Επιτρέψτε μου να μην ασχοληθώ με τις «μονομαχίες» κατά τη συζήτηση της πρότασης για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το μνημόνιο. Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να βγει τίποτε σημαντικό από τη λειτουργία της. Ιδίως από τη στιγμή που αποφασίστηκε να μείνει εκτός ερεύνης η πιο κρίσιμη περίοδος, εκείνη που οδήγησε στην ανάγκη να φορτωθεί η χώρα με τα τεράστια νέα δάνεια και τα μνημόνια που τα συνοδεύουν.

Αφήνω στην άκρη όλες τις μεγαλοστομίες που ακούστηκαν. Όπως και τα πικρόχολα σχόλια των βουλευτών, στο καφενείο της Βουλής, από όπου παρακολούθησα το μεγαλύτερο μέρος της συνεδρίασης. Για το πόσο έχουν μετανιώσει για την εκλογή της κ. Κωνσταντοπούλου στην τρίτη θεσμική βαθμίδα του πολιτειακού μας σχήματος. Και τα οποία εκφέρονται πια συνεχώς, όχι μόνον από βουλευτές της αντιπολίτευσης αλλά και από την πλειονότητα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

Προτιμώ να ασχοληθώ με κάτι πιο παρήγορο, πιο ενθαρρυντικό. Με όσα ειπώθηκαν κατά τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον επίτροπο Μεταναστευτικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όπου επιτέλους ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε ανοικτά το θέμα αναθεώρησης της συνθήκης του Δουβλίνου. Η οποία καταδικάζει την Ελλάδα, ως χώρα εισόδου του μεγαλύτερου αριθμού μεταναστών από Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, να μην μπορεί να προωθήσει ένα μέρος από αυτούς τους ανθρώπους προς την υπόλοιπη Ευρώπη, αν και αυτό είναι το πραγματικό τους Όνειρο και όχι να μείνουν στην Ελλάδα της κρίσης, της φτώχειας και της ανεργίας.

Είναι θετικό ότι και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος αναγνώρισε την ανάγκη «να ξαναδούμε» αυτή τη συμφωνία. Ότι, κατά την δήλωσή του, το θέμα προβληματίζει και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Μακάρι. Διότι δεν είναι δυνατόν μια τόσο σκληρά χειμαζόμενη χώρα να μεταβάλλεται σε νεκροταφείο ψυχών από τη μια πλευρά, αλλά και εκτροφείο κάθε είδους εγκληματικότητας από την άλλη. Με χιλιάδες ανθρώπους που, μη μπορώντας να έχουν μια «κανονική ζωή», όπως την ονειρεύονται φεύγοντας από εκεί που δυστυχούσαν λόγω συρράξεων και διώξεων, καταλήγουν να γίνονται αθύρματα στα χέρια εμπόρων ναρκωτικών, λευκής σαρκός, λαθρεμπόρων και κάθε είδους συμμοριών.

Να τελειώνουμε λοιπόν με τις διαπραγματεύσεις. Να λύσουμε το βασικό οικονομικό πρόβλημα. Ώστε να έχουμε δυνατή φωνή. Για να μπορούμε να αξιώσουμε και αλλαγή αυτού του απαράδεκτου καθεστώτος που έχει επιβληθεί με τη συνθήκη του Δουβλίνου.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

email giorgis@massavetas.gr