Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Ο εγκλωβισμός χιλιάδων προσφύγων στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι χώρες όπως Ουγγαρία, Σλοβενία, Fyrom και Πολωνία έχουν συνασπιστεί κατά της Μέρκελ για το θέμα των προσφύγων υψώνοντας νέα τείχη, το μόνο που θα δημιουργήσει θα είναι  ραγδαία αύξηση του εθνικιστικού παραληρήματος και ρατσιστικές συμπεριφορές, πριμοδότηση της Χρυσής Αυγής και ξενοφοβικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, όπως αυτές σε Χίο και Κω.

Ο μη ορθός διαμερισμός των προσφύγων σε ολόκληρη την Ευρώπη, η ουσιαστική ανυπαρξία σχεδίου που θα κατανείμει ανάλογα το προσφυγικό κύμα, αλλά και η διαφαινόμενη δυσπραγία λόγω εσωτερικών αντιδράσεων στις ευρωπαϊκές χώρες, θα επιδεινώσει το ήδη βεβαρημένο κλίμα, λόγω της μαζικής έλευσης των προσφύγων από την Συρία και όχι μόνο, πολλοί από τους οποίους χάνονται με τον πλέον τραγικό τρόπο στα νερά του Αιγαίου. Όλοι λίγο πολύ, ομολογούν στην Ευρώπη, ότι η Ελλάδα δεν θα πρέπει να παραμείνει αβοήθητη σε ότι αφορά τα κύματα προσφύγων.

Την ίδια στιγμή όμως, αφενός κλείνουν τα σύνορά τους, και αφετέρου εκτοξεύουν απειλές για αποκλεισμό της Ελλάδας από την ζώνη του Σένγκεν. Αντιφατικές συμπεριφορές και αδικαιολόγητος εκνευρισμός από τους ευρωπαίους εταίρους. Αλήθεια, ποιος προκάλεσε τον εμφύλιο πόλεμο στην Συρία; Ποιος έφερε το χάος σε Αφγανιστάν και Ιράκ, αναγκάζοντας χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείπουν μαζικά τις εστίες τους; Και τελικά, ποιοι είναι αυτοί που θα έπρεπε να αισθάνονται ένοχοι για την αδυναμία τους να ελέγξουν αυτό που προκάλεσαν και εξακολουθούν να προκαλούν;

Οι ευρωπαίοι εταίροι, είτε με την ενεργό συμμετοχή τους στην διάλυση των χωρών αυτών, είτε με την παθητική τους στάση, συνέβαλαν και συμβάλλουν αποφασιστικά στην διόγκωση του προβλήματος που σχετίζεται με το προσφυγικό. Η δε λύση που θέλουν να δώσουν, είναι η κατά το δυνατόν λιγότερο επιβαρυντική για τις χώρες τους, μη αποδεχόμενοι πλέον άλλους πρόσφυγες στα εδάφη τους. Με την κίνηση αυτή βέβαια, πάει περίπατο η ευρωπαϊκή ενοποίηση, αφού ό,τι γίνεται έχει επιλεκτικό χαρακτήρα. Ούτε τους πρόσφυγες θέλουν, ούτε για πολυπολιτισμικότητα επιθυμούν να ακούν πλέον. Αργά και σταδιακά λοιπόν, η Ευρώπη μετατρέπεται σε απόρθητο φρούριο, παρά το γεγονός ότι η ίδια ευθύνεται για την μαζική έλευση προσφύγων. Αφήνει την Ελλάδα στην τύχη της και την ελληνική κυβέρνηση να μην μπορεί να χειριστεί την κατάσταση, προτείνοντας το πλέον αντιδημοκρατικό μέτρο, την επαναπροώθησή τους.

Ξέρουν, άραγε, τι σημαίνει να επιστρέφεις στα χαλάσματα και τον πόλεμο; Γνωρίζουν αν και κατά πόσο δύνανται οι άνθρωποι αυτοί να επιστρέψουν στις εστίες τους; Απάντηση: και να το γνωρίζουν, δεν τους νοιάζει. Ενδιαφέρονται μόνο να μην διαταραχτεί η ειρήνη στην Ευρώπη, προβάλλοντας μάλιστα ως δικαιολογία τον κίνδυνο των τζιχαντιστών. Και η Ελλάδα τι θα κάνει στην συγκεκριμένη περίπτωση; Θα επαφίεται στα hotspots και τα ανεπαρκή κέντρα υποδοχής; Ή θα αρχίσει να στέλνει πίσω τους πρόσφυγες; Η Ελλάδα είναι κυκλωμένη από πολλά προβλήματα. Αν δεν προβάλλει βέτο στις αποφάσεις των ευρωπαϊκών κρατών, εκείνων που κλείνουν τα σύνορά τους, παραβιάζοντας με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο την έννοια της ευρωπαϊκής κινητικότητας και δημοκρατίας, αν δεν σηκώσει το ανάστημά της ενάντια στον ρατσισμό και την ξενοφοβία που κατακλύζει την υπόλοιπη Ευρώπη, απλά θα στρώσει το έδαφος για εγχώριες ξενοφοβικές πρακτικές. Γιατί μπορεί στη Μυτιλήνη να αγκαλιάζουν τους πρόσφυγες, στην Κω, όμως, αντιδρούν. Η ελληνική κοινωνία εν ολίγοις έχει διχαστεί και τα γεγονότα από μόνα τους είναι απειλητικά, όταν οι εθνικιστές κάθε είδους παρελαύνουν με συνθήματα μίσους κατά των ξένων.

Η Ευρώπη πρέπει να καταλάβει, πως γινόμενη περίκλειστο φρούριο, παίζει το χαρτί της ακροδεξιάς και του φανατικού εθνοπατριωτισμού. Αν γυρίσει την πλάτη σε αυτό, σύντομα θα βρεθούν όλοι προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Γιατί οι πολίτες δεν θα διαδηλώσουν κατά των κυβερνήσεων, που εμμέσως πλην σαφώς προκάλεσαν τον εμφύλιο πόλεμο στην Συρία, αλλά θα βγουν στους δρόμους φοβούμενοι τους τζιχαντιστές. Δεν θα καταφερθούν κατά της πώλησης όπλων σε απολυταρχικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής, αλλά θα αξιώσουν περαιτέρω κλείσιμο των συνόρων. Και αυτό είναι το μεγάλο δράμα.