Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Πολλά ελπίζουν πως θα κερδίσουν οι κυβερνώντες και για τον λόγο αυτό, δεν σταματούν οι επαφές με τους εταίρους, είτε αυτές γίνονται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, είτε από τους υπουργούς της κυβέρνησής του. Την ίδια στιγμή, βέβαια, η όλη προσπάθεια δεν έχει την συναίνεση των πολιτών, καθώς βλέπουν συνεχώς περικοπές και υπερβολική φορολόγηση. Απάντηση σε όλα τούτα δεν παίρνουν, παρά μονάχα λίστες οφειλετών βλέπουν, που αν μη τι άλλο ήταν γνωστοί τα τελευταία χρόνια.

Όμως, ακόμη και αυτές οι λίστες δεν επαρκούν για να καλύψουν το κενό της φοροδιαφυγής που είναι τεράστιο και σε κάθε περίπτωση μη διαχειρίσιμο. Ας το πούμε ξεκάθαρα: Ό,τι  μέτρα και  να πάρουν, όσο αυτά θα πλήττουν τις χαμηλές εισοδηματικά τάξεις, δεν πρόκειται να αλλάξουν τα δεδομένα και πολύ περισσότερο να διορθώσουν την εικόνα της κυβέρνησης. Πρόκειται για μια ακόμη κυβέρνηση που λεηλατεί τα εισοδήματα των πολιτών, υποσχόμενη γενική και αόριστη ανάπτυξη.

Και για να εξηγούμαστε: Ο ΟΑΕΔ εξήγγειλε προσφάτως οκτάμηνες συμβάσεις εργασίας για κάποιες εκατοντάδες ανέργων με μισθό το ανώτερο 450 ευρώ... Αυτή είναι η κατάντια του ελληνικού κράτους, αυτή είναι η περίφημη ανάπτυξη που λαμβάνει χώρα επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Επόμενο είναι λοιπόν, οι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να επιχαίρουν των προηγούμενων πολιτικών τους.

Κατά τα άλλα, τα ταξίδια στις Βρυξέλλες συνεχίζονται και ο εργασιακός Μεσαίωνας καλά κρατεί, ερμηνευμένος ενίοτε ως "τόνωση της απασχόλησης". Όλα στον αυτόματο πιλότο... Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, όλοι προθυμοποιούνται να βοηθήσουν την Ελλάδα, η ίδια η χώρα, όμως, δεν βοηθά τους πολίτες της γιατί οι κυβερνήσεις της ψάχνουν αλλού για καλοθελητές.

Όλοι σπεύδουν με το αζημίωτο να συνδράμουν στην ελληνική οικονομία, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες μάλιστα, το παρουσιάζουν ως κοινοτική αλληλεγγύη και ανιδιοτελή προσφορά για θέματα οργάνωσης της ελληνικής οικονομίας. Αμφισβητώντας ενίοτε κάποιες από τις αξιώσεις των εταίρων, οι ελληνικές κυβερνήσεις πιστεύουν πως εξιλεώνονται από την στάση υπαναχώρησης, πως στα μάτια των πολιτών φαντάζουν και αυτές θύμα - άρα κανείς δεν φταίει κατά βάσιν.

Είναι δε τέτοια η προσπάθεια θυματοποίησης που καταβάλλεται, που κάποιες φορές πείθεται ακόμη και ο πιο αμετάπειστος. Φροντίζουν για αυτό όλοι, ΜΜΕ, πάνελ συζητήσεων και σχετικές ημερίδες. Τι ακριβώς, όμως, θέλει να πετύχει η ελληνική κυβέρνηση, ουδείς το γνωρίζει, ούτε και οι ίδιοι μάλλον. Απλά παρελαύνουν κάθε φορά στις τηλεοπτικές οθόνες και ζητούν να κάνουν υπομονή οι πολίτες, χωρίς να υπόσχονται πάντως, πως ο ήλιος θα φανεί σύντομα. Είναι η πάγια τακτική όλων των κυβερνήσεων που έχουν περάσει τα τελευταία 6 χρόνια, να μεμψιμοιρούν και να μην εφαρμόζουν το παραμικρό για την μεταβολή της νοσηρής κατάστασης.

Αυτά, λοιπόν, κάνει και η τωρινή κυβέρνηση. Η Αντιπολίτευση, από την άλλη, στο σύνολό της παίζει το καθιερωμένο παιχνίδι της. Ρωτά τους νέους ο κος Μητσοτάκης στις καφετέριες και επισκέπτεται την κατακερματισμένη αγορά, για να διαπιστώσει, λέει, ιδίοις όμμασι τα προβλήματα. Θυμηθείτε του χρόνου που οι ρόλοι θα έχουν αντιστραφεί, τι θα γίνεται. Θυμηθείτε γιατί θα σας χρειαστεί, όταν ήδη θα έχετε κάνει ένα ακόμη λανθασμένο πείραμα με κόμματα που δεν ενδιαφέρονται για την τύχη της χώρας. Που δεν νοιάζονται πώς θα καλύψετε τα υπέρογκα έξοδά σας. Που σας θέλουν πιόνια τους, όταν βάζουν την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας στον αυτόματο πιλότο.