Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Μπορεί ο πρωθυπουργός να κάνει έκκληση στους πρόσφυγες να γυρίσουν την πλάτη στην παραπληροφόρηση σχετικά με την πρόσβασή τους στις ευρωπαϊκές χώρες, ισχυριζόμενος ότι αυτοί που έκλεισαν τον βαλκανικό δρόμο δεν θα τον ξανανοίξουν, εντούτοις οφείλει να απαντήσει στο ερώτημα μετά ταύτα για την τύχη των χιλιάδων αυτών ανθρώπων, καθώς στις χώρες τους όχι μόνο είναι επισφαλής η κατάσταση, αλλά κινδυνεύουν να χάσουν την ίδια τους τη ζωή. Το λέω αυτό γιατί δεν πιστεύω πως ο κρυφός στόχος με την παρουσία και των Τούρκων Παρατηρητών είναι η επαναπροώθηση των προσφύγων στην Τουρκία και από κει επιστροφή στον θάνατο. Αν υπάρχει τέτοια πρόθεση καλό θα ήταν να το πουν ξεκάθαρα και να μην βαυκαλίζονται για τη φιλοξενία της χώρας μας. Εξάλλου, αυτοί που πρώτοι περιέθαλψαν τους πρόσφυγες ήταν οι κάτοικοι και οι εθελοντές.

Αν λοιπόν, περί άλλα τυρβάζουν οι ιθύνοντες και άλλα έχουν στο μυαλό τους, ας μην το ρισκάρουν με τόσο προφανέστατο τρόπο, να μην κρύβουν αλλά να μιλούν την γλώσσα της αλήθειας. Η οδός των Βαλκανίων είναι κλειστή γιατί πολύ απλά κάποιες κατά τα άλλα «ευρωπαϊκές χώρες» αποφάσισαν αν εγκλωβίσουν χιλιάδες ανθρώπους με το πρόσχημα της αδυναμίας περίθαλψης. Βαθύτερος στόχος όμως, ήταν και παραμένει η μετατροπή της Ευρώπης σε ένα απέραντο και απρόσιτο φρούριο, εκεί όπου καλοδεχούμενοι είναι μόνο οι έχοντες. Και κάποιοι από τους πρόσφυγες γίνονται δεκτοί είτε γιατί προέρχονται από την Συρία και όχι από Αφγανιστάν ή Ιράκ, συνδυαζομένου ασφαλώς του βαλαντίου τους. Οι υπόλοιποι ...ας πάνε όπου θέλουν αλλά όχι στην Ευρώπη, τάδε έφη ο νέος πολιτισμένος συνασπισμός κρατών μελών της ΕΕ.

Υπάρχει, βέβαια και ο αντίλογος σε αυτό: Τι να κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι σε μια Ευρώπη της ακροδεξιάς, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας; Σε τι να ελπίσουν πέραν των όποιων κινήσεων αλληλεγγύης των απλών πολιτών, που δεν καταπίνουν αμάσητη την κάθε μαύρη προπαγάνδα; Η Ευρώπη του 2016 είναι η χαρά της Λεπέν και του NPD, η ευτυχία του νεοφασίστα που νοιώθει πως έχει ισχυρό λόγο και λόμπι στην Ευρώπη των διακρίσεων.

Αν, λοιπόν, θα πρέπει να αποφασίσει ο Σύρος, ο Ιρακινός και ο Αφγανός, αυτό θα πρέπει να το κάνει κλείνοντας τα αυτιά στην παραπληροφόρηση που λέει και ο κος Τσίπρας, που δεν μας πληροφορεί όμως, πώς θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι στα κέντρα φιλοξενίας χωρίς την παραμικρή υποδομή. Ή μήπως όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα παραμένουν χωρίς δουλειά και απλά θα περνούν τον καιρό τους στην Ελλάδα; Τα λεφτά τους τελειώνουν, η υπομονή τους εξαντλείται, τα όριά τους τα έχουν ήδη υπερβεί. Ποια τα σχέδια λοιπόν, για όλους αυτούς;

Καλοδεχούμενη η όποια βοήθεια προς εκείνους, συγκινητικές οι ιστορίες αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Οι άνθρωποι όμως, θέλουν και να ζήσουν. Και κανείς δεν τους προσφέρει μια κανονική ζωή, κανείς δεν τους παρέχει δουλειά αλλά πάνω απ΄όλα ασφάλεια, όταν η συμφωνία της Σμύρνης περί επαναπροώθησης ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου.  Είναι η πρώτη φορά μεταπολεμικά που απαγορεύεται σε χιλιάδες αθώους ανθρώπους να ζήσουν σε ασφαλείς περιοχές, να δουλέψουν, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους να φτιάξουν ένα σπιτικό. Μετά το μακελειό του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, η Ευρώπη όχι απλά αποτυγχάνει να βγάλει προς τα έξω την εικόνα του πολιτισμού, αλλά παραβιάζει με τον πλέον αδίστακτο τρόπο κάθε έννοια σεβασμού απέναντι στην ανθρώπινη ζωή.

Και όλα αυτά την στιγμή που μια νεκρική σιγή απλώνεται στα πολεμικά πεδία σε Συρία, Ιράκ και Αφγανιστάν, την στιγμή που οι εύθραυστες εκεχειρίες δεν αρκούν για να επιλύσουν τα χρόνια προβλήματα. Πέντε χρόνια εμφύλιος στην Συρία, από το 2001 δραματική κατάσταση στο Αφγανιστάν, από το 1990 πόλεμος στο Ιράκ χωρίς σταματημό. Λέτε να αποφάσισαν ξαφνικά να πάψουν οι συρράξεις; Λέτε να δώσουν την ευκαιρία στους χιλιάδες πρόσφυγες να γυρίσουν και να ζήσουν στα ερείπια των πόλεων; Αυτά για όλους αυτούς που θέλουν να ξεμπερδέψουν με την δυστυχία προσθέτοντας και άλλη. Όλους αυτούς που κλείνουν και τα παραμικρά περάσματα για την ελευθερία. Γιατί οι πρόσφυγες αυτήν ψάχνουν και όχι τις μίζερες μέχρι απάνθρωπες πολιτικές των «πολιτισμένων» ευρωπαϊκών κρατών. Και την δικαιούνται γιατί όλη η γη είναι πατρίδα.