Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Εγκαινιάζουν αγωγούς φυσικού αερίου, προβλέπουν καλυτέρευση της οικονομικής κατάστασης στην χώρα το 2017 και διαλαλούν πως τα χειρότερα πέρασαν για τους πολίτες, την ίδια ακριβώς στιγμή που επιβάλλουν νέους φόρους και αξιώνουν από τον λαό να έχει υπομονή. Αυτό που έχει όμως, χαθεί οριστικά από την χώρα, είναι η ανάπτυξη και η ευημερία, όταν θα χρειαστούν πολλές δεκαετίες και πολλές γενιές να περάσουν άπρακτες μέχρι να υπάρξει στοιχειώδης σταθεροποίηση.

Μέχρι τότε, πέραν της υπομονής δεν συστήνεται κάτι περισσότερο εκτός από διατήρηση της ελπίδας που κομίζουν συμπράξεις, όπως η κατασκευή του μεγάλου Διαδριατικού Αγωγού Φυσικού Αερίου (ΤΑΡ), ο οποίος θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν μέσω της Τουρκίας, Ελλάδας, Αλβανίας και Ιταλίας στην Δυτική Ευρώπη και που κατά το περιοδικό der Spiegel θα καταστήσει την ΕΕ ενεργειακά πιο ανεξάρτητη από την Ρωσία, προσδίδοντας παράλληλα οικονομική ώθηση στην Ελλάδα.

Να βρίσκεται η λύση, λέτε, για την χώρα μας στην συμμετοχή σε αντίστοιχα ενεργειακά προτσές και να μην επιδιώκεται η δια της εσωτερικής ανάπτυξης της αγοράς αναγέννηση από τις στάχτες; Να είναι οι στοχευμένες επενδύσεις  ο μόνος δρόμος για να ορθοποδήσει η χώρα; Σε καμία περίπτωση. Η αγορά χρειάζεται μια εσωτερική ώθηση για να αρχίσει και πάλι δειλά - δειλά να λειτουργεί, ενώ για τα ποσοστά της ανεργίας οι περίπου 8 χιλιάδες θέσεις εργασίας στον αγωγό δεν φτάνουν για αλλάξουν το τοπίο. Και σε τελική ανάλυση, τα μεγαλόπνοα έργα δεν επαρκούν για να αλλάξουν τα συνολικά νούμερα.

Αυτά έκανε και η ΝΔ με τις υποσχέσεις για νέες θέσεις εργασίας στην Ιονία Οδό. Αυτά έκανε και το ΠΑΣΟΚ, με τους υπουργούς της κυβέρνησής του να τάζουν απερίφραστα πως η ανάπτυξη θα επέστρεφε ήδη από το 2011... Μάλιστα, τώρα η ΝΔ έχει ακόμη κάτι καινούργιο να πει, πως 1,5 χρόνος Τσίπρας είναι ήδη υπεραρκετός για να μην επιστρέψει η χώρα στην αναπτυξιακή πορεία που την είχε βάλει ο Αντώνης Σαμαράς. Επιχειρήματα λοιπόν, από όλες τις πλευρές, αφοπλιστικοί τάχα λόγοι για μια ανάπτυξη... που ω του θαύματος δεν έρχεται ποτέ!

Συμβαίνουν όλα αυτά, γιατί η περιβόητη ανάπτυξη όχι μόνο δεν στηρίζεται στις αστείες και φαιδρές κομματικές ρήσεις, όχι μόνο δεν θα λάβει χώρα όσο έχουμε αυτούς τους αντιπροσώπους στην εξουσία (που φυσικά εμείς τους ψηφίζουμε κάθε φορά), αλλά τα δακρύβρεχτα σενάρια θα συνεχιστούν και μετά τις επικείμενες μάλλον για το φθινόπωρο εκλογές.

Τα εγκαίνια λοιπόν, του αγωγού φυσικού αερίου, ενώ χρησιμεύουν για την κυβέρνηση ως αναπτυξιακό επιχείρημα και εγχείρημα, δεν προσθέτουν το παραμικρό στην αναπτυξιακή διαδικασία, καθώς μετά τα μεγάλα πρώτα λόγια, ακολουθεί συνήθως μια περίοδος στασιμότητας. Δεν λύνεται το πρόβλημα της χώρας με μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας, την στιγμή που ειδικά οι νέοι μεταναστεύουν μαζικά στο εξωτερικό, μη μπορώντας να κάνουν κάτι στην χώρα τους.

Αυτό ακριβώς το θέμα, όχι απλά δεν το έχουν αντιμετωπίσει με σοβαρότητα, αλλά αδιαφορούν να δώσουν τα παραμικρά κίνητρα για να κρατήσουν όλο αυτό τον κόσμο εδώ.

Και στο τέλος -αναρωτιέμαι- τι θα είναι η Ελλάδα, αν όχι μια χώρα γερόντων; Πώς και με ποιο τρόπο θα επαναφέρουν την τάξη στα οικονομικά; Πώς θα πείσουν τους ελεύθερους επαγγελματίες να μην τα παίρνουν μαύρα -χωρίς απόδειξη- την στιγμή που η φορολογία έχει φτάσει στο ζενίθ; Και τελικά,  μετά από όλα αυτά, σε ποιους θα απευθύνονται;

Όχι τα μεγάλα επενδυτικά έργα χρησιμεύουν μόνο για να χρυσώνουν το χάπι της υπανάπτυξης, με ρητορικές υπερπηδήσεις των προφανών οικονομικών δυσκολιών. Τα εγκαίνια του νέου αγωγού δεν είναι παρά ένα νέο προπέτασμα καπνού, για όλους αυτούς που εξακολουθούν να πιστεύουν στα παραμύθια. Το λέω γιατί η πραγματικότητα και οι αριθμοί τους διαψεύδουν. Το επισημαίνω γιατί όλοι αυτοί που ειρωνεύονταν την Δεξιά και την Σοσιαλδημοκρατία, τώρα την ενστερνίζονται στο έπακρο. Αυτήν και τις πρακτικές διαφήμισης των εκάστοτε μεγαλοστομιών.