Μπροστά στα τόσα προβλήματα που έχει ο τόπος, με τόσα που υφίσταται κάθε απλός άνθρωπος, ποιος έχει την ...πολυτέλεια να ασχολείται με τη διαγραφή του Λεωνίδα Γρηγοράκου από το ΠΑΣΟΚ; Και, όμως, υπάρχει μια διάσταση που πρέπει να μας απασχολεί. Διότι συναρτάται με το είδος της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που έχει επιβληθεί στον τόπο μας  από τα «αρχηγικά» κόμματα. Το θέμα δεν είναι ο, κάθε άλλο παρά περιβαλλόμενος από τη συμπάθειά μου, συγκεκριμένος βουλευτής. Αλλά το πνεύμα που διαπνέει τη λειτουργία των κομμάτων μας. 

Ρωτήθηκε, επί του θέματος, ο επί έτη υπουργός του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Κρεμαστινός. Και η απάντησή του ήταν: «Τα κόμματα λειτουργούν με κανόνες και όποιος βουλευτής αντιπαρατίθεται δημόσια με τον αρχηγό του διαγράφεται αυτόματα από την κοινοβουλευτική ομάδα».

Αυτή η νοοτροπία της «αυτόματης διαγραφής», όποιου τολμήσει να έχει, επί ενός θέματος, άλλη άποψη από τον αρχηγό, είναι αποκρουστική, όταν χαρακτηρίζει το πνεύμα ενός πολιτικού ηγέτη. Αλλά είναι ακόμη πιο αποκρουστική, όταν καθίσταται συλλογική αντίληψη, όταν την ενστερνίζονται εκείνοι που εκ του συντάγματος υποτίθεται ότι προστατεύονται, ώστε να ασκούν ελευθέρως και κατά συνείδηση τα καθήκοντά τους. Διότι το σύνταγμα τους θέλει εκπροσώπους του έθνους και όχι του κόμματος. 

Μα, θα αναρωτηθεί ενδεχομένως  κάποιος, πόση σημασία έχει το πώς λειτουργεί η εσωτερική δημοκρατία σε ένα κόμμα που δεν είναι πια το άλλοτε πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ, αλλά μια μικρή πολιτική οντότητα;

Η αλήθεια είναι ότι το πνεύμα αυτό με τα αρχηγικά ...αυτόματα που κροταλίζουν κάθε φορά που μια ηγεσία θεωρεί την κριτική ενός βουλευτή της ότι υπερβαίνει τα όρια της «καλόπιστης», όπως την αντιλαμβάνεται η ίδια, δηλαδή της μη ενοχλητικής, διαπερνά όλο το πολιτικό φάσμα. Δείτε για παράδειγμα, τι έγινε στον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο η κριτική προερχόταν από μια ισχυρή ομάδα, όπως οι τότε «πλατφορμιστές», ο κ. Τσίπρας, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος, έκανε επίδειξη δημοκρατικής ευαισθησίας. Δηλώνοντας ότι «δεν είναι στην κουλτούρα του κόμματος» οι διαγραφές. Διότι, χωρίς αυτούς, θα έπεφτε. Όταν κέρδισε τις εκλογές, έχοντας απαλλαγεί από την ισχυρή εσωτερική αντιπολίτευση, ξέχασε την «κουλτούρα» και ζήτησε από τον άλλοτε «κολλητό» του, Γαβριήλ Σακελλαρίδη, να παραδώσει την βουλευτική του έδρα, μόλις εκδήλωσε μια διαφωνία του.

«Αυτόματα» και πραγματική δημοκρατία είναι έννοιες παντελώς ασύμβατες.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr