Στα τόσα χρόνια της στήλης, είναι η δεύτερη φορά που αναγκάζομαι να περιλάβω στο κείμενο και ένθετη εικόνα. Είναι από το πρωτοσέλιδο της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Αποκαλύψεις», τον Ιούνιο του 2010. Με το οποίο αποκάλυπτα ότι ο κηπουρός του ΓΑΠ, ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, αρνιόταν να παραλάβει το CD με κατάλογο 2650 Ελλήνων καταθετών στην Ελβετία, τον κατάλογο Φαλσιανι. Αυτόν που τον Οκτώβριο του ίδιου έτους ονομάσθηκε «Λίστα Λαγκάρντ», όταν η τότε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας έστειλε στον εδώ ομόλογό της έναν κατάλογο με στοιχεία καταθετών, που ήταν, όμως, μικρότερος κατά περίπου εξακόσια ονόματα από εκείνον που πρόσφερε ο Φαλσιανι. Ο οποίος τον προηγούμενο μήνα, στη συνάντησή του με Έλληνες ανακριτές στο Παρίσι, πρόσθεσε μερικά ονόματα, στα 2062 της Λαγκάρντ, αλλά χωρίς να φτάσουμε και πάλι τους 2650. Και ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ, ποιοι και με ποια ανταλλάγματα, σε ποιον, κατάφεραν να «εξαφανισθούν».

Αφού παίχθηκε κάποιο θέατρο για το αν επιτρεπόταν π.χ. η γερμανική κυβέρνηση να πληρώσει για να πάρει στα χέρια της ένα αρχείο που ήταν προϊόν υποκλοπής, τελικώς όλες οι κυβερνήσεις άφησαν κατά μέρος τους ενδοιασμούς, πήραν τα CD με τους δικούς τους φοροφυγάδες και από την αξιοποίησή τους εισέπραξαν εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ. Η Γερμανία, η Γαλλία, η Αγγλία, η Ισπανία.

Όλοι κέρδισαν. Εκτός από μας. Διότι και όταν ακόμη καταδέχθηκε να παραλάβει τη λίστα ο Παπακωνσταντίνου, την έθαψε στα συρτάρια του. Επί τρία χρόνια κανένας έλεγχος. Για πρώτη φορά ξεκίνησε ένας έλεγχος για 258 το 2013, αλλά ολοκληρώθηκε ...μόνο για τρεις περιπτώσεις. Συνολικώς, ως τώρα, έχουν ελεγχθεί μόνο 136 περιπτώσεις. Και συμπληρώνουμε πενταετία έκτοτε. Με κίνδυνο να ...καθαρίσουν όλοι, λόγω παραγραφής που επέρχεται στις 31 Δεκεμβρίου.

Ζήτω η Ελλάς, της διαχρονικής και υπερκομματικής «αποτελεσματικότητας».

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr