Άθλια είναι η κατάστασή μας. Αλλά στον κόσμο πάντοτε υπάρχουν και χειρότερα. Ευτυχώς εμείς έχουμε μόνον πολιτική και οικονομική εισβολή εκείνων που, εξ αιτίας των τραγικών λαθών των δικών μας ηγετών, ανέλαβαν να μας σώσουν. Δεν είμαστε στη θέση εκείνων των χωρών για τη «σωτηρία» των οποίων χρειάσθηκε να κινητοποιηθούν οι στρατιωτικοί μηχανισμοί των εκάστοτε «προθύμων».

Δείτε τι συμβαίνει ολίγον νοτιότερα μας. Το αίμα ρέει ποτάμι στην «απελευθερωμένη» από τους Δυτικούς Λιβύη. Αλλα κανείς δεν ασχολείται πια με αυτήν. Όσο οι κυβερνήσεις του Σαρκοζί και του Κάμερον, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ εκτελούσαν τις επιχειρήσεις για την ανατροπή του Καντάφι, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης βρίσκονταν σε κάθε γωνιά της Λιβύης. Ιδίως στην ανατολική, όπου ήταν η καρδιά της εξέγερσης.

Τώρα, όπως επισημαίνεται με ένα καυστικό άρθρο της κυριακάτικης έκδοσης του βρετανικού «Ιντιπέντεντ», τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, αλλα και οι κυβερνήσεις, ιδίως εκείνες που μετείχαν στη «σωτήρια» επέμβαση ανατροπής του Καντάφι, έχουν πλήρως αποστρέψει το πρόσωπο τους από των αμαρτιών τους. 

«Οι φίλοι σας στη Βρετανία και τη Γαλλία θα βρίσκονται δίπλα σας όσο οικοδομείτε τη δημοκρατία σας» έλεγε ο Κάμερον στους κατοίκους της Βεγγάζης, όπως υπενθυμίζει το άρθρο. Τρία χρόνια αργότερα, μάλλον θέλει να ξεχάσει εκείνα τα λόγια, καθώς δεν έκανε καμιά αναφορά στη Λιβύη, όταν μίλησε στη Βουλή των Κοινοτήτων για την εμπλοκή της Βρετανίας στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ.

Και το χειρότερο: Όπως και στην περίπτωση της εισβολής στο Ιράκ, με πρόσχημα το χημικό οπλοστάσιο του Σαντάμ, έτσι και στην περίπτωση της Λιβύης, όλη η επιχείρηση στηρίχθηκε στα ψέματα της προπαγάνδας των εισβολέων και των ντόπιων συμμάχων τους. Οι εκθέσεις ανεξάρτητων οργανώσεων όπως η «Διεθνής Αμνηστία» και το «Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», αποδεικνύουν ότι ήταν παραμύθια όσα μας πρόβαλλαν για δήθεν ομαδικούς βιασμούς γυναικών από στρατιώτες της Λιβύης. Και ότι εκτελέσεις που έκαναν οι προστατευόμενοι από τους εισβολείς «αντικαθεστωτικοί», φορτώνονταν από τους μηχανισμούς προπαγάνδας στις δυνάμεις του καθεστώτος.

«Άγιος» δεν ήταν ο Καντάφι. Αλλά επί πενήντα χρόνια η χώρα του ζούσε ειρηνικά και με ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο. Τώρα έχει παραδοθεί στις σφαγές. Και στο μεγάλο φευγιό. Τις συνέπειες του οποίου πληρώνουμε εμείς και η Ιταλία. Αλλά τώρα τα «παπαγαλάκια» κάνουν μόκο.  

giorgis@massavetas.gr