Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

O πρωθυπουργός τόνισε κατά την συνάντησή του με τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αρμόδιο για Απασχόληση, Ανάπτυξη, Επενδύσεις και Ανταγωνιστικότητα, Γίρκι Κατάινεν, πως έπειτα από μια μακρά περίοδο μέτρων λιτότητας, η έμφαση τώρα πρέπει να δοθεί στην ανάπτυξη, τις επενδύσεις και την απασχόληση, η ώθηση των οποίων θα συμβάλλει καταλυτικά στην επίτευξη και υπέρβαση των δημοσιονομικών στόχων. Αυτή η δήλωση το λιγότερο μας ξαφνιάζει καθώς ούτε τα μέτρα λιτότητας έχουν τελειώσει, ούτε οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης απέναντι σε ΕΕ και ΔΝΤ, κατά την εκτίμησή τους, έχουν ολοκληρωθεί. Με φόντο το ασφαλιστικό και με την νέα σκληρή φορολόγηση ανοιχτή, συν του γεγονότος ότι οι αυξήσεις αναμένονται το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα σε πολλούς τομείς, είναι να απορεί κανείς πώς στον αντίποδα θα δημιουργηθούν ευκαιρίες απασχόλησης. Οι δε επενδύσεις δεν ξέρω από πού συμπεραίνει ο πρωθυπουργός ότι θα ξεκινήσουν, με δεδομένο ότι το επενδυτικό κλίμα είναι απόλυτα αρνητικό και κανείς πέραν των Κινέζων (που έχουν λαμβάνειν) δεν βάζει το χέρι του στην φωτιά.

Πρόκειται, θα έλεγα απλά, για δηλώσεις που επαναλαμβάνονται για μια ακόμη φορά από τα χείλη Έλληνα πρωθυπουργού με φόντο σκληρή λιτότητα και ανεργία στα ύψη. Από πού αντλείται η αισιοδοξία ότι εφεξής η μέριμνα θα είναι για την απασχόληση, όταν μετά βίας υπάρχουν προγράμματα του ΟΑΕΔ που προβλέπουν θέσεις εργασίας περιορισμένης χρονικής διάρκειας και με εξευτελιστικούς μισθούς; Πώς και με ποιο τρόπο ο βασικός μισθός θα παραμείνει σε αυτά τα επίπεδα και δεν συζητιέται καν η προεκλογική υπόσχεση Τσίπρα για αύξησή του  - πώς και βάσει ποιας συλλογιστικής δίδονται υποσχέσεις για ευκαιρίες απασχόλησης την στιγμή που η αγορά έχει στεγνώσει και πολλοί επιχειρηματίες απολύουν άρον άρον προσωπικό; Είναι επιεικώς περίεργο πώς γίνονται τέτοιες δηλώσεις αυτή την εποχή, όταν αυτό που προέχει δεν είναι να τάζουν στους πολίτες πράγματα που δεν μπορούν να υλοποιήσουν,  αλλά να τους δώσουν κίνητρα και να τους πείσουν να μην φύγουν από την χώρα ειδικά οι νέοι διότι η φορολόγηση έχει και τα όριά της. Θα πει κάποιος: «Μα αυτό ακριβώς λέει ο Αλέξης Τσίπρας, πως ήρθε η ώρα να δοθούν τα κίνητρα αυτά...». Όχι σε καμία περίπτωση. Δεν τονώνεις καμία απασχόληση όταν έχεις πρώτα γονατίσει τα νοικοκυριά, όταν έχεις «αφανίσει» στην κυριολεξία τις συντάξεις, όταν με λίγα λόγια η πολιτική που ασκείς όχι μόνο συντηρητική είναι αλλά και προκλητική, υπό το επιεικώς αστείο πρόσχημα του «δεν μπορεί να γίνει αλλιώς». Και σε τελευταία ανάλυση, πως εφεξής βρίσκονται ή επινοούνται ευκαιρίες απασχόλησης όταν έχεις τσεκουρώσει έναν ολόκληρο λαό, που αυτό που αξίωνε ήταν να απαλλαγεί από την φοροκαταιγίδα Σαμαρά; Εδώ, φίλες και φίλοι, εκτυλίσσεται μια ακόμη υποκρισία, στήνεται μια ακόμη παγίδα στους πολίτες, που μέσα στην απόγνωσή τους προσπαθούν στην κυριολεξία να κρεμαστούν από την παραμικρή κουβέντα του Έλληνα πρωθυπουργού. Αυτά, όμως, τα περί «ευκαιριών απασχόλησης και νέας προοπτικής από τις επενδύσεις» έχουν ειπωθεί και στο παρελθόν από υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Είναι κάτι σαν πιστό αντίγραφο, σαν να επαναλαμβάνεται ο χρόνος από το 2010 και μετά, με όλες αυτές τις υποσχέσεις που μοιράζονταν αφειδώς μετά την κάθε λιτότητα. Με λίγα λόγια, καθαρά και ξάστερα: Έχει, φαίνεται, μέλλον ο δεκάλογος της υποτιθέμενης οικονομικής  ανάταξης, έχουν ακόμη πολλοί το θράσος να υπόσχονται και να τάζουν. Σε μια διαλυμένη κοινωνία, σε ένα μορφωτικό επίπεδο που έχει πιάσει πάτο, οι δηλώσεις περί υποτιθέμενων ευκαιριών απασχόλησης και οι υποσχέσεις περί νεόκοπης επενδυτικής δραστηριότητας φαίνεται δυστυχώς, πως μάλλον πιάνουν τόπο, αν κρίνει κανείς από τις χλιαρές αντιδράσεις των πολιτών. Έκτος χρόνος λιτότητας και μια ακόμη απόπειρα να εξαπατηθεί ο ελληνικός λαός, όχι μόνο από την δεξιά, τους ψευτοσοσιαλιστές και την κατακαημένη ρεφορμιστική αριστερά, αλλά από όλους τους νεκραναστημένους -από μια μερίδα μόνο- του ελληνικού λαού. Πόσο, όμως, μπορεί να αντέξει κανείς την κοροϊδία; Πόσο είναι σε θέση ακόμη να τελούν μνημόσυνα στο όνομα της παραμονής τους στον εξουσιαστικό θώκο; Οι απαντήσεις είναι πολλές. Πάνω απ' όλα, όμως, αυτό που διαφαίνεται, είναι ότι η κοροϊδία αυτή έχει μέλλον. Όσοι λοιπόν, έχουν γερά στομάχια αλλά και λήθη, ας την υποστούν. Οι υπόλοιποι ας ενεργοποιήσουν τα αντανακλαστικά τους γιατί δεν υπάρχουν πλέον άλλα περιθώρια ανοχής.