Με συμπαθάτε, αλλά αυτή την υπόθεση με την εκπαιδευτική άδεια του κρατούμενου «επαναστάτη ληστή» Νίκου Ρωμανού δεν μπορώ να την δω παρά μόνο ως μια ακόμη έκφανση του ελληνικού τραγέλαφου.

Κάθε άνθρωπος, έξω από την ελληνική πραγματικότητα, διαβάζοντας την ειδησεογραφία για την απεργία πείνας του νεαρού κρατούμενου, μετά την άρνηση να του χορηγηθεί άδεια να παρακολουθεί τα μαθήματα στο ΤΕΙ που πέρασε, θα έχει ασφαλώς μία λογική απορία: Αφού δεν επρόκειτο να του επιτρέψουν να παρακολουθήσει τα μαθήματα της σχολής, τι νόημα είχε η προηγηθείσα απόφαση με την οποία του επέτρεψαν να δώσει εξετάσεις; Και προφανώς θα κατέληγε στο συμπέρασμα it's too much Greeks for me. Είναι πολύ ελληνικά για μένα. Όπως λέμε εμείς «είναι πολύ κινέζικα για να τα καταλάβω».

Κατανοώ ότι οι αρχές ασφαλείας ανησυχούν για το πώς ενδέχεται να χρησιμοποιήσει την εκπαιδευτική άδεια, αν του δοθεί, ο συγκεκριμένος, ο οποίος εμφανίζεται πλήρως αμετανόητος και αδιάλλακτος στις θέσεις του. Καμία αντίρρηση. Από τη στιγμή όμως που άνοιξε το θέμα, με την πρώτη απόφαση, πρέπει να βρεθεί μια λύση. Για δυο λόγους. Ο ένας είναι ο ανθρωπιστικός, συνάμα δε και συμβατός με το υποτιθέμενο πνεύμα της σωφρονιστικής πολιτικής: Να δοθεί μια ευκαιρία «επανένταξης» στο απολωλός ερίφιο διότι πρόβατο δεν είναι.

Ο άλλος έχει ακριβώς άμεση σχέση με τον κίνδυνο που υποτίθεται ότι θέλουν να αποφύγουν. Την πρόκληση ανωμαλίας. Διότι, έτσι όπως τα έκαναν, μεγαλύτερος κίνδυνος από την οποιαδήποτε δράση του Ρωμανού, την οποία θέλουν να προλάβουν, είναι αυτός που απειλείται: Να ζήσουμε έναν νέο «καυτό Δεκέμβρη», από τον ξεσηκωμό που προκαλεί στο όλο νεφέλωμα αναρχικών και εξωκοινοβουλευτικής Άκρας Αριστεράς η επιλογή του σκληρού νεαρού να καταφύγει σε απεργία πείνας (καθόλου μάλιστα θεατρική, όπως σε πλείστες άλλες περιπτώσεις).

Αναλογίζεσθε τι θα επακολουθήσει αν κάτι «πάει στραβά» σε αυτή την υπόθεση; Ήδη πήραμε μια πρώτη δόση με το κάψιμο επτά τραπεζικών μηχανημάτων αυτομάτων συναλλαγών. Σκέπτεσθε τι μπορεί να συμβεί αν προκληθεί κάποια ανεπανόρθωτη βλάβη, για να μην σκεφθώ το χειρότερο;

Πόσο περισσότερο κοστίζει να μεταφέρεται καθημερινώς, υπό συνοδεία, στη σχολή του; Είναι μπελάς, ε; Και για να μη μπει στον μπελά αυτόν η ΕΛΑΣ, κάποιοι προκρίνουν τον κίνδυνο να μπει σε τρομερούς μπελάδες η Ελλάς ολόκληρη.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr