Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Οι αριστεροί μάλλον έχουν πάθει κάποιου είδους παλινδρόμηση ή πνευματική καούρα. Το λέω γιατί τώρα τελευταία η ευθυγράμμιση με την δεξιά έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, προεξάρχουσας της Γερμανίας. Δείτε για παράδειγμα, τι δηλώνει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αναπληρωτής πρόεδρος του κόμματος της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke), Αξελ Τρόοστ: «Η ελληνική κυβέρνηση κάνει καλή δουλειά, παρά τις δυσκολίες. Φυσικά και έχουν οι συνταξιούχοι το αίσθημα ότι η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού διαλύει το κοινωνικό σύστημα.

Το συνταξιοδοτικό σύστημα όμως, δεν ήταν βιώσιμο και βρέθηκε μια λογική λύση, που να μην επιβαρύνει τους χαμηλοσυνταξιούχους, αλλά συμπεριέλαβε και τις μεσαίες και υψηλές συντάξεις. Επίσης και η φορολογική μεταρρύθμιση προχωρά επί της ουσίας. Η οικονομική εξέλιξη είναι θετική και θα μπορούσε να εξελιχθεί περαιτέρω το 2017-18».

Μεγαλόστομες δηλώσεις από τον εκπρόσωπο της γερμανικής Αριστεράς, που αν μη τι άλλο δυναμιτίζει το ήδη επιδεινούμενο κλίμα στην Ελλάδα. Προσπαθεί μάλιστα, να το ελαφρύνει, κάνοντας πάσα στον Τσίπρα για την σκληρή πολιτική Σόιμπλε, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «η πολιτική του κ. Σόιμπλε είναι η κινητήρια δύναμη για τη δημιουργία προβλημάτων στην Ελλάδα».

Από την μια, «σωστή» η φορολογική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και «λογική» η λύση που δόθηκε στο συνταξιοδοτικό και από την άλλη, όμως, «κακός» ο Σόιμπλε που εξαντλεί την αυστηρότητά του στην Ελλάδα.

Τι βλέπουμε, λοιπόν; Μια διφορούμενη στάση, που από την μια ευλογεί το μνημόνιο, και από την άλλη το απορρίπτει ανάλογα με τις περιστάσεις. Το ίδιο δεν κάνει και ο Έλληνας πρωθυπουργός; Μήπως δεν επικαλείται το νοικοκύρεμα των οικονομικών της χώρας για να δικαιολογήσει από την μια τις περικοπές σε συντάξεις και μισθούς, υποστηρίζοντας με θέρμη, από την άλλη, ότι δεν θα επιβάλλει άλλους φόρους; Μα τι φόρους να βάλει ακόμη; Ό,τι είχε να κάνει το έκανε, δημιουργώντας μαζί με τις προηγούμενες κυβερνήσεις ένα χάος στον πληθυσμό. Τα όρια της φτώχειας έχουν ξεπεραστεί προ πολλού για χιλιάδες οικογένειες, την ίδια στιγμή που χιλιάδες άλλες δεν έχουν ούτε καν τα στοιχειώδη.

Μιλάμε για μια τραγική κατάσταση, που προσπαθούν κάθε φορά να ωραιοποιήσουν τα κόμματα εξουσίας. Στην τωρινή περίπτωση, η κατ' ευφημισμόν Αριστερά δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο που δεν διαφέρει σε τίποτε από την δεξιά. Οι εκλογές λέει ο πρωθυπουργός, θα γίνουν τον Σεπτέμβριο του 2019. Μάλιστα. Μέχρι τότε όμως, δεν ξέρω ποιοι και πώς θα υπάρχουν για να πάνε να ψηφίσουν.

Όμως, για τον κο της Γερμανικής Αριστεράς, που προανέφερα, «στον σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο αν βγουν μεμονωμένες χώρες από την ευρωζώνη, θα είναι πολιτικά ασήμαντες και θα είναι εκτεθειμένες στους κερδοσκόπους». Ερώτημα: Γιατί τώρα εντός ευρώ οι χώρες αυτές δεν εκτίθενται στην ασύδοτη κερδοσκοπία που υφίστανται από την εκάστοτε σκληρή λιτότητα; Όμως το σύνθημα δίδεται αμέσως: «Όσο δύσκολο και αν είναι, πρέπει να αγωνιστούμε για μια άλλη Ευρωπαϊκή Ένωση και μια άλλη πολιτική του ευρώ».

Φοβερές δηλώσεις δεν είναι αυτές από τα χείλη ενός αριστερού; Θα αγωνιστούν λέει, για μια άλλη ΕΕ - χωρίς λιτότητα ίσως; Και πώς θα γίνει αυτό, όταν συνεχίζονται να ψηφίζονται μνημόνια από τις «αδελφικές» κυβερνήσεις σε Ελλάδα και αλλού; Αλλά ξέχασα: Ο Αλέξης Τσίπρας έχει έτοιμη την απάντηση καθώς, όπως λέει, «δεν μπορεί να γίνει αλλιώς». Αφού, λοιπόν, δεν μπορεί να αποφευχθεί το μνημόνιο, πώς μέσα από αυτό επιδιώκεται η υποτιθέμενη ανατροπή και η πόρευση προς μιαν άλλη Ευρώπη; Είναι σα να λέμε ότι για να αποφύγεις την δικτατορία, την δημιουργείς, για να φτάσεις κάποτε στην Δημοκρατία. Αστεία πράγματα. Αυτά και άλλα πολλά ακούμε σήμερα, τις εποχές όπου οι ιδεολογίες έχουν γίνει κουρέλι. Αυτά σημειώνουμε, για να τους τα υπενθυμίσουμε κάποτε, όταν θα βρίσκονται στην Αντιπολίτευση. Εκεί που τα πράγματα είναι πιο εύκολα και τα συνθήματα πέφτουν βροχή.