Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Αν θα μπορούσε κανείς να κάνει έναν απολογισμό για το τι ξοδεύτηκε στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, τα σκάνδαλα που είδαν το φως της δημοσιότητας και τις αποτυχημένες πολιτικές που εφαρμόστηκαν για την καταπολέμηση του μαύρου χρήματος που είναι υπεύθυνο για τις μαύρες τρύπες της οικονομίας, θα διαψευδόταν οικτρά για τις τυχόν αισιόδοξες προβλέψεις. Αν κανείς έκανε ένα come back να βρει τις αμαρτωλές ενέργειες  όλων των κυβερνήσεων από τη χούντα και μετά, που υποτίθεται πως είχαμε «Δημοκρατία», θα διαπίστωνε με λύπη πως όχι απλά η τακτική της χούντας συνεχίστηκε, αλλά εμπλουτίστηκε και από πρωτότυπες ιδέες οικονομικής κλοπής. Όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν έκτοτε από τον τόπο συσσώρευαν χρέη, δανείζονταν ασυστόλως, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις βασικές τους υποχρεώσεις, και στο τέλος παρέδιδαν την εξουσία αδύναμες να φορτωθούν τα πολλαπλά ελλείμματα. Οι νέες κυβερνήσεις που προέκυπταν από τις εκλογές, υπόσχονταν πως θα τα καταφέρουν, αλλά στην πράξη αποδεικνύονταν ανίκανες με τη σειρά τους να ανταπεξέλθουν στις  όποιες υποχρεώσεις και η όλη ιστορία δεν θύμιζε παρά έναν φαύλο κύκλο ανυποληψίας και ανυπαρξίας δεσμευτικών προς κάθαρση πολιτικών. Αλήθεια, πόσες φορές τις τελευταίες δεκαετίες δεν ακούσαμε αυτή την περιβόητη λέξη «κάθαρση στον δημόσιο βίο», πόσες φορές δεν μας έταξαν πως θα μειώσουν το έλλειμμα και θα εντοπίσουν τη γενεσιουργό αιτία της ύπαρξης μαύρου χρήματος;  Πόσες φορές δεν απέφυγαν να απαντήσουν στο ποιος και κάτω από ποιες συνθήκες δημιούργησε τα τεράστια χρέη της χώρας στο εξωτερικό που δεν έσβησαν ποτέ; Τους βλέπουμε όλους σήμερα να παραληρούν γιατί, λέει, ο ξένος τύπος επιτίθεται κατά της χώρας με απανωτά «βρώμικα» δημοσιεύματα. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος φτιάχνει αναχώματα και ορύγματα, για να αντισταθεί στη νέα επέλαση των Γερμανών, που δεν δέχονται να πληρώσουν ούτε ευρώ για την Ελλάδα. Με πατριωτικές ρήσεις και αποφθέγματα προσπαθούν να ξυπνήσουν το φιλότιμο του Έλληνα που έχει αγανακτήσει με τις αλλεπάλληλες κατηγορίες που αφορούν όλες τις κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες. Και επειδή ο κόμπος έφτασε στο χτένι και κάποια στιγμή αυτά θα συνέβαιναν, δεν γνωρίζουν και με ποιο τρόπο μπορούν να πείσουν τον κόσμο πως όλες οι κατηγορίες κατά της χώρας μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά «στημένες», για να μας καταδυναστεύσουν οι κάθε λογής «κερδοσκόποι». Όμως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Κερδοσκόποι υπήρχαν ανέκαθεν και δεν περίμεναν τη χρεοκοπία της Ελλάδας για να φανερωθούν. Ούτε τα όποια δημοσιεύματα κατά της Ελλάδας στοχεύουν στη δημιουργία κλίματος εκφοβισμού και ανωμαλίας. Δημοσιεύματα για την οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων στην Ελλάδα υπήρχαν ανέκαθεν στον ξένο τύπο και αυτό δεν είναι επιχείρημα για να ξεσηκωθούν οι εγχώριοι καναλάρχες (άμοιροι ευθυνών;) και να σαλπίσουν τον ύμνο της εθνικής παλιγγενεσίας! Όποιος παρακολουθεί στοιχειωδώς τις ξένες εφημερίδες και περιοδικά, μπορεί να διαπιστώσει με ευκολία πως δεν είναι τωρινό φαινόμενο οι αναφορές για κακοδιαχείριση στα οικονομικά της χώρας. Περιττές, λοιπόν, οι όποιες αναφορές για κερδοσκοπικά παιχνίδια κατά της Ελλάδας, που δεν αποκλείονται, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Αλήθεια, τα υπέρογκα χρέη και τα ελλείμματα, οι κερδοσκόποι τα δημιούργησαν; Ή μήπως τα τεράστια σκάνδαλα που είδαν το φως της δημοσιότητας τις δεκαετίες ΄70  και ΄80 είχαν υποκινηθεί από τον ξένο τύπο;

Ψυχραιμία φίλοι μου. Τα πράγματα είναι ούτως ή άλλως δύσκολα και τα περιθώρια για θυμηδίες και χωρατά έχουν στενέψει. Τα κόμματα ας κοιτάξουν καλύτερα τις ευθύνες τους και ας μην αποπροσανατολίζουν τον ελληνικό λαό. Kάποιος πρωθυπουργός εξάλλου, το είχε πει καθαρά: «Μόνοι μας θα τα καταφέρουμε, δεν ζητάμε βοήθεια!». Παραφράζοντας τη ρήση του, θα λέγαμε: «Δικές μας είναι οι ευθύνες και μια ενδοσκόπηση δεν βλάπτει, καθώς οδηγεί κατευθείαν στην πηγή του κακού!» Κοινώς, αφήστε κατά μέρος τους εταίρους στους οποίους κατευθυνόμαστε γονυπετείς περιμένοντας τις δόσεις του δανείου. Εμείς οι ίδιοι, λέω, έχουμε τόσους παλαιούς λογαριασμούς να επιλύσουμε, που μέχρι να φτάσουμε στο συμπέρασμα ότι μας επιτίθενται συντονισμένα, θα χρειαστεί να διανυθεί μεγάλη απόσταση και κυρίως αρκετά μεγάλη διεργασία ενδοσκόπησης. Μέχρι τότε, θα υπάρξουν ασφαλώς και άλλα δυσφημιστικά δημοσιεύματα μέχρι να επιβεβαιωθεί στην πράξη πως «καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται!». Σε μια χώρα που και τι δεν έγινε εδώ και χρόνια, προκειμένου να αποδειχθεί η ανικανότητα των κυβερνήσεων να ανταπεξέλθουν στοιχειωδώς στις υποσχέσεις τους για καλύτερες μέρες που απλώς μετατράπηκαν σε φήμες.