Με πολλές περιπέτειες μας αποχαιρετά ο χρόνος που φεύγει. Περιπέτειες πολιτικές για τις οποίες, όμως, υπάρχει πάντα η ελπίδα ότι μπορεί να μας βγουν σε καλό. Αλλά και περιπέτειες ανθρώπινες, όπως αυτή του πλοίου «Νόρμαν Ατλάντικ», από την οποία είναι πια η ώρα να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας για το πώς λειτουργούν όλα στον τόπο μας. Για το πώς κινούνται όχι στη σφαίρα της επιβεβλημένης απόλυτης τάξης, αλλά στο ...περίπου.

Το σημαντικότερο βεβαίως είναι ότι η επιχείρηση διάσωσης πήγε σε γενικές γραμμές καλά. Ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που επέβαιναν στο φλεγόμενο πλοίο είναι εν ζωή. Ότι οι απώλειες είναι μικρές. Αλλά είναι πράγματι εκπληκτικό, όσο και εξοργιστικό, ότι αυτή την ώρα, όταν το πλοίο έχει εκκενωθεί πλήρως και έχει ρυμουλκηθεί, κανείς δεν μπορεί να μας δώσει μια ακριβή εικόνα για το πόσες πράγματι είναι αυτές οι απώλειες. Αν μιλάμε μόνο για τους δέκα βεβαιωμένους νεκρούς ή για τριάντα ή σαράντα, αν όχι και περισσότερες ψυχές που χάθηκαν.

Υποτίθεται ότι, στην εποχή της πληροφορικής, με τα ηλεκτρονικώς εκδιδόμενα εισιτήρια επιβίβασης, το ευκολότερο των πραγμάτων είναι να έχουμε στη διάθεσή μας έναν αξιόπιστο κατάλογο των επιβαινόντων. Εδώ, όμως, βρίσκουμε ονόματα διασωθέντων που δεν υπήρχαν στον κατάλογο που έδωσε η εταιρία εκμετάλλευσης του πλοίου. Και παρακολουθούμε μια εξοργιστική «κολοκυθιά» για τον πραγματικό αριθμό των επιβαινόντων.  Που δεν μας επιτρέπει να προσδιορίσουμε με ακρίβεια πόσοι είναι ακόμη οι αγνοούμενοι που μακάρι να βρίσκονται εν ζωή.

Από όλη αυτή την περιπέτεια αποδεικνύεται, για μια ακόμη φορά, ότι και στον ιδιωτικό τομέα, όπως και στον δημόσιο, κυριαρχεί το ...μπάχαλο. Ότι οι νόμοι και οι κανονισμοί γίνονται λάστιχο. Ότι οι ελεγκτικές αρχές, που έχουν τελική ευθύνη για την προστασία της ζωής, της ακεραιότητας και της περιουσίας των πολιτών, δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε. Διότι αν λειτουργούσαν, δεν θα είχαμε αυτή την εικόνα.

 Να ελπίσω ότι από τις εκλογές του Ιανουαρίου θα προκύψει ένα νέο ελληνικό κράτος, όπου όλοι θα λειτουργούν με σεβασμό στους νόμους, στους κανόνες, στις προδιαγραφές και όχι στο περίπου; Είμαι φευ αρκετά μεγάλος για να μου επιτρέπεται να τρέφω τέτοιες αυταπάτες. Οπότε δεν μου απομένει παρά να το εύχομαι. Μακάρι το 2015 να μας βγει με λιγότερο μπάχαλο. 

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr