Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Μπορεί κανείς να κάνει πολλές υποθέσεις για το τι θα γίνει την Κυριακή και τι θα ξημερώσει την Δευτέρα. Μπορεί να επεξεργαστεί τα μηνύματα της Μέρκελ του Ολάντ και λοιπών για το ποια θα είναι η τύχη της χώρας λίγο μετά την τελευταία έκτακτη συνάντηση κορυφής για το ελληνικό ζήτημα. Το χαμόγελο του πρωθυπουργού μετά το πέρας της συνάντησης κορυφής αλλά και οι αισιόδοξες προβλέψεις από το κυβερνητικό επιτελείο δεν φαίνεται να συμβαδίζουν με την γενικότερη ανησυχία που επικρατεί στις αγορές για πιθανολογούμενο Grexit. Από την άλλη, τα διάφορα Plans B, C ή D πανικοβάλλουν στην κυριολεξία τους υπέρμαχους της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη, αφού το  παιχνίδι του κλυδωνισμού της μετά από πιθανή έξοδο της Ελλάδας παραγίνεται σοβαρό και κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει κανέναν ότι η χώρα δεν θα πάει τελικά στην δραχμή, παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός μιλά συνεχώς περί του αντιθέτου.  Ας παραμείνουμε ψύχραιμοι όμως. Οι ρήσεις των ευρωπαίων εταίρων μετά την προχθεσινή συνάντηση στις Βρυξέλλες αποκαλύπτουν το μέγεθος των εκβιασμών όχι τόσο σε βάρος της κυβέρνησης αλλά ολόκληρου του ελληνικού λαού. Η σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν την ανθρωπιστική καταστροφή στην χώρα αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι τα συμφέροντά τους προέχουν από την όποια ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας. Και αναρωτιέται κανείς; Για ποια Ευρώπη της αλληλεγγύης μιλάμε; Ποιοι καθορίζουν το μέλλον του τόπου στην περίπτωση που γίνει δεκτό το βαρύτατο νέο μνημόνιο; Αυτοί που δεν διστάζουν να γυρίσουν την πλάτη στην φτώχεια και την εξαθλίωση για μια ακόμη φορά; Αυτοί που δεν λογαριάζουν το πλήγμα στην οικονομία μιας χώρας που σε τελευταία ανάλυση έχει προσφέρει γη και ύδωρ επί χρόνια στους ξένους επενδυτές; Όχι, η αυστηρότητα έχει πλέον ξεπεράσει κάθε όριο. Αλλά, και από την άλλη οι τακτικισμοί της κυβέρνησης μάλλον δεν οδηγούν σε διέξοδο. Στο τέλος, μένει μόνο το χαμόγελο του πρωθυπουργού που επιχείρησε να σπάσει το ψυχρό κλίμα. Ένα χαμόγελο και μια αισιοδοξία που μάλλον θα είναι και τα τελευταία. Γιατί από Δευτέρα, είτε στο ευρώ είτε στη δραχμή οι τσέπες θα αδειάσουν. Οι υποθέσεις λοιπόν και τα σενάρια για την Δευτέρα δίνουν και παίρνουν και τα χαμόγελα του πρωθυπουργού μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.  Πιθανή έξοδος της χώρας από το ευρώ θα επέφερε πολλές συνέπειες και δη μακροπρόθεσμες. Άσε που θα άλλαζαν από την μια μέρα στην άλλη όλα, από συναλλαγές μέχρι μισθοί και συντάξεις. Και μιλώ για την αξία τους. Μεσολαβούν όμως λίγες ημέρες μέχρι την Κυριακή, όπου τα πάντα θα κριθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Εκεί θα ανακοινωθεί η παραμονή στο ευρώ ή το  Grexit. Ένας ολόκληρος λαός ζει και αναπνέει με την απόφαση αυτή, προσπαθεί να κρατήσει την ψυχραιμία του με κλειστές τράπεζες που διογκώνουν στο έπακρο τα προβλήματα. Έχοντας απέναντί του εταίρους που δεν ενδιαφέρονται στο παραμικρό για την όποια κατάσταση εις ότι αφορά την φτώχεια και την στέρηση. Αυτή ήταν η Ευρώπη που οραματίστηκαν μετά τον β' Παγκόσμιο πόλεμο; Έτσι ονειρεύτηκαν πως θάναι η κοινωνική συνοχή της; Τιμωρώντας την Ελλάδα αλλά και τις άλλες χώρες που θα ακολουθήσουν την μοίρα της; Νέο μνημόνιο ή δραχμή; Πολλούς ντελάληδες θα βρείτε πλέον να υπεραμύνονται της μίας ή της άλλης λύσης. Πολλές φήμες θα κάνουν για λίγες ημέρες ακόμη τον γύρο του διαδικτύου. Αυτό που δεν θα αλλάξει όμως θα είναι η φτώχεια. Οι πολίτες που θα περιμένουν υπομονετικά στις ουρές. Αυτήν ακριβώς την ανοχή εκμεταλλεύονται στην Ευρώπη και αξιώνουν νέα μνημόνια που λυγίζουν τους λαούς. Τον φόβο και την απελπισία για το αύριο. Επειδή οι πολίτες δεν μπόρεσαν ποτέ να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους.