Θα σας ταλαιπωρήσω, ίσως τρεις μέρες, με το ίδιο θέμα. Διότι, για το μέλλον της πατρίδας, η Παιδεία γενικώς και η εκπαίδευση ειδικώς, είναι προϋπόθεση «εκ των ουκ άνευ», σοβαρότερη από την τρέχουσα οικονομική κρίση.

Διάβασα τις προτάσεις της Επιτροπής του καθηγητή κ. Λύκου. Πλούσιες σε διαπιστώσεις, για την νοσηρότητα του συστήματος. Αλλά στο «διά ταύτα», είτε είναι εξαιρετικώς πτωχές, είτε καταντούν ευχολόγια.

Συμφωνώ σε διαπιστώσεις όπως:

***Το σύστημα είναι «πολλαπλώς καταστροφικό». «Οι οκτώ στους δέκα φοιτητές δεν σπουδάζουν αυτό που θέλουν και έχουν κοπιάσει».

***Δεν μπορεί να λειτουργήσει η πανεπιστημιακή εκπαίδευση όταν στην μεγάλη πλειοψηφία των τμημάτων της, λιγότεροι από ένας στους δέκα, έχει επιλέξει το τμήμα που παρακολουθεί.

*** Δεν σπουδάζουν αυτό που τους ταιριάζει και οι ίδιοι επιθυμούν να σπουδάσουν, αλλά αυτό το οποίο τους επιτάσσει ένα ανώνυμο σύστημα, μια γραφειοκρατία χωρίς πρόσωπο.

*** Το παρόν σύστημα, συναθροίζει το μέγιστο αριθμό των φοιτητών (περίπου τα τρία τέταρτα) στην κατηγορία των αποτυχημένων, οι οποίοι στέλνονται να σπουδάσουν εκεί που δεν θέλουν, εκτοπίζοντας άλλους που θέλουν, συνωθώντας τους εκτοπισμένους στη στρατιά των αποτυχημένων η οποία διατρέχει το σύστημα εξετάσεων. Οι κοινωνικές και ψυχολογικές συνέπειες για τα παιδιά και τις οικογένειές τους είναι βαρύτατες. Δημιουργεί στους νέους αισθήματα ήττας, ταπείνωσης, και πικρίας. Απογοητευμένους και θυμωμένους νέους.

Χρειαζόταν να αποκτήσουμε «επιτροπή αριστερών σοφών», για να κάνει αυτές τις διαπιστώσεις, που τις έκανε, δεκαετίες τώρα, όποιος διέθετε κοινό νου και επίγνωση της πραγματικότητας;

Ασχολούμαι με το θέμα μονομανώς σε όλη μου τη δημοσιογραφική διαδρομή. Ακόμη και μέσα από τα μυθιστορήματά μου. Όσοι έχουν διαβάσει την «Κόκκινη Δράκαινα» θα θυμούνται το ξέσπασμα του Αρμένη πατέρα ενός ήρωα:

«Ξέρετε μπρε γιατί υποφέρει αυτός ο τόπος που είναι ευλογημένος από το θεό και αν τον είχε άλλος λαός στα χέρια του θάχε γίνει παράδεισος; Γιατί πολλοί άνθρωποι χώνονται και κάνουν κουμάντο στις ζωές των άλλων χωρίς να είναι καλόψυχοι, επειδή αυτό που κάνουν δεν είναι αυτό που ήθελαν. Άμα τη δουλειά την κάνεις με τον κώλο, καλύτερα να μην την κάνεις. Τι νάσαι γιατρός, τι νάσαι μάστορας, τι νάσαι στο γκουβέρνο. Άμα δεν είναι η ζωή σου αυτό που κάνεις, μια ζωή απάτη θα είσαι».

ΑΥΡΙΟ: Το Β' μερος

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr