Χθες αναφέρθηκα στην περίπτωση ενός τυπικού ζευγαριού εργαζομένων, με δυο παιδιά, που αναγκάζονται να τα στέλνουν σε ιδιωτικό σχολείο, διότι απλούστατα το δημόσιο δεν τους παρέχει τις εγγυήσεις ασφαλείας για τα παιδιά τους, καθώς οι ώρες λειτουργίας του είναι πολύ μικρότερες από το ωράριο εργασίας των δυο γονέων. Μιλούσα για δυο απλούς ανθρώπους που ζουν στο Μεταξουργείο.

Αλλά ας δούμε και την περίπτωση ενός άλλου ζευγαριού, που ζει σε μια άλλη γειτονιά της Αθήνας. Στην Κυψέλη. Στη θέση του χθεσινού Δημήτρη και της Κατερίνας, να βάλουμε τον Αλέξη και την Μπέτυ. Ο πατέρας είναι πολυάσχολος ως πρωθυπουργός. Και η μητέρα, ως έχει κάθε δικαίωμα, θέλει να φροντίσει και αυτή την δική της προσωπική σταδιοδρομία. Που την υποχρεώνει κάποιες μέρες να βρίσκεται στην Κοζάνη, προκειμένου να ασκήσει τα ακαδημαϊκά της καθήκοντα.

Αν αποδεχθούμε την λογική του κ. Φίλη, ο Αλέξης Τσίπρας και η Περιστέρα Μπαζιάνα, ή Μπέτυ για τους οικείους της, επέλεξαν να στέλνουν τα παιδιά τους στο αρχαιότερο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο της Αθήνας, τη «Σχολή Χιλλ» στην Πλάκα, όπου το κόστος για ένα παιδί του νηπιαγωγείου είναι 7000 ευρώ ετησίως, επειδή «είναι εύποροι πάντως».

Αν μάλιστα αποδεχθούμε και την λογική του βουλευτή Σάμου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Σεβαστάκη, τότε πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο πρωθυπουργός και η σύντροφός του ...δεν ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Φοβερή πολιτική ανάλυση έκανε ο εν λόγω βουλευτής. Ότι δηλαδή «δεν πειράζει» που επιβλήθηκε ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, διότι «δεν θα έχει πολιτικό κόστος» για το κόμμα του αυτή η επιλογή, αφού, κατά τον κ. βουλευτή, αυτοί που στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία, δεν είναι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς θεωρεί ότι όλοι αυτοί είναι αστοί ή αντιδραστικοί μικροαστοί. Και εκεί πρέπει να κατατάξουμε και τον αρχηγό του.

Μερικές φορές, άνθρωποι προφανώς καλοφαγάδες, σαν τον κ. Φίλη, ή τον κ. Κατρούγκαλο, - τις συνήθειες του κ. Σεβαστάκη δεν τις γνωρίζω - πρέπει να ακολουθούν τον κανόνα «καλύτερα να μασάνε, παρά να μιλάνε». Διότι, με αυτά που λένε, αποδεικνύεται ότι δεν έχουν επίγνωση της πραγματικότητας που βιώνει η μέση ελληνική οικογένεια. Και μας προκαλούν πρόσθετη μελαγχολία για το πόσο σοβαρές και βιώσιμες είναι οι λύσεις που μας προτείνουν. Και τον πειρασμό να θυμηθούμε την Αντουανέτα.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr