«Δέκα ζωές σε μία»

Της Τατιάνας Αβέρωφ

Εκδόσεις «Μεταίχμιο»

Έτσι ονομάζει το ιστορικό μυθιστόρημα που έγραψε η Τατιάνα Αβέρωφ και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. Στην ουσία είναι μια  βιογραφία για τις άγνωστες πτυχές από τη ζωή του πολιτικού Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα μέσα από τη ματιά της κόρης του. Ένα ταξίδι αναζήτησης όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην παρουσίασή του:

Η ζωή, σαν παραμύθι...

Περιπετειώδης, γεμάτη πάθη και ανατροπές.

Ένα μυθιστόρημα με ήρωες υπαρκτούς και γεγονότα πραγματικά, που ζωντανεύει την ταραγμένη ατμόσφαιρα και τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα, από το 1908 μέχρι τις αρχές του Εμφυλίου.

Το βιβλίο παρουσιάζεται στην Αθήνα αύριο Τετάρτη 19 τρέχοντος στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (2ος όροφος), Μασσαλίας 22, Κολωνάκι στις 19.30.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:   Κωνσταντίνος Τασούλας, Υπουργός Πολιτισμού  ο Γιώργος Ρόρρης, Ζωγράφος η  Κατερίνα Σχινά, Κριτικός Λογοτεχνίας και ο  Στρατής Χαβιαράς, Συγγραφέας. Παρεμβαίνει ο Λεωνίδας-Φοίβος Κόσκος, Πρόεδρος του Hellenic American University.   Συντονίζει ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Ηλίας Μαγκλίνης.

Απόσπασμα από το βιβλίο

Πρόλογος- «Επέτειος»

«Eίκοσι χρόνια πέρασαν που προσπαθώ με πείσμα να σε γνωρίσω, εσένα τον άνθρωπο, όχι τις πολλές εικόνες σου. Eίκοσι χρόνια που ψάχνω, διαβάζω, ερευνώ, και σαν την κλέφτρα κίσσα συλλέγω ό,τι ρετάλι του χρόνου, του κουτσομπολιού ή της Iστορίας βρεθεί στον δρόμο μου και το αποθηκεύω καρτερικά, μπας και μπορέσω μια μέρα να γράψω για σένα. Mήπως ήρθε επιτέλους ο καιρός; Πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα αν σε είχα γνωρίσει όσο ήσουν ζωντανός. Aλλά η σκιά σου ήταν πάντα πολύ μεγάλη κι εγώ έτρεχα μ' όλη μου τη δύναμη να σε αποφύγω για να μεγαλώσω. H αγάπη λένε θέλει δυο ολόκληρους ανθρώπους. Tι κρίμα που δεν σε πρόλαβα, που δεν συμπέσαμε οι δυο μας στον ίδιο χρόνο...».

Και από το τρίτο κεφάλαιο:- «ΛΟΛΗΣ»

Ξύπνησε με το όνειρο πάλι ο Λόλης. Το ίδιο όνειρο που έβλεπε από μικρός. Ούτε ακριβώς εφιάλτης, σαν αυτούς του Μισέλ, ότι τον καταδιώκουν οι ληστές και τα πόδια του έχουν παραλύσει. Ούτε σαν της Μίκας, ότι πήγε γυμνή στο καφενείο του Κλειδωνά ν' ακούσει τον Ριγολέττο του Βέρδη. Αλλά ούτε σαν τ' άλλα όνειρα που βλέπουν πολλοί ότι πέφτεις-πέφτεις σ' ένα ατέλειωτο κενό, ή πετάς ψηλά σε ανοιχτούς ουρανούς και σηκώνεσαι απ' τον ύπνο ελευθερωμένος. Όχι. Ο Λόλης ξυπνούσε με μια περίεργη μυρωδιά στα ρουθούνια. Αυτό μόνο. Αδύνατον να πει παραπέρα τι όνειρο είχε δει, όταν τον ρωτούσε η Μίκα, σκιασμένη, και με το δίκιο της, αφού τον έβρισκε μπρούμυτα στο κρεβάτι, ακίνητο σαν πεθαμένο, μύτη χωμένη στο μαξιλάρι και μόνο με τα ρουθούνια του να ρουφάει, να ρουφάει... Τι άραγε; Αν ήξερε ο Λόλης, θα της έλεγε της αγαπημένης του αδερφής, που έξι ολόκληρα χρόνια τον περνούσε και την είχε καλύτερη κι από φίλη και σύμμαχο και δεύτερη μάνα (πρώτη βέβαια η μανούλα καμιά σαν εκείνη!). Αλλά ούτε η μυρωδιά τού θύμιζε κάτι, να μπορεί έστω να την πει σαν λεμόνι ή σαν τριαντάφυλλο ή σαπισμένη πατάτα ή σαν τον μαντρότοιχο στο σχολειό όπου παράβγαιναν τ' αγόρια στη σκοποβολή με το κάτουρό τους. Όχι. Ούτε η μυρωδιά, ούτε οι εικόνες του ονείρου χωρούσαν σε λόγια αν ήταν όνειρο και αν ήταν εικόνες οι σκοτεινές αυτές σκιές πίσω απ' τα βλέφαρά του. Μια αίσθηση μόνο, κάτι κλειστό και υγρό σαν ασφυξία, αλλά κι απέραντο μαζί, κάτι απίστευτα ελεύθερο και ξεσηκωτικό σαν.... σαν... Δεν ήξερε ο Λόλης.

