Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Το απεργιακό τοπίο συσκότισε τις συναντήσεις της κυβέρνησης με την τρόικα. Κοινώς τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες με τα ήδη υπάρχοντα μέτρα επιβάλλουν όχι απλά την μη αναγγελία νέων, αλλά την παραμικρή αναφορά σε αυτά. Η κυβέρνηση αυτοπαρουσιάζεται ως μοναδικό εμπόδιο στις αξιώσεις της τρόικας, στην προσπάθειά της να δείξει πως παλεύει για τα δικαιώματα των πολιτών. Που ήταν τόσο καιρό όμως όταν τα μέτρα είχαν διαλύσει την κοινωνία; Ισχυριζόταν με περισσή προκλητικότητα ότι δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Και αφού εξόντωσε τους πολίτες, αφού επέβαλλε εκβιαστικά τις μνημονιακές δεσμεύσεις - πάντα υπό την επίκληση του επιχειρήματος ότι δεν υπήρχε άλλη λύση - θέλει να δείξει τώρα το φιλολαϊκό της προφίλ. Αυτά όμως είναι για τους ευκολόπιστους. Για όλους τους υπόλοιπους που δεν πόνταραν επουδενί στις επιτηδευμένες κινήσεις της κυβέρνησης  στο τρίγωνο Παρίσι -  Βρυξέλλες - Αθήνα, δεν απέμεινε ως όπλο παρά μόνον η απεργία και οι κάθε λογής κινητοποιήσεις. Και θα έχετε παρατηρήσει, βέβαια, ότι ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πολυφαίνεται να τις στηρίζει, με δεδομένο ότι πιθανά σε λίγο καιρό θα κυβερνήσει τη χώρα. Το απεργιακό μέτωπο, λοιπόν, σε πλήρη εξέλιξη και οι διεκδικήσεις του φτωχού κόσμου στο προσκήνιο. Βενιζέλος και Σαμαράς, βέβαια, ωσάν να βρίσκονται σε άλλον κόσμο, συζητούν για τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων με την τρόικα και σπεύδουν να ωραιοποιήσουν την κατάσταση. Η εμπλοκή με την τρόικα, δεν ήταν παρά το τελευταίο προεκλογικό χαρτί της κυβέρνησης, αλλά και της αντιπολίτευσης, καθώς σε λίγο καιρό θα έρθουν οι κάλπες. Και αν αυτό δεν γίνει, θα μιλάμε απλά για νέο κυβερνητικό σωσίβιο ή για ωμή συμφωνία κάτω από το τραπέζι μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.  «Οι συζητήσεις στο Παρίσι ήταν δύσκολες αλλά είναι ένα βήμα προς την ολοκλήρωση της τελικής διαπραγμάτευσης», σημείωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, σε δηλώσεις του μετά τη σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό στο Μ. Μαξίμου. Αυτό το περιβόητο βήμα το συναντούμε  εδώ και πολλά χρόνια, καθώς είναι το μόνιμο επιχείρημα για την  παράταση της νοσηρής κατάστασης.  Η κυβέρνηση αφού αποκάλυψε  όλα της τα πρόσωπα, έρχεται τώρα να ζητήσει την κατανόηση των πολιτών και να αποδείξει ότι τους σκέπτεται. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο κράτησε τούτη την τεχνητά ανυποχώρητη στάση, και για τον ίδιο λόγο έσπευσε στο Παρίσι για να σπάσει τον πάγο. Σου λέει: τώρα που φτάσαμε στο τέλος θα κολλήσουμε; Τώρα που φορτώθηκε ο πληθυσμός τα περισσότερα και έχει γονατίσει; Αυτή είναι η αλήθεια, αγαπητοί αναγνώστες, και ας σπεύσουν κάποιοι να μας ονομάσουν γραφικούς με το μνημόνιο. Εξάλλου, μπροστά στα προηγούμενα χρόνια, τι  θα κοστίσει μια μικρή ακόμη υποχώρηση; Δεν θα τους παρεξηγήσει ο λαός, που ναι μεν τους καταδίκασε αλλά δεν έπαψε να τους ψηφίζει. Και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η κυβέρνηση γι' αυτό και κάνει τους εν λόγω ελιγμούς. Ναι, περί ελιγμών πρόκειται, περί σοφιστειών για να κρατήσει τις μάζες σε ασφαλή  απόσταση, για να δείξει σε όλους ότι οι προθέσεις της ήταν και είναι καθαρές. Σε αυτή την προσπάθεια έχει σύμμαχο τους κατά καιρούς γενναίους εταίρους, που δεν διστάζουν από την μια να επιδοκιμάζουν τον ελληνικό λαό για τις θυσίες του, και από την άλλη να κατευθύνουν την τρόικα σε νέες περικοπές. Ένα παιχνίδι είναι και αυτό στις πλάτες του κόσμου που ψάχνει να πιαστεί από κάπου. Ένα γνωστό κόλπο που ενώ έχει ξεθωριάσει, εντούτοις τίθεται εκ νέου σε ισχύ. Και καθώς πλησιάζουν οι εκλογές τον Μάρτη, θα πρέπει να υπάρχουν ασφαλώς και οι μπαλαντέρ για το παιχνίδι αυτό. Γιατί η όποια νέα κυβέρνηση, θα ζητήσει εκ νέου πίστωση χρόνου για να σκεφτεί τι θα πράξει. Θα πάρει βέβαια, μέτρα ανακούφισης, που σε σχέση με τα υπάρχοντα δεν θα είναι παρά ψιχία. Μέχρι τότε, αναγκαστικά οι πολίτες και πάλι θα υποφέρουν.