Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Η εικόνα των δύο ηγετών, ΗΠΑ και Ελλάδας, να χαμογελούν μπροστά στον τηλεοπτικό φακό πριν από λίγες ημέρες, ο μεν Τσίπρας γιατί κατόρθωσε και φιλοξένησε έστω στις τελευταίες του στιγμές τον Μπάρακ Ομπάμα, ο δε πλανητάρχης επειδή έκανε πράξη, καθώς είπε, το παιδικό του όνειρο να επισκεφθεί την Ελλάδα, αν μη τι άλλο προκαλεί θλίψη και περίσκεψη στον μέσο πολίτη, που έχει τα τελευταία χρόνια υποστεί τα πάνδεινα από τις θυελλώδεις περικοπές και την λιτότητα.

Οι μεγαλοπρεπείς ρήσεις Ομπάμα για την αντοχή των Ελλήνων όλα αυτά τα χρόνια, η ομιλία του για την αρχαία Ελλάδα και ο θαυμασμός του στον ελληνικό πολιτισμό, δεν φτάνουν ούτε περισσεύουν για να κατευναστεί ο θυμός των πολιτών απέναντι σε κυβερνήσεις που δεν νοιάστηκαν ούτε στιγμή για την τύχη τους. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια ένα κοινό ψέμα ακούγεται από τα χείλη πρωθυπουργών, υπουργών και ειδικών του είδους: «Ανάπτυξη». Μια ανάπτυξη, που παρόλο που την επικαλούνται ήδη από το 2011, δεν επιτεύχθηκε ποτέ, ούτε καν στα στοιχειώδη. Αν έκανε κάτι ο Ομπάμα με την επίσκεψή του στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, αυτό ήταν το μπόνους στον τουρισμό, την μοναδική πηγή εισοδήματος για το ελληνικό κράτος.

Κατά τα άλλα, οι συνήθεις αναφορές στον ελληνικό πολιτισμό και οι διθύραμβοι στους πολίτες δεν έχουν τίποτε να προσδώσουν ως έμπρακτη προσφορά σε έναν λαό που έχει πάψει να πιστεύει. Με την άφιξη μάλιστα, του πλανητάρχη στο Βερολίνο, όλα τέλειωσαν ήταν σα να μην συνέβησαν ποτέ. Έμειναν μόνο τα κουτσομπολιά για τη θωρακισμένη προεδρική λιμουζίνα, το άκομψο και κιτς «κτήνος». Και στην Γερμανία πλέον το ενδιαφέρον εστιάζεται στην θέληση της Μέρκελ να είναι εκ νέου υποψήφια για την καγκελαρία, γιατί κακά τα ψέματα αυτά ενδιαφέρουν τους γερμανούς.

Χαμόγελα, λοιπόν και φιλοφρονήσεις μεταξύ Τσίπρα και Ομπάμα  έκαναν τον ΣΥΡΙΖΑ να επαίρεται, με παιάνες και δάφνες για την μεγαλειώδη επίσκεψη. Ξέχασαν βέβαια, τα αντιαμερικανικά συνθήματα, όπως είχαν ξεχάσει και την κριτική στην Ρωσία του έτερου πλανητάρχη Πούτιν, που δεν αφήνει καμιά ευκαιρία να πάει χαμένη. Γελούν με τους πολίτες κατά βάθος οι αρχηγοί των κρατών σε όλη την επικράτεια. Απολαμβάνουν τα βάσανά τους, κλείνουν σύνορα και πριμοδοτούν ακροδεξιές πρακτικές ως το κερασάκι στην τούρτα του ολοκληρωτισμού.

Βέβαια, υπάρχουν και οι «αριστερές» συνιστώσες που φιλοδοξούν να κρατήσουν τις δέουσες ισορροπίες. Κανείς, όμως, δεν θα πρέπει να εκλαμβάνει τις εκδηλώσεις αυτές ως ευκαιριακή ανάπαυλα από την οικτρή καθημερινότητα. Πόσο μάλλον, όταν αυτά τα γέλια, τα χωρατά και τα εγκώμια απευθύνονται εμμέσως πλην σαφώς σε πολίτες που πίστεψαν και πριμοδότησαν μια κατ' επίφαση αριστερά με ακροδεξιό εταίρο στην εξουσία, όταν αυτές οι αμοιβαίες φιλοφρονήσεις στοχεύουν ακριβώς το φιλότιμο του μέσου πολίτη που ζητά απεγνωσμένα μια διαφορετική διακυβέρνηση του τόπου. Κοροϊδία και πάλι κοροϊδία. Και δεν είναι τόσο η στάση του σώματος του Αλέξη Τσίπρα δίπλα στον Ομπάμα, ούτε οι χαριτολογίες του δεύτερου για τις προσπάθειες που καταβάλλονται για να βγει η χώρα από την κρίση. Είναι περισσότερο ότι η εξαπάτηση ξεπερνά τα εσκαμμένα και ο πολιτισμός χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να εμπαίζουν το λαό.

Όταν οι πολίτες καταλάβουν ότι δεν έχουν πλέον καμία ελπίδα, θα πρέπει να κάνουν την σωστή κίνηση, να αυτοοργανωθούν μακριά από αυτούς ακριβώς τους πολιτικούς που τους παραπλανούν. Εξάλλου και οι αρχαίοι Έλληνες αυτό έκαναν και συγκρότησαν πόλεις, σαν αυτή της Αθήνας, που από τον πέμπτο μέχρι τον τέταρτο πΧ αιώνα γνώρισε το μεγαλείο της άμεσης Δημοκρατίας. Αυτό πρέπει να κρατούν στην μνήμη τους οι σύγχρονοι Έλληνες και όχι να υπερηφανεύονται που μίλησε με καλά λόγια για την χώρα τους ο πλανητάρχης στο μικρό διάλειμμα του τέλους της προεδρικής του θητείας.