Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Και ενώ πολύς κόσμος έχει στραμμένη την προσοχή του στο euro, ενώ οι τζιχαντιστές δεν σταματούν την δράση τους παρά τα όποια προληπτικά μέτρα που λαμβάνονται στις ευρωπαϊκές χώρες, ο ευρωπαϊκός Νότος εξακολουθεί να λιμοκτονεί, την ίδια στιγμή που ΕΚΤ το ΔΝΤ, με τις δηλώσεις των εκπροσώπων τους, παίζουν με τον πόνο των πολιτών. Θα έλεγε κανείς ότι τα παζάρια που γίνονται, όχι μόνο αγνοούν τα προβλήματα των πολιτών, αλλά τα επιδεινώνουν θεαματικά. Αποτέλεσμα, η φτώχεια να ανεβαίνει κατακόρυφα και μαζί με αυτήν και η ακροδεξιά που εκμεταλλεύεται κατάλληλα τις καταστάσεις.

Όλη αυτή η συνεχιζόμενη ανασφάλεια προκαλεί φόβο στους πολίτες, που δεν ξέρουν προς τα πού να στραφούν. Στην Ελλάδα, η πλειοψηφία των πολιτών της οποίας έχει στην κυριολεξία εξουθενωθεί, δεν υπάρχουν πια θετικές ειδήσεις, αλλά ούτε και αλλαγές στην διακυβέρνηση του τόπου. Συνεχίζεται η ίδια πολιτική, με τις γνώριμες πια σε όλους περικοπές και τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας των εισοδημάτων των πολιτών. Πάραυτα, μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης και ενίσχυσης των φτωχών νοικοκυριών, ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση. Σύμφωνα με την σχετική  ανακοίνωση, στα μέσα Ιουλίου θα ανοίξει η πλατφόρμα υποβολής αιτήσεων για το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης (ΚΕΑ) στους 30 δήμους, που θα εφαρμοστεί πιλοτικά έως το τέλος του έτους, ενώ έως τότε θα ενταχθούν και οι υπόλοιποι δήμοι της χώρας. Τι εννοούν, πάντως, με το πιλοτικά αδυνατώ να καταλάβω. Τι σημαίνει στην πράξη δοκιμάζω αν θα έχουν επιτυχία τα μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης; Δεν τίθεται θέμα επιτυχίας ή αποτυχίας σε αυτά θέματα.

Κοινωνικά μέτρα πρέπει να λαμβάνονται, ανεξαρτήτου αποτελέσματος, όταν η ως τώρα ασκούμενη πολιτική λιτότητας έχει αποτύχει παταγωδώς. Ένα ποσοστό πάντως, των πολιτών, εξακολουθεί να ευημερεί παρά την αυξητική  φτώχεια. Συνεχίζουν να προκαλούν με τις χλιδάτες διακοπές και την συμπεριφορά του σα να μην συμβαίνει τίποτε, λες και βρίσκονται σε άλλη χώρα και η χρονική περίοδος από το 2009 μέχρι τώρα δεν τους άγγιξε. Να κατηγορήσεις αυτούς που επιβιώνουν από την κρίση; Όχι. Δεν θα πρέπει, όμως, να προκαλούν με την συμπεριφορά τους σαν τους καρεκλοκένταυρους βουλευτές που εκφράζονται με λέξεις του πεζοδρομίου από τα έδρανα της Βουλής. Τι να σχολιάσει κανείς, αφού και αυτούς οι πολίτες τους τοποθέτησαν εκεί.

Φτώχεια λοιπόν, παντού και μιζέρια συν την εξαφάνιση του πνευματικού επιπέδου, σε μια χώρα που ο πολιτισμός της σταμάτησε κάπου στον 4ο πΧ αιώνα, που έλεγε και ο αγαπητός Κορνήλιος Καστοριάδης. Μια χώρα που παραδίδεται αμαχητί στις διαθέσεις των Ευρωπαίων εταίρων και υποδουλώνεται επενδυτικά σε Ρώσους και Κινέζους νεοκαπιταλιστές. Με την συνδρομή φυσικά των σταλινικών απολιθωμάτων που εξακολουθούν να εφαρμόζουν την πολιτική  του βολέματος των δικών τους παιδιών σε κάθε είδους σωματείο ή συνδικάτο. Κοινώς αδιέξοδο παντού, για μια ακόμη φορά.

Αριστεροί, νεοφιλελεύθεροι, ψευτοσοσιαλιστές και εραστές του Κέντρου σε συστράτευση και οργιαστική προπαγάνδα για την επιβίωση ενός κράτους που έχει απολέσει οριστικά το υποτιθέμενο κοινωνικό προφίλ, που φυσικά δεν είχε ποτέ. Οι εταίροι, όμως, δεν σταματούν, το ίδιο όπως και οι απίστευτες ρήσεις κορυφαίων τραπεζικών στελεχών. Είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος, δεν είναι, μπορεί η Ελλάδα να επιστρέψει τα δανεικά, χρειάζεται κούρεμα του χρέους ή όχι;. Απορίες που εκφράζονται δημοσίως και λύσεις που δεν βρίσκονται. Το πρόβλημα, όμως, είναι αλλού. Έγκειται στην κεφαλαιακή κερδοφορία, στην επιβίωση ενός λαβωμένου ιδιωτικού καπιταλισμού, 26 περίπου χρόνια  μετά την κατάρρευση του κρατικού καπιταλισμού. Εν ολίγοις, η κρίση συνεχίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο, γιατί τα συστήματα αυτά δεν επιβιώνουν με το να  δημιουργούν φτώχεια και ανεργία, επειδή οι μεγαλοεταιρείες επιβάλλουν στις κυβερνήσεις νέες φοροεπιδρομές κατά των χαμηλότερων οικονομικά στρωμάτων. Γνώριμη τακτική και αναμενόμενη παγκόσμια κρίση γιατί τα στρώματα αυτά δεν δέχονται άλλες περικοπές και αντιδρούν. Με την αντιπαράθεσή τους αυτή, ανοίγουν ένα νέο ιστορικό κεφάλαιο. Αρκεί να μην καρπωθεί και πάλι την κρίση, η καραδοκούσα ακροδεξιά, που ήδη έχει σηκώσει - σε ευρωπαϊκό τουλάχιστον επίπεδο - κεφάλι.