     Έμεινε ακίνητος στο κρεβάτι ανασαίνοντας τη μυρωδιά-φάντασμα που τον γυρόφερνε σαν φαγούρα χωρίς να μπορεί να την εντοπίσει. Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό, δεν είχε χαράξει ακόμα. Έτσι γινόταν πάντα, πρώτη μέρα στο χτήμα. Είχε τόσα να κάνει, τόσα να δει, παλιούς φίλους, ήχους, χρώματα, ίσως και νέες αγάπες. Η Φροσούλα θα είχε ακούσει πως ήρθαν... Ο Μουραγιάς ο επιστάτης θα τον περίμενε στο σπιτάκι του να τον κεράσει λουκούμι και δροσερό νερό. Θα του το σέρβιρε η κόρη του η Φροσούλα δηλαδή, τα μάτια κολλημένα στον δίσκο, μάγουλα αναψοκοκκινισμένα, κι εκείνο το αγγελικό χαμόγελο, που ώρες ώρες νόμιζε πως το φυλούσε μόνο γι' αυτόν, κι ας κόντευε τα δεκατρία εκείνη, πιο κοντά στην ηλικία του Μισέλ παρά στη δική του.

     Aλήθεια... πού ήταν ο Μισέλ; Ούτε κίνηση ούτε ανάσα απ' το διπλανό κρεβάτι. Ήταν άδειο το κρεβάτι! διαπίστωσε ο Λόλης ξαφνιασμένος. Πού να πήγε τέτοια ώρα ο αδερφός του; Οι δουλειές στο χτήμα ξεκινούσαν νωρίς βέβαια. Θέρος-τρύγος-πόλεμος, που έλεγε κι ο Μουραγιάς, συνοψίζοντας σε τρεις λέξεις τα όσα ο πατέρας τους πάλευε επί ώρες ή μέρες να τους μεταδώσει και αποτύχαινε. Με τον Μισέλ τουλάχιστον, που ούτε ν' ακούσει δεν ήθελε για τέτοιες δουλειές πληκτικές: Τι τους πλήρωναν τόσους ξενοθεριστάδες κάθε χρόνο, διαμαρτυρόταν, αν ήταν να ιδροκοπάνε παρέα κι εκείνοι και να χάνουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές; Ο Μισέλ ήταν λεβέντης. Είχε για όλα άποψη και την έλεγε θαρρετά. Ατρόμητος! Μακάρι κι ο Λόλης να μάθαινε μια μέρα να καβαλικεύει τ' άλογο σαν τον μεγάλο αδερφό, σαν τον άνεμο, σαν τον πατέρα... Είχαν πολλά κοινά οι δυο τους, ο πατέρας και ο πρωτότοκος γιος. Ίσως γι' αυτό «μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν» που έλεγε κι ο Μουραγιάς. Ή «βουνό με βουνό δε σμίγει» ο Μουραγιάς πάλι. Και ήταν αλήθεια φοβερές οι μπόρες που ξεσπούσαν καμιά φορά ανάμεσα στα δύο βουνά, όλο και πιο συχνά τελευταία. Ο πατέρας να διατάζει κι ο Μισέλ να τον αγνοεί επιδεικτικά. Ο πατέρας να ωρύεται και ο Μισέλ τον χαβά του. Ο πατέρας κατακόκκινος ν' αρπάζει το καμιτσίκι και να βαράει χέρια, κεφάλι, πόδια, και ο Μισέλ να καγχάζει με το κεφάλι ψηλά. Ποιος ξέρει τι να σκαρφίστηκε πάλι για να δείξει το μπόι του στο αντίπαλο βουνό; Παλικάρι ο αδερφός του. Σίγουρα δεν σηκώθηκε τόσο πρωί για να βοηθήσει στα χωράφια...

