Σε αναμονή των εκλογών, η αγωνία για το κυβερνών κόμμα κορυφώνεται αναφορικά με το τι ποσοστά τελικά θα λάβει η Λαϊκή Ενότητα του Λαφαζάνη και πόσοι θα αποσκιρτήσουν ακόμη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι εξελίξεις μέχρι τις εκλογές θα είναι καταιγιστικές και ενδεικτικές των προθέσεων των κυβερνητικών στελεχών που ανησυχούν για την επόμενη μέρα της 20ης Σεπτεμβρίου. Προβάλλοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη μόνη δύναμη που εγγυάται τη σταθερότητα της χώρας και με την απουσία αντιπολιτευτικού λόγου, ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να αλιεύσει ψήφους από τα υπόλοιπα κόμματα, αφού πλέον το τοπίο με την αριστερή πλατφόρμα ξεκαθάρισε και κανείς δεν έχει πια να φοβάται από την καταφυγή στη δραχμή.

Οι ψήφοι που αναμένεται να πάρει ο Αλέξης Τσίπρας μετά την αποχώρηση Λαφαζάνη, μπορεί να προέλθουν και από κεντρώες δυνάμεις, από το Ποτάμι ακόμη και από τη ΝΔ. Το διαζύγιο με τους υπέρμαχους της δραχμής ανοίγει θεωρητικά τον δρόμο για πιθανές συγκλήσεις, αλλά και κέρδος ψήφων από τη δεξαμενή των αναποφάσιστων, που δεν είναι και λίγοι. Η πόλωση μετατίθεται σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς και να μην αποκλείετε πλέον, κανένα σενάριο κομματικών συνεργειών. Ο Αλέξης Τσίπρας, έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει μετά το διαζύγιο με την αριστερή πλατφόρμα, αφού στο εξωτερικό γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής. Ανεξάρτητα, όμως, από τη φήμη του, θα πρέπει να δούμε και τι πρόκειται να κάνει για τη χώρα. Γιατί καλές οι επιδοκιμασίες, τα προβλήματα, όμως, παραμένουν.

Προ των πυλών λοιπόν, μιας νέας πόλωσης που επισφραγίστηκε με το προηγηθέν δημοψήφισμα; Το πιο πιθανό.

Ενώπιον μιας νέας συγκυβέρνησης; Μάλλον. Το θέμα είναι από ποιους θα απαρτίζεται αυτή η κυβέρνηση, αν και κατά πόσο η μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ θα συμπεριλάβει ως κυβερνητικό εταίρο το Ποτάμι που φιγουράρει στην τρίτη θέση.

Και οι ΑΝΕΛ; Ποια η τύχη τους, από τη στιγμή που υπάρχουν πια πολλοί αντιμνημονιακοί;

Το πολιτικό σκηνικό περιπλέκεται μετά τους 8 μήνες διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και το κακό είναι ότι, όλοι απομακρύνονται από τα σοβαρά προβλήματα των πολιτών, που τον ερχόμενο χειμώνα θα κληθούν να πληρώσουν ατέλειωτους φόρους. Ταυτόχρονα, οι επενδύσεις δεν έρχονται για τον απλό λόγο ότι δεν υπάρχει πολιτική σταθερότητα. Η Ελλάδα όμως, δεν στρέφει το ενδιαφέρον της και στις ίδιες δυνάμεις. Και όσο αυτό δεν γίνεται, η εξάρτηση από τον ξένο παράγοντα μεγαλώνει.

Οι εταίροι αναμένουν και αυτοί με τη σειρά τους τις εκλογές, επιθυμώντας αποκλειστικά και μόνο την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Μεταρρυθμίσεις, όμως, δεν μπορούν να γίνουν με αυτό το εύθραυστο πολιτικό σκηνικό, πολύ περισσότερο σε γοργούς ρυθμούς.

Η ΝΔ, από την άλλη, αναμένεται να μειώσει περαιτέρω τα ποσοστά της, καθώς ο λόγος Μεϊμαράκη παραείναι λίγος. Βασικά η ΝΔ δεν έχει να παρουσιάσει τίποτε περισσότερο μετά τις αλλεπάλληλες ήττες.

Για το ΠΑΣΟΚ, τέλος, πολλοί μιλούν αν όχι για την έξοδο από το Κοινοβούλιο μετά από τόσα χρόνια διακυβέρνησης του τόπου, τουλάχιστον για επιπρόσθετη κομματική επιβάρυνση. H Φόφη Γενημματά όμως, μιλά για αναγέννηση και για πλασάρισμα του κόμματος ακόμη και στην τρίτη θέση!

Το πολιτικό σκηνικό λοιπόν, είναι περίπλοκο. Οι αναλυτές αναζητούν διεξόδους από το τέλμα, αλλά τα δεδομένα τους διαψεύδουν. Οι εκλογές αυτές, δεν θα είναι οι τελευταίες μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Πολλοί κάνουν λόγο για μακρά πολιτική αστάθεια και αλλεπάλληλες πολιτικές εξελίξεις. Απομένει να δούμε αν θα επιβεβαιωθούν. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ως light εκδοχή της Αριστεράς θα εξακολουθήσει να κρατά τις τύχες της χώρας στα χέρια του, ή αν οι αντιμνημονιακοί θα κάνουν τη μεγάλη αντεπίθεση και θα κατακτήσουν απάτητα πολιτικά εδάφη, δεδομένης της λαϊκής σύγχυσης.