Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Οι πολιτικές των κομμάτων αλλάζουν σαν τα πουκάμισα, όπως είπε και ο Αλέξης Τσίπρας για την κυβέρνηση. Τα παραδείγματα είναι πολλά και όλοι όσοι νομίζουν ότι κάποιο κόμμα έχει τηρήσει τις υποσχέσεις του, δεν έχει παρά να κοιτάξει δεκαετίες πίσω και να διαπιστώσει του λόγου το αληθές. Η μόνη διαφορά είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ -και γενικότερα η Αριστερά- δεν έχει κυβερνήσει και στα πόστα εξουσίας βρίσκονταν πάντα οι μονομάχοι και νυν κυβερνητικοί εταίροι, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Από αυτή την άποψη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι απαλλαγμένος και δίκαια θα αναρωτιέται πως, αφού δεν έχει δοκιμαστεί το κόμμα του στην εξουσία, τον κατηγορούν για λαϊκισμό και υπερβολές. Παρά το γεγονός, λοιπόν, ότι οι πολιτικές αλλάζουν σαν τα πουκάμισα και οι κομματικές γραμμές μεταβάλλονται από τη μια στιγμή στην άλλη, οι υποσχέσεις εξακολουθούν να δίδονται σωρηδόν και χωρίς πολύ σκέψη, λες και οι πολίτες είναι έτοιμοι να απορροφήσουν την κάθε λεπτομέρεια και να αναμασήσουν για άλλη μια φορά τις ίδιες ιστορίες.
Η οικονομικοκοινωνική υποβάθμιση της Ελλάδας και τα εσπευσμένα μέτρα για την καταπολέμησή της, την έχει μεταβάλλει, όπως όλοι γνωρίζουμε, μέσα σε λίγα χρόνια σε φορολογική κόλαση και πεδίο πειραματισμών της ευρωζώνης. Το πρόβλημα της Ελλάδας παραμένει τεράστιο, καθώς δεν εφαρμόστηκαν ποτέ οι κατάλληλες πολιτικές αντιμετώπισης της κρίσης, ούτε επιδιώχθηκε ποτέ η αποτελεσματική αντιμετώπιση των ελλειμμάτων που δεν είναι τωρινά. Αυτό το ξέρουν καλά τα κόμματα και ορισμένα από αυτά ισχυρίζονται πως έχουν βρει τις λύσεις, ενώ οι νυν κυβερνητικοί εταίροι, που είναι και οι βασικοί συντελεστές της ύφεσης, πανηγυρίζουν πάνω από το ελληνικό πτώμα, ισχυριζόμενοι ότι άλλες λύσεις δεν υπήρχαν.
Άλλαξαν, λοιπόν, τις πολιτικές σαν τα πουκάμισα, όμως η ουσία παρέμεινε η ίδια: φορολογία εις το διηνεκές. Γιατί ποιος δεν γελά με τον ΕΝΦΙΑ και τις αστείες διορθώσεις στα νομοσχέδια; Γέλιο, όμως, που δεν αρκεί να περιγράψει την τραγωδία που ζούμε εδώ και χρόνια. Λύσεις υπήρχαν και θα μπορούσε αυτή η παρατεταμένη τραγωδία να είχε αποφευχθεί. Αλήθεια, ακούσατε ποτέ για λήψη μέτρων ενίσχυσης της εγχώριας παραγωγής και περιορισμό του εισαγόμενου ανταγωνισμού από τις τρίτες χώρες; Μήπως είδατε ποτέ τους πολιτικούς ή τους αρμόδιους υπουργούς και υφυπουργούς να αναφέρονται σε ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και δημιουργία των αναγκαίων προϋποθέσεων, ώστε οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες του ιδιωτικού τομέα, να αποτελέσουν το μοχλό ανάπτυξης της χώρας; Και αν το έκαναν, το έκαναν σπασμωδικά, την ίδια στιγμή που τα προϊόντα μας και δη τα αγροτικά ρίχνονταν και εξακολουθούν να ρίχνονται στις χωματερές, με τα λεμόνια ή τις πατάτες να εισάγονται σωρηδόν από Ισπανία και Τουρκία. Λύσεις υπήρχαν και υπάρχουν. Το ζήτημα είναι, όμως, ότι οι κυβερνήσεις θέλουν απλά να καταφύγουν στον παρατεταμένο δανεισμό, για πολλούς και διάφορους λόγους. Έρχεται, λοιπόν, τώρα ο Αλέξης Τσίπρας να υποσχεθεί σχεδόν τα πάντα, ισχυριζόμενος πως τα ίδια λέει έξω, τα ίδια λέει και μέσα, απαντώντας στις κατηγορίες της τωρινής συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ για διγλωσσία. Θα μπορούσε κανείς να πει με ευκολία «ας δοκιμάσουμε και αυτόν, να δούμε αν λέει αλήθεια». Θεωρητικά ναι, στην πράξη όμως, δεν υπάρχει χρόνος για δοκιμές. Βέβαια, για να διαπιστωθεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ή όχι μια ακόμη «γνωστή συνταγή», θα πρέπει να κυβερνήσει. Μία λύση είναι να του δοθεί αυτή η δυνατότητα και να φανεί στην πράξη αν αυτά που κάνει η κυβέρνηση είναι ή ήταν μονόδρομος. Πέρα όμως, από αυτό, είναι και το πότε θα αναπτυχθεί πραγματικά η χώρα και θα επιστρέψει σε φυσιολογικούς ρυθμούς. Χρόνος δεν υπάρχει για πειραματισμούς, αλλά και αυτή η κυβέρνηση με τα τωρινά ατοπήματα δεν μπορεί άλλο να βρίσκεται στην εξουσία, με καθημερινή φορολόγηση των πάντων και φορομπηχτικές πολιτικές. Ας αποφασίσει ο κόσμος σε ποιον θα δώσει την εξουσία, τώρα που ούτως ή άλλως πλησιάζουν οι εκλογές ενόψει αλλαγής προέδρου Δημοκρατίας. Και σ αυτό ο Αλέξης Τσίπρας έχει δίκιο: Οι εκλογές αυτές πρέπει να γίνουν χθες χωρίς χρονοτριβή, χωρίς καθυστερήσεις και αναβολές. Διαφορετικά, όχι μόνο νέοι ΕΝΦΙΑ θα δουν το φως της δημοσιότητας, όχι απλά νέα λάθη θα καταγραφούν, αλλά όλη η χώρα θα ζει σε ρυθμούς πανικού. Ο μόνος που θα μιλά για ανάπτυξη θα είναι ο πρωθυπουργός, που θα εξακολουθεί να δέχεται τους μεγιστάνες από την αραβική χερσόνησο, αγνοώντας επιδεικτικά τα ποσοστά ανεργίας που επιμένουν στο 27%. Κοινώς, επενδύσεις και πολιτικές που αλλάζουν σαν τα πουκάμισα με το ίδιο, όμως, αποτέλεσμα και επενδύσεις χωρίς τους πολίτες που έχουν προ πολλού εκτοπιστεί.