Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Είναι πλέον γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο μέσον ενός πολυσύνθετου γεωπολιτικού παιχνιδιού με πολλούς παίκτες και άλλους τόσους παρατηρητές. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η χώρα βρίσκεται στην δίνη ενός φαινομενικά πολύπλοκου οικονομικού πολέμου, με Κινέζους, Ρώσους και Αμερικανούς να πρωτοστατούν και τους Ευρωπαίους δορυφόρους να περιμένουν να εκμεταλλευτούν την όποια ολιγωρία.

Η Ελλάδα μετά και το τουρκικό πραξικόπημα δεν αναβαθμίζεται - τουναντίον βρίσκεται ακόμη πιο κοντά σε έναν ακόμη κίνδυνο αποσταθεροποίησης της όλης περιοχής. Πολλοί έσπευσαν να πανηγυρίσουν μια πιθανή ανάδειξη της Ελλάδας σε παράγοντα σταθεροποίησης και ανάπτυξης, βιάστηκαν, όμως, γιατί οι Τούρκοι ξεκαθάρισαν σχετικά γρήγορα με το πραξικόπημα και με την μη υιοθέτηση τελικά της θανατικής ποινής, δεν έχουν ακόμη εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες τους για είσοδο στην ΕΕ. Τα προβλήματα, όμως, στην γείτονα χώρα είναι πολλά.

Οι εθνικιστικοί και ακροδεξιοί κύκλοι στην χώρα μας, από την άλλη, δεν έβγαλαν την παραμικρή κουβέντα για το πραξικόπημα στην Τουρκία, πολύ περισσότερο δεν διαδήλωσαν για καμιά αναβάθμιση της Ελλάδας. Τους συσχετισμούς τους γνωρίζουν πολύ καλά, το ίδιο όπως και τις στρατιωτικές δυνάμεις.

Αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει, δεν είναι τι λένε οι ακροδεξιοί, αλλά τι κάνει η κυβέρνηση, για να δείξει πως στέκεται αλληλέγγυα στον λαό της Τουρκίας, σε ότι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την Δημοκρατία. Σαφώς και τα καθεστώτα σε Ελλάδα και Τουρκία δεν είναι δημοκρατικά, αφού δεν υπάρχει καμία λαϊκή εξουσία. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι θεσμοί στις δύο χώρες λειτουργούν χωρίς την επιρροή των κομμάτων εξουσίας. Με λίγα λόγια, ούτε Δημοκρατία, ούτε ελευθερία λόγου χωρίς κυρώσεις.

Το μόνο που συμβαίνει, είναι να λαμβάνει χώρα ένα συνεχές παιχνίδι, ένα επαναλαμβανόμενο αλισβερίσι μεταξύ των ηγεσιών των δύο χωρών που σχετίζεται με το προσφυγικό, αλλά και τις εμπορικές σχέσεις που δεν είναι και μικρές, μηδέ της εκμετάλλευσης της θαλάσσιας περιοχής του Αιγαίου εξαιρουμένης. Μοιραία, λοιπόν, υπάρχει αλληλεξάρτηση και το παραμικρό συμβάν αλλάζει τα δεδομένα.

Οι λαοί, όμως, εξακολουθούν να είναι εκτεθειμένοι απέναντι στα όποια σχέδια επί χάρτου που θέλουν να αλλάξουν τους συσχετισμούς στην ευρύτερη περιοχή. Η ελληνική κυβέρνηση που παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στην Τουρκία, το κάνει απλά για να εξυπηρετήσει τα σχέδια της ΕΕ, που στα νότια σύνορά της δεν θέλει φασαρίες. Οι λαοί αφήνονται απέξω, βέβαια, διότι αυτό γινόταν πάντα, διότι κανείς δεν τους ρώτησε για τις όποιες αιφνίδιες αλλαγές.

Η επίκληση του λαού γίνεται μόνο όταν υπάρχει ανάγκη για νομιμοποίηση της υποτιθέμενης Δημοκρατίας, αυτό που έκανε ο Ερντογάν και που θα έκανε κάθε εξουσιαστής που θέλει να διαφυλάξει την καρέκλα του. Η Ελλάδα λοιπόν -και συγκεκριμένα οι πολίτες της- όπως προανέφερα, έχει να αντιμετωπίσει πέρα από τα δικά της προβλήματα και την γενικότερη αστάθεια σε ολόκληρη την περιοχή. Δεν είναι μόνο η παρατεταμένη ύφεση, αλλά και ο φόβος για το μέλλον λόγω των σοβαρών περιστατικών που αναταράζουν την ευρύτερη περιοχή. Θα το ξαναπώ: οι εξουσίες βρίσκουν την φόρμουλα, οι λαοί καλούνται να πληρώσουν το τίμημα. Στην Τουρκία, θα περάσει καιρός μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση. Το ίδιο, όμως, ισχύει και για την Ελλάδα λόγω της συνέχισης της κρίσης. Απομένουν μονάχα όλοι αυτοί, Ρώσοι, Κινέζοι ή Αμερικανοί που έχουν λαμβάνειν από την αστάθεια, που μάλλον αυτοί καλλιεργούν για να υπάρχει πάντα κάθε φορά ένα γεωπολιτικό παιχνίδι και ένας οικονομικός πόλεμος συμφερόντων.