Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Μήνα με το μήνα και μέρα με την ημέρα έχει φτάσει να κρίνεται το μέλλον της χώρας, αφού από τη μια οι αξιώσεις των δανειστών παραμένουν ως έχουν, και από την άλλη η κυβέρνηση με τις κόκκινες γραμμές δεσμεύεται έναντι των ψηφοφόρων της, παρά το γεγονός ότι ήδη υποχωρήσεις έχουν γίνει και η πορεία του κυβερνητικού έργου δεν εξελίσσεται σύμφωνα με το προεκλογικό πρόγραμμα. Σε αντίθετη περίπτωση, θα είχαμε ναυάγιο στις συναντήσεις κορυφής. Όχι ότι τώρα δεν υπάρχουν σοβαρές εκκρεμότητες, αλλά το γεγονός ότι προχωράμε ακόμη ως χώρα χωρίς να πιστεύει κανείς ασφαλώς στην ρώσικη βοήθεια δείχνει ότι κάτω από το τραπέζι έχουν δοθεί ανταλλάγματα και δεσμεύσεις για τη συνέχιση της βοήθειας.

Έτσι αναμένεται να πορευτούμε μέχρι τον Ιούνη, οπότε και θα ληφθούν οι τελικές αποφάσεις. Ποιες θα είναι αυτές; Καταρχάς, η χώρα μας δεν αναμένεται να αποχωρήσει από την ευρωζώνη. Κατά δεύτερον, οι προσφορές θα αυξηθούν, συνοδευόμενες από κάποιες μικρές παροχές προς τον πληθυσμό. Στόχος της κυβέρνησης είναι να εξαντληθεί η τετράμηνη παράταση και μετά να οδηγηθούμε σε μια οριστική απόφαση για το μέλλον της χώρας.

Θα υπάρξει όμως, άραγε, οριστική απόφαση; Θα μπορέσουν να βρουν φόρμουλα συνεννόησης, προκειμένου να τερματιστεί η κρίση που απειλεί να τινάξει στον αέρα την ίδια την ευρωζώνη; Ας μην γελιόμαστε. Οι ευρωπαίοι εταίροι μπορεί να λένε ότι έχουν σχέδιο επιβίωσης σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας, το σχέδιο, όμως, αυτό είναι ασαφές και πάνω απ' όλα αόριστο. Γιατί δεν είναι μόνο η Ελλάδα που θα βγει από την ζώνη του ευρώ, αλλά και άλλες χώρες του Νότου. Από την άλλη, μην νομίζετε ότι είναι και τόσο μεγάλη η οικονομική ευημερία των ηγέτιδων χωρών της ευρωζώνης, αρχής γενομένης από τη Γαλλία, αλλά και την ίδια τη Γερμανία. Θα είναι λοιπόν, πολύ δύσκολη η βιωσιμότητα του ευρώ και στην καλύτερη περίπτωση επικίνδυνο σενάριο ένα πιθανό Grexit.

Η χώρα μας, βέβαια, θα καταρρεύσει σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αφού θα αλλάξουν άρδην οι πάσης φύσεως συναλλαγές και γενικότερα η οικονομία. Πλήρως εξασφαλισμένες, λένε από την κυβέρνηση, πως είναι οι υποχρεώσεις του δημοσίου περιλαμβανομένων και των πληρωμών για μισθούς και συντάξεις του Μαΐου. Μέχρι πότε όμως, θα συμβαίνει αυτό; Πώς θα εξασφαλιστούν στη συνέχεια οι μισθοί και οι συντάξεις και πάνω απ' όλα, πώς θα γίνουν οι εξαγγελθείσες προσλήψεις; Ο υπουργός Αναπληρωτής Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Γιώργος Κατρούγκαλος, αναφέρει τώρα ότι οι προσλήψεις που θα γίνουν, θα είναι περιορισμένες, στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας και των ελεγκτικών μηχανισμών. Η δήλωση αυτή μάλλον έρχεται σε αντίφαση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις, που έκαναν λόγο για πολλές προσλήψεις και μάλιστα σε αρκετούς τομείς.

Ένα ένα, λοιπόν, τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για πιθανή μεταβολή των υποσχέσεων, αναμένεται να δοκιμαστούν στην κρίση των ψηφοφόρων, που έχουν ήδη αρχίσει να δυσφορούν. Μουρμούρες και γκρίνιες εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου δεν λείπουν, καθώς δεν καθίσταται μέχρι στιγμής δυνατό, να συγκεραστούν οι διαφορετικές απόψεις και  εκτιμήσεις. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς, αναφέρεται στη δυσκολία των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, πιστεύοντας, όμως, ότι στο τέλος  η ελληνική κυβέρνηση θα επιτύχει λύση. «Δεν υπάρχει το δίλημμα συμφωνία ή χάος», τόνισε με έμφαση. Και αν δεν υπάρχει αυτό, τότε τι, διερωτώμαι; Ποια λύση αναμένεται να διασφαλίσει την επιβίωση της χώρας σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς; Η παράταση τελειώνει και οι εκκρεμότητες είναι ήδη πολλές. Η κάθε μέρα που περνά, αντιστοιχεί με ένα νέο καρδιοχτύπι των πολιτών, που δεν ξέρουν ποιο μέλλον τους επιφυλάσσεται. Όχι ότι το ήξεραν επί κυβερνήσεως Σαμαρά, ούτε ότι πιστεύουν στις αντιπολιτευτικές τσιρίδες του ΚΚΕ και του Ποταμιού. Απλά οι πολίτες ανησυχούν για το αύριο, με δεδομένο ότι αυτό που εξασφαλίζεται σιγά σιγά, είναι μόνο ο μήνας και τίποτε περισσότερο. Και στο τέλος θα πάψει και αυτός, μέχρι την τελική πτώση που όλοι μας απευχόμαστε. Για τον λόγο αυτό, επιβάλλεται να υπάρξει συμφωνία και φυσικά όχι και πάλι σε βάρος της τσέπης των πολιτών. Και όχι εγγύηση για τον μήνα που έρχεται και που κανείς δεν αποκλείει πως δεν θα ξανάρθει.