Ο ελληνικός λαός έδωσε και στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, την δική του ευκαιρία. Με τρεις διαδοχικές εκλογικές νίκες, δυο χωρίς αυτοδυναμία το 1989 και μια τελική με ισχνή αυτοδυναμία το 1990 (παρά το ότι πήρε ποσοστό 47%). Είπε πολλές αλήθειες για την κατάσταση στην οποία βρισκόταν η οικονομία της χώρας και επιχείρησε κάποιες διαρθρωτικές αλλαγές. Ερχόμενος σε σύγκρουση και με ισχυρά συμφέροντα, όπως ο τότε παντοδύναμος Σωκράτης Κόκκαλης. Αλλά υπονομεύθηκε από το ίδιο του το κόμμα. Με τους Έβερτ, Κανελλόπουλο και Δήμα να τον πολεμούν συστηματικώς. Και τελικώς ανατράπηκε από εκείνον που υπήρξε ευνοούμενός του, τον τωρινό πρόεδρο της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά. Χωρίς στην πραγματικότητα να αφήσει πίσω του, και αυτός, καμία ουσιαστική και βιώσιμη αλλαγή του κράτους.

Μετά από μια άνευ ουσίας επάνοδο του Ανδρέα Παπανδρέου, που είχε πια σοβαρά προβλήματα υγείας, ήλθε το 1996 και η σειρά του Κώστα Σημίτη, από εκεί που τον είχε στο περιθώριο ο Ανδρέας, να γίνει πρωθυπουργός. Είχε και αυτός την μεγάλη ευκαιρία, από τους πολίτες, που του έδωσαν και δεύτερη εντολή το 2000, να κάνει πράξη τον «εκσυγχρονισμό» που επαγγελόταν. Μας άφησε πίσω του κάποια μεγάλα έργα. Όπως το Μετρό, το νέο αεροδρόμιο στα Σπάτα, την Αττική Οδό, την γέφυρα του Ρίου. Μόνο που αυτά ήταν υποχρεώσεις, αναπόφευκτες, επιβεβλημένες από ένα άλλο «μνημόνιο» που είχε υπογράψει η Ελλάδα, προκειμένου να αναλάβει την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Που τους πληρώσαμε και τους πληρώνουμε, ακόμη, ακριβά. Αλλά εκσυγχρονισμό του κράτους δεν άφησε. Μόνο επίτευγμα, στον τομέα αυτό, τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, που άρχισαν να λειτουργούν το 2001.

Ακολούθησε η περίοδος των «πριγκίπων». Πρώτα με τον Κώστα Καραμανλή, ανιψιό του ιδρυτή της Ν.Δ., να έχει δυο ευκαιρίες, από τους πολίτες, για να υλοποιήσει την «επανίδρυση του κράτους» την οποία υποσχέθηκε, ως πιο προωθημένη λύση από τον «εκσυγχρονισμό». Όταν συνειδητοποίησε σε ποιο οικονομικό χάλι έφτασε η χώρα, είπε μεν κάποιες αλήθειες, αλλά δεν τόλμησε τις ρήξεις. Και έχασε τις εκλογές παραδίδοντας την καυτή πατάτα στον άλλο «πρίγκιπα», τον Γιώργο Παπανδρέου. Η συνέχεια γνωστή.

Σε όλους δώκαμε την ευκαιρία. Τώρα έχει την δική της ευκαιρία και η Αριστερά. Ας ελπίσουμε ότι θα αφήσει καλύτερα αποτελέσματα η δική της διακυβέρνηση. Αν αποτύχουν, τι μας περιμένει;

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr