Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Η κυβέρνηση αυτή συνεχίζει να μην μπορεί να βρει την ισσορροπία λόγω των εσωκομματικών προβλημάτων εντός του ΣΥΡΙΖΑ και με τη βοήθεια των σεναρίων για εκλογές σε σύντομο χρονικό διάστημα να προκαλεί αναταράξεις στο κοινωνικό - πολιτικό πεδίο, με τους πολίτες να αγωνιούν για το τι θα επακολουθήσει μετά το καλοκαίρι και τους εταίρους να προσπαθούν να καταλάβουν με ποιον θα συνδιαλλέγονται το ερχόμενο φθινόπωρο. Η αγωνία βρίσκεται στο κατακόρυφο, όταν οι φήμες για διάσπαση και ξέσπασμα διαφωνιών εντός του ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να διαταράξουν την ήδη επιβαρυμένη πολιτική ατμόσφαιρα, με τους πολίτες να περιμένουν με φόβο τη συνέχεια, αλλά και την κυβέρνηση να μην μπορεί να καταλάβει αν αυτή είναι η τελευταία μπόρα πριν τη θύελλα. Είναι τόσο μεγάλη η αγωνία, που μέσα στο καλοκαίρι και για πρώτη φορά μετά από τόσες δεκαετίες, αναμένεται να μην υπάρξει χαλάρωση, αφού στις κατ' ιδίαν συζητήσεις μεταξύ των πολιτών κυριαρχεί η συζήτηση για τη δανειακή σύμβαση, τους φόρους που πρέπει να καταβάλουμε όλοι μας, αλλά και τη λιτότητα που θα πάρει σάρκα και οστά τα επόμενα χρόνια. Είναι τραγικό που η κατάσταση έφτασε ως εδώ, ενώ θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί πολλά. Η λιτότητα που θα επακολουθήσει δεν θα είναι απλά η ταφόπλακα στα όνειρα για μια καλύτερη ζωή, αλλά ο βρόγχος που δεν αναμένεται να βγει για πολύ καιρό ακόμη.

Το πλέον τραγικό όμως, έχει να κάνει με τις νέες γενιές, για τους νέους που πέφτουν θύματα της δραματικής επιδείνωσης στην οικονομική κατάσταση της χώρας. Οι νέοι φεύγουν από τη χώρα αλματωδώς και δεν ξέρω αν τελικά όλοι τους διώχνουν με κάθε μέσο και τρόπο και αυτοί που μένουν είναι μονάχα οι γηραιότεροι και όλοι αυτοί που παρελθοντολογούν στις στάχτες μιας ανύπαρκτης δημοκρατίας. Η κυβέρνηση αυτό που κάνει συνεχώς είναι να αιμοδοτεί το πατριωτικό φρόνημα, έχοντας απέναντί της πολίτες που έχουν εξουθενωθεί από την πολλή δόση εθνικισμού έναντι της αυστηρής πολιτικής των Γερμανών. Και η όλη ιστορία θυμίζει έντονα ψυχροπολεμικό κλίμα. Λες και οι Γερμανοί φταίνει για όλα και όχι εμείς οι ίδιοι που φτάσαμε ως λαός σε αυτή την κατάντια. Λες και στο τέλος μένουν μόνο οι εκβιασμοί των εταίρων να μας υπενθυμίζουν πως άλλοι έχουν ευθύνη για το σημερινό κατάντημα.

Όμως όχι, την ευθύνη την έχουν οι κυβερνώντες, αλλά πάνω απ' όλα όλοι εκείνοι που από τη δεκαετία του ΄60 συσσώρευσαν τεράστια χρέη. Η ιστορία είναι πολύ παλιά και αφορά πολλές γενιές βολεμένων προ, κατά τη διάρκεια και μετά τη χούντα. Δάνεια και ασύδοτη υποθήκη ελληνικής περιουσίας συμπορεύτηκε με τις αυταρχικές πολιτικές όλων αυτών των δεκαετιών που επέφεραν ως αποτέλεσμα το τωρινό δράμα.

Οι έλληνες πολίτες όμως, είναι και ήταν υπεύθυνοι για τη μοίρα τους. Αυτοί που επέλεξαν τους πολιτικούς και τα κόμματα της αρέσκειάς τους. Κατά τον τρόπο αυτό υποθήκευσαν το μέλλον της χώρας και εγκλώβισαν και όλους εκείνους που δεν εντάχθηκαν ποτέ σε κάποιο κόμμα, ώστε να μην μπορούν στο τέλος να απαλλαγούν από την όλη διαδικασία. Και δεν ήταν λίγοι οι πολίτες που δεν σήκωσαν ποτέ κάποιο κομματικό λάβαρο, ούτε βροντοφώναξαν για δήθεν δημοκρατία προσκυνώντας ψευτοηγέτες που διαλαλούσαν την όποια εθνική ανεξαρτησία.

Η κατάντια λοιπόν, είναι γεγονός και σε τελική ανάλυση δεν αφορά μόνο την όποια κυβερνητική ανταρσία. Λέω ότι οι πολίτες είναι αυτοί που κάθε φορά καθορίζουν τις τύχες της χώρας. Αυτοί που στις συζητήσεις του καλοκαιριού θα πουν και πάλι πως άλλοι έχουν την ευθύνη εκτός από τους ίδιους.