Κατανοώ ότι, εδώ που φτάσαμε, δε είχατε και πολλές επιλογές. Διότι έχουμε από τη μια τον κ. Ντράγκι να έχει επιβάλει πλήρη ασφυξία στην ελληνική οικονομία. Διότι έχουμε από την άλλη την υστέρηση εσόδων λόγω διάλυσης του «μαγαζιού» από την ώρα που μπήκαμε σε προεκλογική περίοδο. Αλλά και λόγω της αβεβαιότητας και των προσδοκιών που δημιούργησαν οι υποσχέσεις περί του τι θα ισχύει και τι όχι, για διάφορες φορολογικές υποχρεώσεις, όπερ οδήγησε πολλούς να ακολουθήσουν την πρακτική μην πληρώνεις σήμερα αυτό που μπορεί να μην ισχύει αύριο.

Έτσι καταλήξατε να καταφύγετε σε εκείνο που διαχρονικώς η Αριστερά καταδίκαζε: Στην χρησιμοποίηση, από το κράτος, των αποθεματικών των ταμείων, των ΔΕΚΟ και άλλων οργανισμών, για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις του δημοσίου. Μέτρο υποτίθεται προσωρινό. Ώσπου να πείσετε επιτέλους τους εταίρους για την ορθότητα του προγράμματός σας και να δώσουν το πράσινο φως στον Ντράγκι να αφήσει να πέσει και στην Ελλάδα λίγη από αυτή την βροχή χρηματοδότησης που έχει αποφασίσει για την υπόλοιπη Ευρώπη.

 Εκείνο που δεν είναι εύκολο να γίνει κατανοητό είναι γιατί, υπό αυτά τα δεδομένα, επιμένετε να φουσκώσετε και άλλο τις λεγόμενες «ανελαστικές δαπάνες» του κράτους. Φουσκώνοντας και πάλι το ίδιο το κράτος. Γιατί, αντί άλλης προτεραιότητας, επιλέγετε να επιμείνετε στην επιστροφή στο δημόσιο όλων των απολυθέντων, ακόμη και εκείνων που εκδιώχθηκαν ως «επίορκοι». Είναι μήπως ψέμα ότι ο κρατικός μας μηχανισμός είναι δυσανάλογα φουσκωμένος, σε σχέση με την παραγωγικότητά του, σε σχέση με την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρει στους πολίτες;

Κάποια από εκείνα που ευκόλως εκτοξεύονταν ως υποσχέσεις από τους προεκλογικούς εξώστες, είναι καιρός να αντιληφθείτε ότι δεν είναι εύκολο να γίνουν πράξη. Τώρα που έχετε την ευθύνη διακυβέρνησης του τόπου, είστε υποχρεωμένοι  να αναθεωρήσετε τους σχεδιασμούς σας. Όχι επειδή θα σας το επιβάλουν οι δανειστές. Αλλά επειδή το επιβάλλει η κοινή λογική. Όταν δεν φτάνουν τα λεφτά να πληρώσουμε τους μισθούς εκείνων των υπαλλήλων που ήδη έχουμε, δεν προσθέτουμε και άλλους. Αυτό, που είναι αυτονόητος κανόνας για κάθε μικρό βιοτέχνη ή άλλο επιχειρηματία, είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβετε εσείς που έχετε την ευθύνη μιας χώρας; Πέρα από τον Μαρξ ή τον Σμιθ, υπάρχει ο κοινός νους. Η κοινή λογική.  

 Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr