Ο κ. Φραγκίσκος Ραγκούσης, δικηγόρος του απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού, έκανε χθες μια δήλωση: « Δεσμεύομαι ηθικά και νομικά ότι ο Νίκος Ρωμανός δεν θα δραπετεύσει αν του χορηγηθεί εκπαιδευτική άδεια. Θέλει να σπουδάσει, θέλει να κατακτήσει τη γνώση». Ατυχώς η πρακτική αξία αυτής της «δέσμευσης» είναι ανύπαρκτη. Και κατά τούτο δεν μπορεί να βοηθήσει. Να «λύσει τα χέρια» των δικαστικών συμβουλίων, ώστε να παράσχουν την διεκδικούμενη άδεια σπουδών.

Τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά αν ο πολύπειρος δικηγόρος δεν προσέφερε εαυτόν ως «εγγύηση». Όχι επειδή δεν είναι αξιόπιστος ο λόγος του. Αλλα διότι δεν δεσμεύει τον αμέσως ενδιαφερόμενο. Τον ίδιο τον Νίκο Ρωμανό. Όπως δεν δέσμευσε και τον άλλο πελάτη του, τον εκτελεστή της «17 Νοέμβρη» Χριστόδουλο Ξηρό, υπέρ του δικαιώματος του οποίου να λάβει άδεια, αγωνίσθηκε. Και αφού έλαβε την άδεια, εξαφανίσθηκε, προαναγγέλλοντας μια νέα «επαναστατική» δράση.

Έχω ήδη ξεκαθαρίσει ότι θα επιθυμούσα να βρεθεί τρόπος, ώστε αυτός ο τόσο νέος άνθρωπος να μπορέσει να ξεκινήσει μια νέα πορεία επανένταξης στην κοινωνία. Πρωτίστως, να σταματήσει αυτή την καταστροφική πορεία προς την αυτοκτονία. Πάνω από όλα, για το καλό του ίδιου. Και δευτερευόντως της κοινωνίας. Η οποία θα περάσει από φωτιά και τσεκούρι σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Αν ο Ρωμανός υποκύψει.

Τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά, αν ο πολύπειρος δικηγόρος επεδίωκε το αυτονόητο. Το οποίο, πέρα από συνεντεύξεις και πολιτικές συναντήσεις θα έπρεπε να επιδιώκουν, κυρίως, οι γονείς του Ρωμανού. Αυτοί που νοιάζονται ασφαλώς για το παιδί τους περισσότερο από όλους αυτούς που ...επενδύουν στο ενδεχόμενο να συμβεί το μοιραίο. Και το αυτονόητο που θα βοηθούσε, δεν είναι η δέσμευση οποιοδήποτε τρίτου. Ούτε του δικηγόρου, ούτε ακόμη και των γονιών. Αλλά μόνον του ίδιου του Ρωμανού.

Αυτό ακριβώς θα έπρεπε να τον συμβουλεύουν και ο δικηγόρος και οι οικείοι του. Όχι να κάνει δήλωση αποκήρυξης της «ιδεολογίας» του. Ούτε καν του παρελθόντος του. Αλλά να συμπληρώσει τη φράση «αγαπώ τη ζωή και θέλω να την ομορφύνω με τη γνώση», όπως δήλωσε στο «Βήμα», με μια ακόμη: «Και δίνω τον λόγο μου ότι δεν θα χρησιμοποιήσω την  άδεια για άλλο σκοπό».

Δυστυχώς, πολλοί περί πολλά τυρβάζουν, παρακάμπτοντας το αυτονόητο.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr