Τι εύκολα που έρχονται οι επενδύσεις και λύνονται τα προβλήματα της οικονομίας, όταν ακούς τους πολιτικούς μας, όλου του φάσματος...

Αλλά και πόσο πικρή είναι η αλήθεια ότι χωρίς επενδύσεις, κυρίως ξένες, δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να ξεφύγουμε από τον βάλτο της ύφεσης και της συνακόλουθης λιτότητας.

Μόνο που οι επενδύσεις δεν έρχονται σε εμάς, όπως δεν κατευθύνονται και σε καμία άλλη χώρα, μόνο και μόνο επειδή διαλαλούμε ότι τις χρειαζόμαστε  και επειδή ...ευχόμαστε να έλθουν. Οι χώρες που «τραβούν» ως μαγνήτες τους διεθνείς επενδυτές, είναι αυτές που διαμορφώνουν ένα ελκυστικό περιβάλλον για εκείνους οι οποίοι, καλώς ή κακώς, έχουν ως αποκλειστικό στόχο να εξασφαλίζουν και να επαυξάνουν τα κέρδη τους.

Μια από τις χώρες που λειτουργούν ως μαγνήτες διεθνών επενδύσεων, είναι η Ιρλανδία. Το «αυτί» της οποίας δεν ιδρώνει από το γεγονός ότι πολλοί και πολύ, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης την επικρίνουν για τις επιλογές της. Κυρίως δε, για τη βασική της επιλογή να προσδιορίζει την φορολογία, επί των κερδών των επιχειρήσεων, μόλις στο 12,5%. Άλλωστε, δεν είναι και η μόνη που το κάνει. Την ίδια πολιτική ακολουθεί και η γειτονική μας Βουλγαρία. Με αποτέλεσμα να έχουν καταφύγει σε αυτή εκατοντάδες ελληνικές παραγωγικές επιχειρήσεις.

Όχι μόνο δεν αλλάζουν την πολιτική τους συμμορφούμενοι προς τις υποδείξεις των Βρυξελλών, παρά το γεγονός ότι μπήκαν και αυτοί σε μνημόνιο, καταφέρνοντας, όμως, να απαλλαγούν ταχέως από αυτό, αλλά προχωρούν σε μια νέα μεγάλη πρόκληση: Μειώνουν κατά το ήμισυ την φορολογία για μια συγκεκριμένη κατηγορία επιχειρηματικής δραστηριότητας. Τα κέρδη από δικαιώματα ευρεσιτεχνιών υψηλής τεχνολογίας, θα φορολογούνται, με τη νέα χρονιά, μόνο σε ποσοστό 6,25%, εφόσον οι ευνοούμενες επιχειρήσεις αποδεικνύουν ότι δημιουργούν θέσεις εργασίας για προσωπικό υψηλής ειδίκευσης.

Έτσι καταφέρνουν να προσελκύουν επενδύσεις από τεχνολογικούς γίγαντες όπως οι Apple, Google, Facebook και Microsoft. Ώστε να μην υφίστανται την αιμορραγία του μισεμού των νέων με υψηλό επίπεδο τεχνολογικών γνώσεων. Αυτό ακριβώς που είναι μεγάλη πληγή για τη δική μας χώρα. Η οποία εκτός από τα κεφάλαια που ...μεταναστεύουν στη Βουλγαρία ή ακόμη και στην Τουρκία, βιώνει και την τραγική μετανάστευση μυαλών, τον ξενιτεμό των νέων. 

Με τόσους ιδεοληπτικούς εχθρούς της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, στο κόμμα που μας κυβερνά, πώς να ελπίζουμε σε τέτοια, αληθώς επαναστατικά, ανοίγματα;

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr