεργία σε συνδυασμό με τις υψηλές τιμές -για να κλείσει το τετράγωνο του παραλογισμού- βαφτίζεται χωρίς ενδοιασμούς λαϊκισμός και θλιβερή αντιπολίτευση από τους άξιους χειριστές του λόγου και απίστευτους λαοπλάνους. Το ότι ο κόσμος υποφέρει, αποκαλείται θυσία. Το ότι ένας στους δύο δεν έχει δουλειά, ελληνικό φιλότιμο. Και όλα αυτά αντάμα με τα καλά τα λόγια και τους εγκωμιασμούς από το εξωτερικό.
Συγχαρητήρια λοιπόν, για μια ακόμη φορά, που κατάφεραν να πείσουν το ακροατήριό τους αυτή τη φορά στη ΔΕΘ πως αξίζουν ακόμη πολλές θυσίες μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος. Πως πρέπει ακόμη να μην μιλάμε και να μην διαδηλώνουμε γιατί έχουμε εισέλθει στην αναπτυξιακή διαδικασία. Δεν ξέρω πια, ποιους πείθουν παρόμοιοι λόγοι. Δεν γνωρίζω αν και κατά πόσο υπάρχουν ακόμη περιθώρια υπομονής και ανοχής σε νέα μέτρα. Αυτό που διαπιστώνω, δεν είναι παρά αμετανοησία και εμμονές σε μέτρα ανακούφισης του λαού μέσω των τροποποιήσεων των νομοσχεδίων και των τραγελαφικών λαθών για τον ΕΝΦΙΑ. Προφανώς αστειεύονται, όταν με διορθωτικές κινήσεις προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο πως δεν είχαν πρόθεση. Μάλλον πρόκειται περί κακόγουστου αστείου, όταν επιμένουν να παρουσιάζουν τη χώρα σαν μελλοντικό παράδεισο για τους επενδυτές λόγω των ιδανικών εργασιακών συνθηκών. Μάλλον, όμως, το τελευταίο το εννοούν γιατί όλοι οι ξένοι επενδυτές δεν έχουν πια παρά να προσφέρουν τον κατώτατο μισθό και να χορτάσουν από χιλιάδες αποστολές βιογραφικών για μια θέση στον ήλιο. Αυτή την Ελλάδα υπονοούν οι κ.κ Σαμαράς και Βενιζέλος. Αυτές τις θυσίες αξιώνουν στο όνομα της υποτιθέμενης αναπτυξιακής διαδικασίας. Και όποτε τους παρουσιάζεται ευκαιρία, τις κατονομάζουν.