Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Περιμένουν, άραγε και άλλα τρομοκρατικά χτυπήματα στην Ευρώπη; Πώς και με ποιο τρόπο προστατεύεται ο ευρωπαίος πολίτης από τις τυφλές αυτές ενέργειες; Είναι λύση οι αεροπορικές επιθέσεις κατά του ισλαμικού κράτους; Ερωτήματα που αναζητούν επειγόντως απάντηση το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, όπου ο φόβος έχει φωλιάσει στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και που ο ένας κοιτά τον άλλο τι κουβαλά και τι κινήσεις κάνει.

Η Ευρώπη του φόβου δεν είναι παρά μια νέα επιδιωκόμενη πραγματικότητα. Οι νέοι τρομοκράτες και όχι μόνο αυτοί- δεν βασίζουν πουθενά την εκδικητικότητά τους παρά σε μια αόριστη και χωρίς επιχειρήματα μανία κατά του Δυτικού τρόπου ζωής και αποθέωσης της θρησκευτικής λαγνείας. Η τρομοκρατία αυτή -που να σημειωθεί, αναμενόταν εδώ και καιρό από τις μυστικές υπηρεσίες πολλών χωρών, αλλά που δεν έκαναν τίποτε για να την αποτρέψουν θα πλήξει περαιτέρω την ασφάλεια σε όλη την ευρωπαϊκή Ήπειρο και θα κλείσει τον κόσμο στα σπίτια του, αφού ο καθένας θα μπορεί να αποτελέσει ανά πάσα στιγμή στόχο.

Κάποιοι είπαν πως η τρομοκρατία αυτή δεν είναι δημιούργημα της Δύσης. Άλλοι θεωρούν πως ιστορικά έχει καταβολές και σαφή προέλευση, που παραπέμπουν στον πόλεμο των θρησκειών. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Τα άτομα που συμμετέχουν στις επιθέσεις αυτές είναι σαφώς προσηλυτισμένα και εμπνευσμένα από τον παράδεισο και την κόλαση, που όλες οι θρησκείες διακηρύττουν. Είναι οι νέοι καμικάζι, οι νέοι σταυροφόροι από την ανάποδη, οι όψιμοι εκτελεστές σφαγών κατά των «απίστων». Είναι, όμως, μόνοι τους; Διαπράττουν αυτά τα εγκλήματα χωρίς σχέδιο και υποστήριξη μυστικών υπηρεσιών; Μόνο οι αφελείς το πιστεύουν.

Πώς είναι δυνατόν, με τη διαθέσιμη τεχνολογία που παρακολουθεί τα πάντα, ως δια μαγείας αυτοί να εμφανίζονται και μάλιστα στο έδαφος μιας χώρας που οι μυστικές της υπηρεσίες έχουν «ένδοξο» παρελθόν; Πώς μπορεί να πιστέψει κανείς, με λίγα λόγια, ότι τα δίκτυα υποστήριξης των τρομοκρατών δεν έχουν διαρραγεί από την προηγούμενη τραγωδία στο Charlie Hebdo; Και σε τελική ανάλυση, πόσο εύκολο είναι να παίρνει κανείς το όπλο του και να κυκλοφορεί ασύλληπτος σε μια πόλη που σε καμία περίπτωση δεν είναι ανυποψίαστη; Θεωρώ πως ο καλλιεργούμενος φόβος έχει και αλλού τις ρίζες του.

Πιστεύω πως όλη αυτή η κατάσταση βολεύει τους εξουσιαστικούς κύκλους της Γαλλίας αλλά και των γειτονικών χωρών, στην προσπάθειά τους να στρέψουν αλλού το ενδιαφέρον των πολιτών. Δεν θέλω να πω με αυτό ότι συμμετέχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην έκρηξη αυτής της τυφλής τρομοκρατίας, αλλά σίγουρα ωφελούνται από την παρατεταμένη σιωπή των πολιτών. Το «μη χείρον βέλτιστον» είναι η νέα υπηρετηθείσα λογική και το ρητό, πάνω στο οποίο θα βασιστεί εφεξής η ευρωπαϊκή πολιτική. Με το ηθικό των πολιτών καταρρακωμένο, με τον στρατιωτικό νόμο πανταχού παρών έτοιμο να εφαρμοστεί, η διακυβέρνηση όχι μόνο της Γαλλίας, αλλά και ολόκληρης της ευρωπαϊκής επικράτειας, γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη εύκολη υπόθεση.  

Τα σχέδια φίμωσης των αντίθετων φωνών υπηρετούνται στο έπακρο, όπως και το γεγονός ότι όλοι ανά πάσα στιγμή μπορεί να θεωρηθούν με το παραμικρό τρομοκράτες. Και όλα αυτά ξέχωρα από το γεγονός ότι τα σύνορα κλείνουν και η Ευρώπη από φρούριο γίνεται πεδίο γεμάτο απόρθητα κάστρα στο όνομα της ασφάλειας. Μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική εποχή και όλοι όσοι μιλούν για μια άλλη μέρα στην Ευρώπη, έχουν απόλυτο δίκιο. Οι ευρωπαϊκές αξίες πάνε περίπατο, όπως και τα δικαιώματα. Την ίδια στιγμή, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή περιπλέκεται και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για το τέλος των σφαγών στη Συρία, το Ιράκ και την Παλαιστίνη. Κάποιοι αμφισβητούν ότι η Δύση έχει ευθύνη στην κατάσταση αυτή. Σωστά, οι λαοί της Δύσης αγωνίστηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες σκληρά για να υπάρχουν κάποιες ελευθερίες. Οι εξουσίες όμως, που ποτέ δεν τις θέλησαν; Αυτές απολαμβάνουν τον τωρινό εγκλεισμό των πολιτών.

Για τον λόγο αυτό, λοιπόν, δεν θα πρέπει να παραιτηθούν οι ευρωπαίοι από τα δικαιώματά τους. Δεν θα πρέπει να επιτρέψουν σε μια χούφτα παρανοϊκούς να τους κλείσουν στα σπίτια τους και να τους φιμώσουν. Το παιχνίδι είναι πασιφανές: οι εξουσίες βοηθιούνται, η ακροδεξιά ανεβάζει αλματωδώς τα ποσοστά της και ο ολοκληρωτισμός γνωρίζει πεδίον δόξης λαμπρόν. Η απάντηση θα πρέπει να είναι ακόμη περισσότερη δημοκρατία, για να απομονωθούν οι κάθε είδους φανατικοί. Περισσότερο πάθος για την ελευθερία, γιατί κάποιοι κύκλοι έχουν βαλθεί να ξεθεμελιώσουν τα δικαιώματα που αποκτήθηκαν με θυσίες και αίμα.