Από της σήμερον, η Ελλάς εισέρχεται πλέον ισχυρά και αισιόδοξος εις την οδόν την άγουσαν εις τα πεπρωμένα της φυλής. Χθες γαρ επισημοποιήθη πλέον ο από καιρού αναμενόμενος αρραβών, ο προδικάζων την επίτευξιν της αυτοδυναμίας της μελλούσης ερυθροπρασίνου ημών κυβερνήσεως. Τύχη αγαθή διά το έθνος, έδοξεν την ευκλεή και καλλιπύγω εθνομητέρα ημών Θεοδώρα Τζάκρη, να προσφέρει την χείρα της εις τον ΣΥΡΙΖΑ. Χαιρεσθε και αγάλλεσθε Έλληνες. Ημέραι δόξης μας αναμένουσιν.

Ήρθε και έδεσε το παστοκύδωνο. Μετά την ψεκασμένη Ραχήλ Μακρή και την ...αντισυστημική Ιωάννα της Φιλοθέης (για τους φίλους και συντρόφους Γιάννα), μια νέα αγωνίστρια απεκδύεται του πρασίνου παρελθόντος της και περιβάλλεται στολήν αγωνιστικήν ροδοχρόου αποχρώσεως. Και το κρίσιμο ερώτημα είναι αν θα αλλάξει το περιεχόμενο της ιματιοθήκης της. Τα «σινιέ» συνολάκια, εξ αιτίας των οποίων περισσότερο, πάρα διά τα έργα της ως μέλους των κυβερνήσεων του ΓΑΠ, κατέστη γνωστή εις τους Πανέλληνας.

Το ότι η κ. Τζάκρη ψήφισε και τα τρία μνημόνια, άλλοτε ως υπουργός και άλλοτε ως βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ, είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Αφού εισήλθε στην κολυμβήθρα, ένθα ξεπλένεται παν αμάρτημα, εν λόγω, έργω, ή διανοία, εξασφαλίζοντας ότι θα είναι και πάλι υποψήφια, αυτή τη φορά με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, άρα δεν θα μείνει εκτός βουλής, όλα καλώς καμωμένα. Ίνα πληρωθεί το ρηθέν υπό του αειμνήστου Γιάννη Αλευρά «η μόνη σταθερή ιδεολογία κάθε βουλευτή είναι το άγχος της επανεκλογής του».

Και μη με ρωτήσει κανείς τι με έπιασε και τα βάζω με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις προσχωσιγενείς μεταγραφές του, όταν απέναντί μας έχουμε μια τόσο έκθετη κυβέρνηση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Διότι, στις δημοκρατίες, η ελπίδα πρέπει πάντα να είναι η αντιπολίτευση. Ιδίως όταν όλα δείχνουν πως έχει μπει στη διαδικασία να είναι εν δυνάμει κυβέρνηση. Η ελπίδα ότι αυτοί που θα διαδεχθούν αυτούς που μας κυβερνούν θα είναι «πολλώ κάρρονες» των απερχομένων.

Το ότι δικαιώνεται ο Γενικός Γραμματέας Δ. Κουτσούμπας, που υποστηρίζει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο ΠΑΣΟΚ», μπορεί ενδεχομένως να προκαλεί ευχαρίστηση σε όσους, πρώην πράσινους, μετεωρίσθηκαν για κάποιο διάστημα και τώρα σπεύδουν να ποντάρουν στο άλογο που τρέχει προς την εξουσία. Προσωπικώς, μου προκαλεί αφόρητη μελαγχολία και ανησυχία για τα επερχόμενα.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr