Σε ανοιχτή επιστολή του ο επικεφαλής της παράταξης «Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Λέσβου» Νικ. Κουρτζής περί Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 2021, του Συμβουλίου Διεκδίκησης, της σύνθεσής του, αλλά και του τρόπου λειτουργίας του, καταθέτει τις απόψεις και τις διαπιστώσεις του περί προχειρότητας.

Στην ανοιχτή επιστολή, αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Είναι γεγονός ότι και εγώ, αν και ξεκίνησα ως ένθερμος υποστηρικτής της εν λόγω διεκδίκησης, στην πορεία αντιλήφθηκα κάποια γεγονότα και οδηγήθηκα σε συμπεράσματα που με έκαναν να αναθεωρήσω τη στάση μου. Πράγματι, μετά από προσωπική πρόσκληση του Δημάρχου δέχτηκα να συμμετάσχω στο μετέπειτα αποκαλούμενο «Συμβούλιο Δέσμευσης», το οποίο θα είχε ως ρόλο να χαράξει σε συνεργασία με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή τη στρατηγική της διεκδίκησης και να εποπτεύσει την εφαρμογή της. Επίσης, υπερψήφισα τη διεκδίκηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, επιδεικνύοντας για άλλη μια φορά έμπρακτα και θεσμικά την πρόθεση της παράταξής μας για συναίνεση και συνεργασία. Ωστόσο, το Συμβούλιο Διεκδίκησης όχι μόνο ουδέποτε συγκλήθηκε, αλλά ούτε καν ενημερώθηκε για οτιδήποτε σχετικό, με τα μέλη να μαθαίνουμε τις εξελίξεις από τον τοπικό τύπο! Αυτό με κάνει τελικά να συμπεραίνω ότι δημιουργήθηκε μόνο «για το θεαθήναι», όπως τόσα άλλα όργανα σε αυτή τη δημοτική θητεία. Μια από τα ίδια δηλαδή: η Δημοτική Αρχή ζητά συνεργασία, χωρίς, όμως, να την τιμά στην πράξη.

Στην επιστολή του Δήμου διαβάζω για μια ομάδα που πλαισιώνει τον καλλιτεχνικό διευθυντή κ. Αναστασίου, στην οποία, όμως, δεν συμμετέχει ούτε ένας Λέσβιος! Ενώ αντιλαμβάνομαι ότι είναι συνήθης πρακτική ο επικεφαλής ενός πρότζεκτ να επιλέγει τους στενούς συνεργάτες του, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι μια ομάδα που δεν έχει βαθιά γνώση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του τόπου μας, ούτε το χρόνο να την αποκτήσει.

Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύτηκε σε τοπικό ΜΜΕ ένα «βίντεο» ως επίσημο της εκστρατείας διεκδίκησης. Το βίντεο ήταν πέρα για πέρα πρόχειρο ως τελικό αποτέλεσμα, αν και το πρωτογενές υλικό (οι φωτογραφίες της Τζέλης Χατζηδημητρίου) ήταν αξιόλογο. Εν τέλει, ήταν ένα βίντεο σε καμία περίπτωση αντάξιο μιας σοβαρής προσπάθειας.

Την ίδια μέρα με την παραπάνω δημοσίευση, ακούσαμε τον κ. Αναστασίου, στην ανοιχτή παρουσίαση της υποψηφιότητας, να αποκαλεί, σε μια απέλπιδα και εν τέλει γελοία προσπάθεια πολιτικής ορθότητας, τις γυναίκες της Λέσβου «Λεσβίδες». Όλα αυτά συνθέτουν, κατά τη γνώμη μου, μια εικόνα προχειρότητας και επιπολαιότητας, που προσομοιάζει σε αρχοντοχωριατιά. Για να μη μιλήσω για την άποψη που προωθείται από την ίδια τη Δημοτική Αρχή, που υποστηρίζει ότι η ανακήρυξη ούτε λίγο ούτε πολύ, μας... οφείλεται, λόγω του προσφυγικού!

Υπάρχει μια διάχυτη πεποίθηση σε κάποιους δημότες της Λέσβου, ότι η ανακήρυξη του νησιού ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας θα ανοίξει κρουνούς χρηματοδοτήσεων και ίσως κάποιοι το φαντάζονται περίπου σαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σε τοπική κλίμακα. Αυτό αφενός είναι ανακριβές, διότι οι έξτρα πόροι που θα δοθούν είναι σχετικά περιορισμένοι. Αφετέρου, οι συμπολίτες μας θα πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι ένας τέτοιος τίτλος συνεπάγεται μεγάλες προσδοκίες και αντίστοιχη ευθύνη. Η Δημοτική Αρχή και ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος έχουν έως τώρα αποδείξει ότι έχουν επιφανειακή μόνο αντίληψη του μεγάλου κεφαλαίου που ονομάζεται Πολιτισμός. Αυτό φαίνεται από τους χώρους πολιτισμού που ρημάζουν παρατημένοι στη μοίρα τους, όπως το Δημοτικό Θέατρο ή παραμένουν κλειστοί όπως το πολύκεντρο του Παπάδου, από τα μουσεία που λειτουργούν με ωράρια δημοσίου και από την αισθητική των πολιτιστικών δράσεων του Δήμου που μάλλον είναι... vintage, καθώς παραπέμπει στις δεκαετίες του 80 και του '90.

Όλα αυτά, ενώ οι καταγγελίες για παντελώς ασυντόνιστη και ανεξέλεγκτη δράση των διαφόρων οργανώσεων στο νησί πληθαίνουν καθημερινά και ουσιαστικά κανείς δεν γνωρίζει ποιος βρίσκεται στη Λέσβο, με ποια ιδιότητα, τι κάνει, πού και πώς. Το σπίτι μας ξέφραγο αμπέλι και εμείς φαντασιωνόμαστε μεγαλεία».