Μαριάνθη Βάμβουρα

«Ματωμένα τριαντάφυλλα»

Tης Αν. Κυράλογλου

Εκδότης: «Ψυχογιός»

Τιμή 17.70 ευρώ

Αρχή φόρμας

Όλη η ζωή της Κατερίνας ήταν στρωμένη με ματωμένα τριαντάφυλλα. Έτσι είχε προστάξει η μοίρα.

Ήταν άνοιξη του 1893 όταν την ερωτεύτηκε ο Ανέστης. Οι δικοί του ανένδοτοι δεν την ήθελαν γιατί ήταν ορφανή. Τα λόγια που ειπώθηκαν έγιναν βαριές κατάρες. Έμεινε μόνη, με τη μυρωδιά του νυφικού ακόμα νωπή, να κλαίει για την απόρριψη και την εγκατάλειψη.
Και ύστερα ήρθε ο Μεγάλος Πόλεμος. Απρίλιος του 1917. Οι Τούρκοι είχαν στενέψει τον κλοιό γύρω από τους Έλληνες και η Ιστορία έδειχνε το σκληρό της πρόσωπο. Η οικογένεια της Κατερίνας εγκατέλειψε το Νεοχώρι και μαζί με χιλιάδες άλλους Μικρασιάτες εξορίστηκε στα βάθη της Τουρκίας. Οι απώλειες τραγικές, τα δάκρυα αστείρευτα.
Μετά την ανακωχή, η Κατερίνα επέστρεψε στο σπίτι της. Όταν έφτασαν τα νέα για την αποβίβαση του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη, όλοι ρίγησαν, ελπίζοντας για ένα καλύτερο αύριο. Όμως για άλλη μια φορά η Ιστορία τους πλήγωσε. Η εξορία, ο θάνατος και ο πόνος θα τους έβρισκαν και πάλι.

Χρόνια δύσκολα, όπου η χαρά που ξεχειλίζει μπερδεύεται με τη λύπη που τρελαίνει. Τα όνειρα των ανθρώπων, μπουμπούκια έτοιμα να ανθίσουν, καταλήγουν ματωμένα τριαντάφυλλα, με την οσμή του αίματος να πλανάται και στις επόμενες γενιές.

«Η αναλφάβητη που ήξερε να μετράει»

 Του Jonasson  Jonas

 Εκδόσεις: «Ψυχογιός»

Τιμή 16.60ευρώ

Στις 14 Ιουνίου του 2007, ο Βασιλιάς και ο Πρωθυπουργός της Σουηδίας εξαφανίστηκαν από μια δεξίωση στο παλάτι. Αργότερα ειπώθηκε ότι είχαν αρρωστήσει, η αλήθεια είναι διαφορετική. Η πραγματική ιστορία αρχίζει κάμποσα χρόνια πριν, το 1961, με τη γέννηση της Νομπέκο Μαγιέκι σε μια καλύβα, στο Σοβέτο της Νότιας Αφρικής. Η Νομπέκο ξέφυγε από τη συνηθισμένη μοίρα των γυναικών της περιοχής της, η οποία είναι να μεγαλώνουν γρήγορα και να πεθαίνουν νωρίς. Τη χτύπησε ένας μεθυσμένος οδηγός, μηχανικός στο επάγγελμα, και η ζωή της πήρε διαφορετική τροπή.

Κατηγορήθηκε για το ατύχημα και αναγκάστηκε να δουλέψει για τον μηχανικό, που ήταν επικεφαλής ενός προγράμματος ζωτικής σημασίας για την εθνική ασφάλεια της χώρας.

H Νομπέκο ήταν καλή στο νοικοκυριό, αλλά ακόμη καλύτερη -μια μικρή ιδιοφυΐα- στους αριθμούς. Ο μηχανικός, πάλι, δεν ήταν, και έκανε ένα τεράστιο λάθος.

Τώρα μόνο η Νομπέκο το γνωρίζει...

Γραμμένη με το σπιρτόζικο και πανέξυπνο χιούμορ του Γιούνας Γιούνασον, αυτή είναι μια ιστορία για το πώς η προσπάθεια μιας γυναίκας να αλλάξει το δικό της μέλλον κατέληξε να αλλάξει τα πάντα.

