Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Το πρόβλημα των Ελλήνων πολιτικών δεν συνίσταται μόνο στο πώς εκφράζονται στα διεθνή φόρα ή τι παρουσία επιδεικνύουν, αλλά το αν αυτά που λένε είναι πραγματικά και υλοποιήσιμα. Το αν ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε καλά ή όχι στη Νέα Υόρκη ή το αν χρειάζεται διερμηνέα, λίγο ενδιαφέρει τους πολίτες, που σε καμία περίπτωση δεν εξαρτούν την τύχη τους από την εμφάνιση του εκάστοτε πρωθυπουργού. Αυτό για να ησυχάσει ο κύριος Μεϊμαράκης, που πιθανά θεωρεί πως μια δική του παρουσία θα κοσμούσε τάχα τη χώρα. Δεν είναι ούτε θέμα εμφάνισης, ούτε εντυπώσεων, αλλά πολύ περισσότερο υλοποίησης μέτρων λιτότητας. Δεν είναι κάτι παραπάνω ή παρακάτω η τελευταία επαιτεία για ελάφρυνση ή κούρεμα του χρέους, όταν μάλιστα από πίσω βρίσκονται 11 εκατ. πολίτες που δεν καταδέχονται στην πλειοψηφία τους την όποια επαιτεία. Δε είναι καν οι πύρινοι λόγοι για το ξεπέρασμα της κρίσης που εκτοξεύονται εκατέρωθεν, ούτε οι διαξιφισμοί των κομμάτων στην ούτως ή άλλως υποβαθμισμένη θεσμικά Βουλή. Είναι ότι όλα αυτά που λέγονται, αφενός δεν καλύπτουν τον Έλληνα πολίτη και αφετέρου δεν του γεμίζουν την τσέπη. Ούτε καν οι αλχημείες με τις υποψηφιότητες για την αρχηγία στη ΝΔ, ούτε κατά διάνοια οι υπολογισμοί του κόστους από την αποχώρηση Λαφαζάνη από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα μικρά ποσοστά της Λαϊκής Συμμαχίας. Η επικαιρότητα διανθίζεται από φαιδρότητες παντός είδους, από φήμες και διαδόσεις ή καφενείου φρασεολογία λίγο μετά τα τελευταία στημένα ντιμπέιτ. Θα έλεγα ότι οι πολίτες επιθυμούν απλά και μόνο κάποιος να τους εγγυηθεί για το μέλλον. Έλα, όμως, που δεν υπάρχει κανείς...

Στο τέλος τι μένει; Απλά η εντύπωση πως τίποτε δεν θα αλλάξει το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Αυτό ενδιαφέρει περισσότερο τους πολίτες, που γυρνούν μεν την πλάτη στα κάθε λογής πολιτικά κουτσομπολιά, αλλά δεν παρεμβαίνουν πολιτικά παρά μια μέρα στο τόσο, όταν αποφασιστούν εκλογές. Οι πολίτες δεν κρίνουν, βέβαια, τον πρωθυπουργό από το αν μιλά καλά την αγγλική γλώσσα, αλλά από το αν αυτά που λέει τα πιστεύει και ο ίδιος.

Το πρόβλημα, όμως, των Ελλήνων πολιτικών είναι παλιό. Και μάλλον δεν είναι πρόβλημα. Ουσιαστικά ποτέ δεν επέλεγαν να κάνουν λάθος, χωρίς να το έχουν σκεφθεί. Το λάθος αυτό ήταν προμελετημένο και πάνω απ' όλα συνέβαινε την κατάλληλη στιγμή. Λάθος μπορεί να καταλογίσει κανείς το οτιδήποτε στους Έλληνες πολιτικούς. Δύσκολα, όμως, θα βρει το στημένο λάθος, την προσχεδιασμένη κίνηση. Κι αυτό διότι η πολιτική είναι από τα πιο ενδιαφέροντα επαγγέλματα από πλευράς ελιγμών. Είναι κάτι σαν το αλισβερίσι με τον επαγγελματία έμπορο, που σου κάνει τεμενάδες για να αγοράσεις από την πραμάτεια του. Είναι στοχευμένες οι κινήσεις του, μελετημένα τα λόγια του προς τον πελάτη. Οι πολίτες, όμως, δεν ενδιαφέρονται για τους πολιτικούς και τη δημόσια εμφάνισή τους, παρά μόνον για το τι αποτέλεσμα θα έχει στην τσέπη τους. Θα έπρεπε να ενδιαφέρουν και άλλα πράγματα όμως, τους πολίτες. Στο τέλος δεν μένει παρά η εντύπωση πως όλα στήθηκαν για να τους εγκλωβίσουν ακόμη περισσότερο με τις συνεχείς υπενθυμίσεις στα φόρα, τα συνέδρια και τις συνδιασκέψεις. Πως το ζητούμενο της κάθε εξουσίας δεν είναι παρά να εμποδίσει την παραμικρή εμπλοκή των πολιτών. Με βασικό επιχείρημα, ότι οι πολιτικοί είναι οι ειδικοί που χειρίζονται όλες τις υποθέσεις που αφορούν τη δημόσια ζωή. Και φυσικά όχι οι ίδιοι οι πολίτες. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι έκαναν την αρχή και τους γύρισαν εικονικά την πλάτη.