Μια ενδιαφέρουσα αιρετική και πρωτότυπη άποψη κατέθεσε ο τ. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Κοσμήτορας της Σχολής Περιβάλλοντος και καταδρομέας Ανδρέας Τρούμπης, μιλώντας στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος στο πλαίσιο των δράσεων της 98 ΑΔΤΕ.

Ο Α. Τρούμπης έθεσε το ζήτημα του περιβάλλοντος, ως ζήτημα του δυτικού πολιτισμού, ως ζήτημα υψίστης σημασίας του πολιτισμού και της ιστορίας.

«Το περιβάλλον είπε δεν έχει να κάνει με τις συνήθεις περιπτώσεις κλιματικής αλλαγής και των συνεπειών της, αλλά το περιβάλλον είναι μείζον θέμα συγκρούσεων και της Δημοκρατίας του 21ου αιώνα».

Επιχειρηματολόγησε με αναφορά στον Paul Verlaine, τον κορυφαίο της ποιητικής σχολής του Παρνασσισμού, που θεώρησε υπερβολικά συναισθηματικό τον ρομαντισμό και επιδίωξε την απόλυτη τελειότητα του λόγου, έχοντας ως θεματολογία την καθημερινότητα, την κοινωνική πραγματικότητα και την ανάδειξη της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση, αλλά και στο σύγγραμμα του S. Moscovichi, «τεχνική και φύση στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό», με βασική θέση την ανάδειξη τριών κορυφαίων ζητημάτων στον πολιτισμό: Τον 18ο αι. τέθηκε το ζήτημα του πολιτεύματος, τον 19ο το ζήτημα της διακυβέρνησης και τον 20ο το ζήτημα της φύσης, πώς δηλαδή η κοινωνία χειρίζεται, διαχειρίζεται, αποφασίζει και πράττει σε σχέση με το φυσικό περιβάλλον. Ερωτήματα χωρίς ημερομηνία λήξεως. Τα τρία ζητήματα υφίστανται πάντα και επιλύονται από μείζονες συγκρούσεις, αιματηρές.

Ο Ανδρ. Τρούμπης εξήγησε με ιστορικά στοιχεία τι διαδραματίστηκε πριν 70 χρόνια, όταν επανεξέπεμψε το Radio Londres και ακούστηκε το ποίημα του Παρνασσιστή P. Verlaine, που αποτέλεσε και το κωδικοποιημένο μήνυμα απόβασης συμμάχων στη Νορμανδία, για ν' αναλάβουν δράση οι ομάδες αντίστασης με επιχειρήσεις σαμποτάζ.

«Με τον P. Verlaine που επιδίωξε απόλυτη ισορροπία ανθρώπου και φύσης, ξεκίνησε η μεγαλύτερη ημέρα της Ευρώπης και του πολιτισμού, όπου η πρόοδος επιτυγχάνεται δια των συγκρούσεων».

Έγινε αναφορά στους χιλιάδες πεσόντες στρατιώτες ανιχνευτές που συνέβαλαν στην αλλαγή της μοίρας της Ευρώπης.

«Η 5η Ιουνίου δεν σημαίνει μόνο ότι δεν ξεχνάμε τα σημαίνοντα, σημαίνει ότι έχουμε κατανόηση των μεγεθών, των αριθμών, των διαδικασιών, των διεργασιών, των συμπεριφορών και των επιλογών μας.

Σημαίνει ότι όλοι μας είμαστε υπερπληροφορημένοι περί κλιματικής αλλαγής, ρύπανσης, μόλυνσης».

Επικεντρώθηκε σε «κρυφά» ζητήματα που κυριαρχούν στη σύγχρονη συζήτηση περί ανθρώπου και φύσεως, στο ζήτημα επιστήμης και περιβαλλοντικών εφαρμογών, στο κίνημα του κοινωνικού συμβολαίου της περιβαλλοντικής επιστήμης.

Αναφέρθηκε στην τεχνολογία, που βρίσκεται στην υπηρεσία του περιβάλλοντος, στη σύγχρονη περιβαλλοντική επιστήμη, καταλήγοντας ότι «ουδείς διαφεύγει των ευθυνών του». Έθεσε τα ερωτήματα, πώς σχετίζεται το περιβάλλον με τη δημόσια υγεία, με την οικονομία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική ασφάλεια. «Αδυνατούμε να διαχειριστούμε το κοινό μας πρόβλημα που είναι η προστασία του περιβάλλοντος, που έχει άμεση σχέση και συνδέεται άρρηκτα με την εθνική ασφάλεια. Κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό, συνδέει άμεσα, στο πέρασμα των χρόνων, την κλιματική αλλαγή με συγκρούσεις σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Για να φτάσει στο 2015, όπου οι ανθρώπινες επιδράσεις στο κλιματικό σύστημα, εμπλέκονται στις τρέχουσες συγκρούσεις στη Συρία και να εξηγήσει, πώς η κορυφαία ξηρασία στη Συρία ρήμαξε τη γεωργία, εκτόπισε ανθρώπους και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τη σημερινή καταστροφή.

«Η 5η Ιουνίου σημαίνει ότι κανένας δεν είναι ανεύθυνος. Κανένας δεν μπορεί να είναι ιδιώτης. Η δημοκρατία του 21ου αιώνα ή θα επιλύσει τη σχέση ανθρώπου - φύσης ή αυτή θα καταλυθεί.

Η 5η Ιουνίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Δυτικού Πολιτισμού, Ιστορικά & Σύγχρονα», κατέληξε.