«Οι κατσαρίδες»

Του NESB  Jo

Μετάφραση: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη

Εκδόσεις: «Μεταίχμιο»

Τιμή:15.50ευρώ

Ο νορβηγός πρέσβης στην Ταϊλάνδη βρίσκεται νεκρός σε έναν οίκο ανοχής της Μπανγκόκ. Είχε στενές σχέσεις με τον πρωθυπουργό της Νορβηγίας, και στο Όσλο θέλουν να αποφύγουν πάση θυσία το σκάνδαλο. Τύφλα στο μεθύσι ο Χάρι Χόλε θα μπει σε ένα αεροπλάνο για την Μπανγκόκ με ξεκάθαρες οδηγίες: να «κουκουλωθεί» η υπόθεση ή, αν αυτό δεν μπορεί να γίνει, να κάνει όσο το δυνατόν λιγότερα. Ωστόσο, όταν ο Χάρι φτάνει εκεί, διαπιστώνει πως δεν πρόκειται απλώς για έναν τυχαίο φόνο. Ή για να το θέσει διαφορετικά, για κάθε κατσαρίδα που υπάρχει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του, εκατοντάδες άλλες κρύβονται μέσα στους τοίχους του.

«Πρόσωπα. 30 συζητήσεις και συνεντεύξεις με σημαντικούς ανθρώπους»

Του Παναγιώτη Σκορδά 

Εκδόσεις «Αιολίδα»

Στο βιβλίο περιέχονται 30 συνεντεύξεις και συζητήσεις του Παναγιώτη Σκορδά με σημαντικούς ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών, της επιστήμης, του πολιτισμού.

Χωρίζεται σε δύο μέρη: στο πρώτο μέρος στεγάζονται  δεκαεπτά συνεντεύξεις και συζητήσεις με ανθρώπους που συνδέονται με τη Λέσβο (για κάποιους από αυτούς ήταν και η μοναδική συνέντευξη που έδωσαν στη ζωή τους), γεννήθηκαν και έζησαν ή ζουν στο νησί, γεννήθηκαν και μετοίκησαν, κατάγονται από το νησί: : Μανόλης Καλλιγιάνης, Τάκης Χατζηαναγνώστου, Γιώργος Γιαννουλέλλης, Βαγγέλης Καραγιάννης, Κώστας Μίσσιος, Βανιώ, Χαρίλαος Ρόδανος, Μαρία Καλλιπολίτη, Γιώργος Καρτέρης, Θόδωρος Γραμματάς, Αγγελική Ράλλη, Γιάννης Πασπάτης, Πάνος Κοντέλλης, Στέλιος Σκοπελίτης, Αλέξης Πανσέληνος, Ντόρα Γιαννακοπούλου, Θανάσης Παρασκευαϊδης.

Το δεύτερο μέρος συγκροτείται από δεκατρείς συνεντεύξεις και συζητήσεις με διακεκριμένους δημιουργούς που βρέθηκαν στη Λέσβο ως επισκέπτες με την ευκαιρία μιας εκδήλωσης, μιας συναυλίας, μιας θεατρικής παράστασης, ενός τιμητικού αφιερώματος (οι περισσότεροι είχαν έρθει σε εκδηλώσεις του Συνδέσμου Φιλολόγων): Κική Δημουλά, Θανάσης Βαλτινός, Ρέα Γαλανάκη, Άλκη Ζέη, Τίτος Πατρίκιος, Ευγένιος Σπαθάρης, Μιχάλης Γκανάς,  Έκτορας Κακναβάτος, Δήμος Αβδελιώδης,  Χρόνης Αηδονίδης, Ρένα Ρώσση-Ζαϊρη, Λίτσα Ψαραύτη, Φίλιππος Κουτσαφτής

Oι συνεντεύξεις αυτές είχαν πρωτοδημοσιευτεί στις εφημερίδες «Αιολικά Νέα», «Κυριακάτικα Αιολικά» και «Εμπρός» από το 1998 μέχρι και το 2014.

Οι συνεντεύξεις πλαισιώνονται με τα σχετικά βιογραφικά σημειώματα και με φωτογραφικό υλικό.

«Έχω την γνώμη, για να μην πω πεποίθηση πια, ότι μια συνέντευξη, μια συνομιλία είναι όχι μόνο μια αδρή προσωπογραφία και ένα τεκμήριο της εποχής που γράφεται και αναφέρεται, αλλά και μια νοητή γραμμή που συνδέει το παρελθόν με το  παρόν και με το μέλλον. Προσφέρει ερέθισμα  για  σκέψη, αναστοχασμό, αισθητική απόλαυση, έχει παιδευτική αξία, κρυσταλλώνει το ουσιώδες και βοηθά τον αναγνώστη να σταθεί έξω από τη ρευστότητα του καθημερινού και του τετριμμένου» γράφει ο Παναγιώτης  Σκορδάς στην εισαγωγή του.