Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Το νέο τρομοκρατικό χτύπημα στην Γερμανία, αυτή την φορά, αν μη τι άλλο περιπλέκει τα πράγματα και δημιουργεί νέες αναταράξεις στην πολιτική της Μέρκελ απέναντι στο προσφυγικό ζήτημα, αλλά και γενικότερα στην στάση των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών. Οι φωνές μέσα στην Γερμανία κατά των μεταναστών και προσφύγων πληθαίνουν αλματωδώς.

Ο γερμανός υπουργός Εσωτερικών Thomas de Maizire (CDU), επιβεβαιώνοντας κατηγορηματικά ότι πρόκειται για τρομοκρατική ενέργεια, προειδοποίησε τους Βερολινέζους να αλλάξουν εφεξής τον τρόπο ζωής τους. «Αν υποχωρήσουμε, όμως, θα αφήσουμε έδαφος στους τρομοκράτες», δήλωσε από την άλλη χαρακτηριστικά.

Από την μία, λοιπόν φόβος και καχυποψία και από την άλλη, σκληρή γραμμή κατά των μεταναστών και προσφύγων, καθώς η ίδια η Μέρκελ δήλωσε ότι αν αποδειχθεί ότι ο οδηγός της νταλίκας που έσπειρε το θάνατο ήταν πρόσφυγας που είχε ζητήσει άσυλο, αυτό θα το φέρει βαρέως και η ίδια, λόγω και της φιλικά διακείμενης πολιτικής της απέναντι στους πρόσφυγες.

Οι αντιδράσεις, όμως, στην Γερμανία πληθαίνουν. Οι ακροδεξιοί κύκλοι ασφαλώς και κερδίζουν πόντους, το κίνημα Pegida θα βρεθεί σύντομα σε θεαματική άνοδο. Τι βλέπουμε μετά και το τελευταίο τρομοκρατικό χτύπημα; Απλά, ότι γίνεται το κάθε τι για την άνοδο του ακραίου εθνικισμού, με δεδομένο ότι κανείς δεν μπορεί πλέον να μιλήσει εύκολα για δικαιώματα των προσφύγων. Το κακό αυτό που ξεκίνησε από το κλείσιμο των συνόρων στους πρόσφυγες και ολοκληρώθηκε με την αιματηρή τρομοκρατική ενέργεια στο Βερολίνο, αν μη τι άλλο θα επιφέρει και άλλα δεινά στην ήδη κλειστοφοβική Ευρώπη.

Και σίγουρα κανένας στην Ευρώπη δεν σκέπτεται αυτή την στιγμή τα δεινά που σκόρπισαν στις περιοχές του Ιράκ και της Συρίας, Αμερικανοί, Ευρωπαίοι και Ρώσοι, γιατί πολύ απλά στην περίπτωση των τρομοκρατικών χτυπημάτων σε Γαλλία, Βέλγιο και Γερμανία, οι στόχοι ήταν αποκλειστικά αθώοι πολίτες. Αυτό βέβαια, δεν μειώνει και την σημασία των απωλειών σε γυναικόπαιδα στην Μέση Ανατολή, τις χιλιάδες ανθρώπων που έχουν ξεριζωθεί από τις εστίες τους.

Με λίγα λόγια, η τυφλή τρομοκρατία απ' όπου και αν προέρχεται - δεν κάνει διακρίσεις. Είναι το ίδιο τυφλή ενάντια σε όποιον άνθρωπο και να ασκείται. Πού βαδίζει, λοιπόν, ο κόσμος μετά και τα τελευταία θλιβερά περιστατικά; Ας όψονται όλοι αυτοί που κάνουν προ πολλού σχέδια επί χάρτου για τις ύψιστης σημασίας από στρατηγική άποψη περιοχές, για τα μέρη εκείνα όπου έχουν να κερδίσουν από την βία και αναταραχή που αλλάζει άρδην τα δεδομένα, αποσταθεροποιώντας συνολικά την κατάσταση και ανοίγοντας τον δρόμο για νέες σφαίρες επιρροής και ανακατανομής εδαφών, που ούτως ή άλλως ερίζουν οι πρωταγωνιστές και υπαίτιοι των εκάστοτε εμφυλίων συρράξεων.  

Αυτό που θα δούμε πολύ σύντομα είναι πιθανά μια εκ νέου χερσαία επέμβαση των νατοϊκών δυνάμεων, που θα επιφέρει σε σύντομο χρονικό διάστημα νέες πράξεις αντεκδίκησης.

Γιατί ήδη στην Ευρώπη έχουν εντοπιστεί θύλακες ισλαμικής τρομοκρατίας, που θα κερδίζει και αυτή με την σειρά της πόντους, όσο οι πολεμικές συρράξεις στην Μέση Ανατολή θα εντείνονται. Το κουβάρι της τρομοκρατίας θα συνεχίσει να ξετυλίγεται λοιπόν, με άμεσες συνέπειες στην ασκούμενη πολιτική για το προσφυγικό, εντατικοποίηση των αυστηρών ελέγχων στα ευρωπαϊκά εδάφη και ασφυκτική καταστολή σε κάθε διαφωνούντα σε ότι αφορά τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων.

Με λίγα λόγια: η τρομοκρατία θα απαντάται με κλιμάκωση του ελέγχου, που με την σειρά του θα μετατρέπει σε εφιάλτη την ζωή των ευρωπαίων πολιτών, σπρώχνοντας επιπλέον στο περιθώριο χιλιάδες πρόσφυγες που θα αδυνατούν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. Συνολικά, λοιπόν, εκτυλίσσεται μια συνεχόμενη καταδίωξη εναντίον ενός αόρατου εχθρού, που έχει να κάνει αφενός με τον θρησκευτικό φανατισμό και αφετέρου με τον τρόπο ζωής. Οι εχθροί θα βρίσκονται παντού και κανείς δεν θα καταλαβαίνει με τι ακριβώς έχει να κάνει.

Όσο μπερδεμένος είναι ο κόσμος που εγκαταλείπει έντρομος τα εδάφη της Συρίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, άλλο τόσο απορημένος είναι πλέον ο μέσος Ευρωπαίος, αλλά και φοβισμένος για το μέλλον του. Η κυριαρχία του φόβου και της ανασφάλειας έχει πλέον την τιμητική της. Γιατί οι όποιες προειδοποιήσεις για αλλαγή του τρόπου ζωής, σύμφωνα με την καχυποψία και τον φόβο, που έρχονται σε αντίφαση με παράλληλες δηλώσεις ότι δεν θα αφήσουμε τον φόβο να μας κυριαρχήσει, περιπλέκουν ακόμη την κατάσταση που είναι ήδη τραγική.