Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

H επίκληση της αρχαίας ελληνικής Δημοκρατίας από τον Αμερικανό πρόεδρο και οι διθύραμβοι για το «κράτος» των Αθηνών, δεν ήταν παρά ένα ακόμη εσκεμμένο λάθος των ηγετών στις φιλελεύθερες ολιγαρχίες, που εννοούν να ερμηνεύουν όπως τους βολεύει την πραγματική δημοκρατία της πόλης (και όχι κράτους) των Αθηναίων (και όχι Αθηνών). Αν για τον Μπάρακ Ομπάμα η αρχαία Ελλάδα αποτελεί πραγματικά  πρότυπο και παιδικό του όνειρο, δεν έχει παρά να διαβάσει επίσης πώς ψήφιζαν οι Αθηναίοι πολίτες, πώς αυτοθέσμιζαν την κοινωνία και τους νόμους τους και τι εξουσία είχε ο κάθε πολίτης, όντας υποχρεωμένος να περάσει κάποτε από κάποιο αξίωμα. Αν η Δημοκρατία αυτή η άμεση τρόπον τινά- έχει κάποια σχέση με τον σημερινό ολοκληρωτισμό και την δικτατορία της εξουσίας των λίγων, αυτό το έχει κρίνει η ιστορία εδώ και χιλιάδες χρόνια. 

Μια ακόμη ομιλία, λοιπόν, ενός απερχόμενου πλανητάρχη που συγκινείται (και καλώς) από την αρχαία Ελλάδα, έρχεται να προσθέσει έναν ακόμη πόντο στην αποπροσανατολιστική θεώρηση περί του τι  πραγματικά σημαίνει Δημοκρατία. Αν επιχειρείται με τέτοιους λόγους να παρασυρθεί ο λαός, πιστεύοντας πως έχει απέναντί του τίμιους και ευγενείς πολιτικούς, αυτό δεν θα κρατήσει για πολύ ακόμη, καθώς το σκοτεινό πρόσωπο της εξουσίας δεν θα μπορέσει να καλυφθεί για πολύ ακόμη σε κρυφό μέρος.

Θα έλεγε κανείς, πως από μόνοι τους οι εκάστοτε πλανητάρχες αποκαλύπτουν τις πραγματικές τους προθέσεις, όταν επικαλούνται βάναυσα αρχές μιας ισόνομης Αθηναϊκής Πολιτείας τον 4ο με 5ο π.Χ. αιώνα, μιας Πολιτείας που δίδαξε στον κόσμο τι σημαίνει στην πράξη ανακλητότητα των λαϊκών αντιπροσώπων, αλλά πάνω απ' όλα τι αποφασίζει ο λαός και όχι οι δημοσκόποι και τα συμφέροντα που υπηρετούν. Την Δημοκρατία στους βράχους της Ακρόπολης δεν την συντήρησαν τα μνημεία και οι ηγέτες παρά ο λαός, μια δημοκρατία που επέτρεψε την κατακόρυφη ανάπτυξη της τέχνης, της φιλοσοφίας και γενικότερα του πολιτισμού.

Αυτά, όμως, έχουν καταγραφεί λεπτομερώς, άσχετα αν κάποιοι ερμηνεύουν το όλο αρχαιοελληνικό θαύμα ως αποτέλεσμα της ύπαρξης δουλείας. Έτσι τους συμφέρει, έτσι κάνουν. Ας όψονται, όμως, οι «δημοκράτες του σήμερα», που έχουν υποδουλώσει τους πάντες με κάθε λογής τρόπο και μέσο. Ελπίδα είναι, άραγε, ο λόγος του απερχόμενου Αμερικανού προέδρου, που καταδικάζει και στηλιτεύει διεθνώς τον ρατσισμό και τις διακρίσεις; Όχι, βέβαια.

Επί προεδρίας του, η αστυνομική βία κατά των έγχρωμων έδωσε και πήρε στην χώρα του, με τους αστυνομικούς να εξακολουθούν να  παραμένουν ατιμώρητοι. Επί προεδρίας του επίσης, χιλιάδες γυναικόπαιδα έχασαν την ζωή τους σε Αφγανιστάν, Ιράκ και Συρία από νατοϊκούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Επί προεδρίας του ακόμη, γιγαντώθηκε το ISIS, που ουσιαστικά αφήνεται να δρα ανενόχλητα. Επί προεδρίας του, τέλος, ξύπνησαν μνήμες από τον ψυχρό πόλεμο λόγω της επιδείνωσης των σχέσεων με την Ρωσία και του άλλου πλανητάρχη Πούτιν, που ορέγεται ανακατάληψη απολεσθέντων εδαφών.

Εν ολίγοις, η προεδρία του δεν ήταν σε καμία περίπτωση ήπια και προς την κατεύθυνση της ειρήνης. Τα λόγια, όμως, είναι για να λέγονται. Ποια άλλη αξία θα είχαν, άραγε, αν δεν στόχευαν στην παραχάραξη της ιστορίας; Φιλικός και άνετος ήταν ο Αμερικανός πρόεδρος κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στην Ελλάδα. Η ιστορία, όμως, εξακολουθεί να γράφεται με μελανά χρώματα για όλους αυτούς που με περισσή άνεση διέλυσαν ολόκληρα κράτη στο όνομα της περιλάλητης αποκατάστασης της Δημοκρατίας. «Δημοκρατία» λοιπόν, παντού, έστω και με πυραύλους, έστω και με αστυνομική βία, έστω και με ηλεκτρονική παρακολούθηση.

Ποια η διαφορά αυτής της επιβολής τάξης με την ποιότητα στην δημοκρατία των Αθηναίων, την οποία επικαλέστηκε για μια ακόμη φορά ένας πλανητάρχης; Η απάντηση στα βιβλία και τις καταγραφές, στα ιστορικά μνημεία ορόσημο μιας άλλης εποχής που επέτρεψε την δημιουργία της τραγωδίας, της φιλοσοφίας, του κλήρου και της εκκλησίας του Δήμου. Συγκριτικά δεδομένα δεν υπάρχουν. Πόσο μάλλον επικές αναφορές, όταν στο όνομα και πάλι της ολιγαρχικής δικτατορίας τους κατασκευάζουν σήμερα έναν πολίτη - πειθήνιο όργανο των όποιων καταστροφικών τους αποφάσεων.