Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Το μεταναστευτικό τείνει να γίνει μείζον πρόβλημα στην Ευρώπη μετά την αναζήτηση καταφυγίου σε αυτήν από χιλιάδες πρόσφυγες, που αιτούνται άσυλο και εργασία σε κάποια χώρα της ΕΕ. Την ίδια στιγμή, είναι ανείπωτες οι τραγωδίες στα νερά της Μεσογείου, όταν τα σκάφη διαφυγής βουλιάζουν το ένα μετά το άλλο και τα κέρδη των διακινητών σφραγίζονται στα επιπλέοντα πτώματα των προσφύγων. Όταν οι εμφύλιες συρράξεις και οι πόλεμοι κατακλύζουν πολλά σημεία της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, όταν η σημασία στην ανθρώπινη ζωή λιγοστεύει με τον καιρό ή εξαφανίζεται στα πεδία των μαχών, δεν απομένει τίποτε άλλο στους αθώους πολίτες από το να εγκαταλείψουν άρον άρον τις εστίες τους και να αναζητήσουν αλλού την ασφάλειά τους. Και όλα αυτά να σημειώσουμε υπό το αδιάφορο βλέμμα των Ευρωπαίων και των Αμερικανών, αλλά και των φιλόδοξων αντιπάλων τους, Ρωσίας και Κίνας, που δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο παρά για τη διαφύλαξη των συμφερόντων τους. Είναι τόσο προκλητική η αδιαφορία τους, που προτιμούν να παραμείνουν άπραγοι στα τραγικά αυτά συμβάντα από το να παρέμβουν δραστικά. Και ο λόγος είναι διότι δεν θίγονται άμεσα τα συμφέροντά τους. Όταν, όμως, αυτό συμβαίνει, δρουν αμέσως, παρουσιαζόμενοι πότε ως από μηχανής Θεοί και πότε ως σωτήρες των γυναικόπαιδων, που τον υπόλοιπο καιρό τα αφήνουν στο έλεος των συγκρούσεων. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο, με συμμέτοχους όλους εκείνους που και τι δεν θα έδιναν για να σταματήσουν τα μεταναστευτικά ρεύματα, που τάχα συντελούν στην αλλοίωση του ευρωπαϊκού πληθυσμού, σύμφωνα με τα μοδάτα ακροδεξιά δόγματα. Και λαμβανομένου υπόψιν ότι οι φτωχές χώρες της ευρωζώνης σηκώνουν το βάρος αυτών των μεταναστευτικών ρευμάτων.

Την περασμένη χρονιά, η Ελλάδα ήταν μεταξύ των χωρών της Μεσογείου που γνώρισαν δραματική αύξηση στις αφίξεις προσφύγων και μεταναστών μέσω θαλάσσης. Συνολικά, περίπου 43.500 άνθρωποι κατέφτασαν εκεί μέσω θαλάσσιων διόδων, αριθμός που αντιστοιχεί σε αύξηση κατά 280% σε σύγκριση με το 2013. Περίπου το 60% των νεοαφιχθέντων προέρχονταν από τη Συρία, ενώ υπήρχε επίσης σημαντικός αριθμός Αφγανών, Σομαλών και κατοίκων της Ερυθραίας. Οι εμπόλεμες συρράξεις αυξάνονται σε πολλά σημεία.

Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία από την φετινή ετήσια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας που παρείχε μια συνολική επισκόπηση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε 160 χώρες κατά τη διάρκεια του 2014. Σύμφωνα με αυτήν, ένοπλες ομάδες διέπραξαν παραβιάσεις σε τουλάχιστον 35 χώρες το περασμένο έτος. «Αν οι παγκόσμιοι ηγέτες δεν λάβουν έκτακτα μέτρα για να αντιμετωπίσουν τη μεταβαλλόμενη φύση των συγκρούσεων και δεν αντιμετωπίσουν τις υπόλοιπες ελλείψεις που αναφέρονται στην έκθεση», σημειώνεται χαρακτηριστικά, «η παγκόσμια εικόνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το 2015 θα είναι και πάλι ζοφερή, καθώς περισσότεροι πολίτες θα αναγκαστούν να ζήσουν υπό έναν ημι-κρατικό έλεγχο βάναυσων ένοπλων ομάδων, υπό την απειλή επιθέσεων, διώξεων και διακρίσεων, θα εμβαθύνουν οι απειλές κατά της ελευθερίας της έκφρασης και άλλων δικαιωμάτων -συμπεριλαμβανομένων των παραβιάσεων που προκαλούνται από τους νέους δρακόντειους αντιτρομοκρατικούς νόμους και την αδικαιολόγητη μαζική παρακολούθηση- και θα χειροτερεύσει η ανθρωπιστική και προσφυγική κρίση, με συνέπεια τη μετατόπιση περισσότερων πολιτών ύστερα από συγκρούσεις». Προφητική η συγκεκριμένη έκθεση.  Πράγματι αυτό ακριβώς γίνεται τώρα, καθώς ολοένα και περισσότεροι πρόσφυγες εγκαταλείπουν τις εστίες τους με τον φόβο του θανάτου. Πρόκειται στην κυριολεξία για φυγή επιβίωσης. Το ταξίδι, όμως, είναι πολλές φορές μοιραίο για πολλούς από τους πρόσφυγες, που αφήνουν την τελευταία τους πνοή στη Μεσόγειο. Βιαστικά η ΕΕ σπεύδει να καλύψει τα σοβαρά κενά που αφορούν την παροχή βοήθειας προς τις χώρες υποδοχής, οι οποίες με τη σειρά τους δηλώνουν ανήμπορες να ανταπεξέλθουν στη μαζική μετανάστευση. Εκεί που θα έπρεπε όλοι τους να έχουν προνοήσει για την πρόληψη των τραγωδιών, τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν. Έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την παράνομη μετανάστευση συγκάλεσε άρον - άρον για την Πέμπτη ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρώπης, Ντόναλντ Τουσκ, ενώ σε κοινό σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση του προσφυγικού κύματος προσανατολίζονται η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα υπό την εποπτεία της ΕΕ. Άργησαν, όμως, πολύ. Και τα κουφάρια των προσφύγων χάνονται στη θάλασσα της Μεσογείου. Τι αξίζει, άραγε, μια ανθρώπινη ζωή; Τίποτε. Ποιος ο στόχος των προσπαθειών; Η ελαχιστοποίηση των θυμάτων. Συγκρίνετε τη συμπεριφορά αυτή με των Αμερικανών, που για έναν και μόνο πολίτη τους στήνουν πολεμικές επιχειρήσεις για να τον σώσουν. Την ίδια στιγμή, βέβαια, εντός συνόρων οι δυνάμεις ασφαλείας πυροβολούν έγχρωμους γιατί δεν τους θεωρούν γνήσιους Αμερικανούς. Το παραμύθι, όμως, καλά κρατεί περί της ασφάλειας και της μέριμνας για τον αμερικανό πολίτη. Με αυτά τα δεδομένα, γιατί να ενδιαφερθούν για τους πολίτες των άλλων χωρών;  Και κατ' επέκταση, το φρούριο της Ευρώπης γιατί να ανοίξει τις πύλες του στους εξαθλιωμένους πρόσφυγες, αφού όπως λένε -ενστερνιζόμενοι την κάθε ακροδεξιά προπαγάνδα- τους φορτώνουν με προβλήματα; Αυτά και άλλα πολλά την εποχή των μαζικών μεταναστεύσεων. Την εποχή όπου η επιβίωσή μου σημαίνει τον θάνατό σου και η ευημερία μου την φτώχεια σου.