Να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν είμαι από εκείνους που περιμένουν «στη γωνία» τη νέα κυβέρνηση, είτε για να ...πανηγυρίσουν την αποτυχία της, είτε για να σχολιάσουν χαιρέκακα την «κωλοτούμπα» της. Διότι το πρώτο είναι εκδήλωση γραικυλισμού, όταν κάποιος πανηγυρίζει την ήττα της δικής του, της ελληνικής κυβέρνησης, στην αντιπαράθεση της με ξένες κυβερνήσεις και οργανισμούς. Και το δεύτερο είναι μόνο για όσους δεν έχουν καταλάβει ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Και στην περίπτωσή μας, ό,τι και αν φαντασιώνονται ορισμένοι, δεν έχουμε να κάνουμε με «λαϊκή επανάσταση», αλλά με δημοκρατική αλλαγή κυβέρνησης. Υποχρεωμένης να κινηθεί εντός των πλαισίων του ελληνικού συντάγματος και του ευρωπαϊκού συστήματος.

Αν, στις λίγες μέρες που απομένουν, ως τη σύνοδο κορυφής και την εκπνοή του υφιστάμενου προγράμματος, επιτευχθεί τελικώς κάποιος συμβιβασμός, αυτό θα είναι έκπληξη μόνο για τους τυφλωμένους από τα κομματικά τους πάθη. Είτε, από την μια πλευρά, τους μαξιμαλιστές του κυβερνητικού στρατοπέδου. Όσους νομίζουν ότι αποκτήσαμε κυβέρνηση ...Τσε Γκεβάρα. Είτε, από την άλλη, εκείνους από τα στελέχη τύπου Μουρούτη κλπ - και τους οπαδούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ζουν με το όνειρο της «αριστερής παρένθεσης» και περιμένουν να έλθει η ώρα του ρεβανσισμού.

Για όποιον αντιμετωπίζει την πραγματικότητα με απλή λογική, με κοινό νου, τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα πριν ακόμη από τις εκλογές. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον συμβιβασμό, που είναι άλλωστε και η «σπεσιαλιτέ» του ευρωπαϊκού συστήματος. Δεν θα αναφέρω παλαιοτέρα κείμενα. Θα θυμίσω μόνο μια παράγραφο από το κείμενο της στήλης την επομένη της «μετωπικής σύγκρουσης» μεταξύ Βαρουφάκη και Σόϊμπλε:

Αν έπρεπε να προβλέψω οπωσδήποτε κάτι, ως πιθανότερη εξέλιξη, θα διακινδύνευα να διατυπώσω την άποψη ότι θα έχουμε να κάνουμε με δυο συμβιβασμούς. Από την πλευρά της Γερμανίας θα υπάρξει μια υποχώρηση ως προς αυτό το ζητούμενο. Να δώσει μια πίστωση χρόνου. Ίσως όχι τόσο μεγάλη ως το τέλος Μαΐου που ζητάει ο κ. Βαρουφάκης. Και από την πλευρά της κυβέρνησης του κ. Τσιπρα να προσφύγει στην τακτική των καλογέρων. Να βαφτίσει την όρνιθα Ιχθύ. Να αποδεχθεί ουσιαστικά επέκταση του καθεστώτος αυστηρού ελέγχου, με αυτό που ήδη ονομάζει «πρόγραμμα γέφυρα».

 Ήδη διαφαίνεται μια συμφωνία για «γέφυρα», πέραν και του Μαΐου. Αμήν. Διότι υπάρχουν και «κωλοτούμπες» που είναι σωτήριες.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr