Το ξυπνητήρι κτύπησε. Για να διακόψει τα έμπλεα αυτοϊκανοποιήσεως όνειρα των κυβερνώντων και να προειδοποιήσει τους προπονούμενους να τους αντικαταστήσουν. Στο γνωστό ιστορικό ερώτημα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο», η σημερινή απάντηση είναι μια και μόνη: Αυτοί που βάζουν τα λεφτά. Οι δανειστές μας. Και η ...επί γης ελληνίδος εκπρόσωπος τους. Η Τρόικα. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια για εσωτερική κατανάλωση, ή παραμύθια πολιτευομένων εντρεπομένων να αποδεχτούν ότι περισσότερο διοικούνται παρά διοικούν.

Απλώς όσοι κάνουν πως δεν γνωρίζουν, δεν καταλαβαίνουν, ή και δεν αποδέχονται αυτή την πραγματικότητα, ξυπνούν ή θα ξυπνήσουν στο πολιτικό μας μέλλον - απότομα, όταν τα  γλυκά όνειρα εξελίσσονται σε εφιάλτες.

Τώρα, σε εφιάλτη για την κυβέρνηση και γελοιοποίηση της Βουλής των Ελλήνων εξελίχθηκε ο χειρισμός του θέματος των ρυθμίσεων επί των ληξιπροθέσμων οφειλών προς την εφορία και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και τα «κόκκινα δάνεια» των επιχειρήσεων. Με το κοινοβούλιο να υποχρεώνεται να πάρει πίσω, μέσα σε μια εβδομάδα, εκείνα που είχε αποφασίσει. Διότι η κυβέρνηση δεν είχε φροντίσει να αποσπάσει τη συγκατάθεση των τροϊκανών. Ή, άλλως πως, διότι η Βουλή των Ελλήνων είναι το ανώτατο νομοθετικό στήριγμα της χώρας, αλλά η χώρα δεν είναι κυρίαρχη. Οπότε υπεράνω της Βουλής νομοθετεί η τρόικα.

Μερικοί επιμένουν να στέκονται στο «πολιτικό κόστος» που έχει για την κυβέρνηση ο επιπόλαιος χειρισμός του θέματος. Κυριαρχεί στην κρίση τους το κομματικό κριτήριο. Αλλά δυστυχώς, αυτό είναι το λιγότερο. Το σημαντικότερο είναι ότι από την κοινοβουλευτική αυτή περιπέτεια έχουμε μια τριπλή γελοιοποίηση. Της Βουλής, της κυβέρνησης, και μεμονωμένων βουλευτών. Αυτών οι οποίοι είχαν ως συνήθως την ευκαιρία να κάνουν τα νταηλίκια τους στα μικρόφωνα, ενώ γνώριζαν ότι τελικώς θα το πιουν το ποτήρι. Και το ήπιαν.

Αλλά πέραν από την τρέχουσα επικαιρότητα, η ιστορία αυτή είναι ιδιαιτέρως διδακτική και για εκείνους που πιστεύουν ότι  «θα σκίσουν μνημόνια», θα επαναφέρουν όλους τους απολυθέντες του δημοσίου, θα καταργήσουν όλους τους εφαρμοστικους νόμους και θα μοιράσουν χρήμα σε όλους. 

Ας το καταλάβουμε επιτελούς. Ζούμε ακόμη με δανεικά. Και με ένα τεράστιο χρέος να μας περιμένει στη γωνία. Οπότε όλοι οι πολιτικοί λεονταρισμοί και παλικαρισμοί είναι χωρίς αντίκρισμα. Εκείνο που προέχει είναι μια εθνική συνεννόηση, ώστε να επιτύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στη διαπραγμάτευση για την απομείωση του χρέους. Τα άλλα είναι ...χάντρες για ιθαγενείς.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr