Αν δεν μπείτε στο διαδίκτυο, να διαβάσετε το κείμενο του Κώστα Γιαννακίδη στο «protagon.gr», για την ιστορία με τις «σεξουαλικές παρενοχλήσεις» του πρεσβευτή της Βενεζουέλας στην Αθήνα και την στάση της κυβέρνησης που υπερηφανεύεται για το «ηθικό πλεονέκτημά» της, έχετε χάσει. Ο άνθρωπος δίνει τα ρέστα του. Έχει κάνει καταπληκτική δουλειά, ακόμη και εικονογραφική, ξεκινώντας ακόμη από τον παράνομο έρωτα του Μπολιβάρ για την Μανουελίτα.

Εδώ καιγόμαστε, με τις «ορμές» του πρεσβευτή της Βενεζουέλας, που ορμούσε στο προσωπικό της πρεσβείας θα ασχολούμεθα;

Εάν επρόκειτο περί αυτού, αν όλα είχαν εξελιχθεί ομαλώς περί την υπόθεση, αν εκτός από το βρακί του ερωτύλου, κατ' απονομή «διπλωμάτη», δεν βρισκόταν λερωμένο και το βρακί της ελληνικής κυβέρνησης, δεν θα υπήρχε θέμα. Αλλά τώρα υπάρχει. Πολιτικό και ηθικό. Αναδεικνύεται μέσα από την επιστολή του πρωθυπουργού της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα, προς τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Νίκολας Μαδούρο:

«Μέχρι στιγμής το προσωπικό της πρεσβείας έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και δεν θα λάβει μέτρα εντός της Ελλάδας που θα δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα, γεγονός που θα το εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τα συστημικά μέσα ενημέρωσης για να βλάψουν την Αριστερά τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα».

Εκείνο που ενοχλεί και ανησυχεί τον κ. Τσίπρα δεν είναι το ότι ο «επαναστάτης πρεσβευτής» χούφτωνε βιαίως τις γυναίκες που υπηρετούν στην πρεσβεία. Αλλά μη τυχόν και το μάθουν τα μέσα ενημέρωσης και «βλάψουν την Αριστερά, τόσο στην Βενεζουέλα, όσο και στην Ελλάδα».

Επιστροφή στην εποχή των ενδοοικογενειακών βιασμών και αποπλανήσεων, που θάβονταν για να μη χαλάσει το όνομα της φαμελιάς. Κάτι σαν αυτό που καταγράφω στις «Γυναικείες Ιστορίες» μου:

Οι γυναικείες ιστορίες ξεδιπλώνονταν πάντοτε χαμηλόφωνα. Σχεδόν συνωμοτικά. Πνιγμένες ενίοτε από κάποιο λυγμό. Κι ας μιλούσαν για τις πιο κορυφαίες στιγμές της ανθρώπινης ζωής. Για το πώς έχασε το παιδί της η Ερασμία, τότε που μεθυσμένος την κλωτσούσε στην κοιλιά ο Ιορδάνης. Για το πώς έπιασε η Δήμητρα τον δικό της να ασελγεί πάνω στη Στέλλα την ανιψιά τους, αλλά «πώς να τον χωρίσω με τέσσερα κουτσούβελα. Και πού να στηριχτώ, όταν η ίδια μου η μάνα, μου απάντησε πως δεν έφταιγε το σερνικό, αλλά αυτή η πουτανίτσα που σίγουρα του κουνήθηκε».

Ωραία ηθική. Κακό δεν είναι ό,τι διαπράττεται, αλλά το να αποκαλύπτεται.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr