Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Ταξίδια εδώ - ταξίδια εκεί ο Αλέξης Τσίπρας, το μέλλον, όμως, δεν δείχνει και τόσο ευοίωνο, για μια χώρα που αδημονεί να ξεπεράσει την ύφεση. Διαβουλεύσεις με Κινέζους και Ρώσους και με μια τακτική που δεν δείχνει να διαφέρει κατά πολύ από αυτήν των προηγούμενων κυβερνήσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύεται με στόχο μια γενική και αόριστη ανάπτυξη και δημιουργία μερικών θέσεων εργασίας, που στο σύνολό τους είναι ελάχιστες και πενιχρές. Δεν πείθει πια ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό φαίνεται από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Το γεγονός βέβαια, ότι βάζουν οι ερωτώμενοι πολίτες και πάλι στο παιχνίδι της εξουσίας την Ν.Δ., δεν αποτελεί παρά ένα ακόμη μελανό σημάδι για το πού πορεύεται η χώρα. Η ΝΔ από την πλευρά της, διαπιστώνοντας πως έχει πάρει κεφάλι, υπόσχεται αυξήσεις αλλά και μερική άρση της σκληρής φορολογίας. Και εδώ είναι το αστείο της όλης υπόθεσης: Από πού θα βρουν τα χρήματα για να τηρηθούν οι δεσμεύσεις προς τους εταίρους; Ή για να το πούμε καλύτερα: Ποια μέτρα θα είναι αυτά που θα ανακουφίσουν τους πολίτες και που θα δεχθούν οι εταίροι, τους οποίους εμπιστεύονται τυφλά όλα τα κόμματα εξουσίας;

Μέχρι και η Κριστίν Λαγκάρντ μας δουλεύει ψιλό γαζί, ισχυριζόμενη ότι η τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα πρέπει να είναι μόνιμη... Αλήθεια, μήπως θα μας δώσουν έξτρα χρήματα για την μονιμοποίησή τους; Εδώ δεν έχουν ακόμη επιλύσει το προσφυγικό, εδώ ο κόσμος πεινά  ή βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, οι Ολυμπιακοί αγώνες μας μάραναν! Εκτός αν μας θέλουν μικρό παράρτημα ή απλά τόπο διασκέδασης, την χώρα, όπου το να ξεπουλιούνται όλα με συνοπτικές διαδικασίες, είναι μονόδρομος. Ωραίες οι ρήσεις για τον ελληνικό πολιτισμό, μουγγαμάρα, όμως, όταν ζητάμε κούρεμα του χρέους ή δανεικά. Εκεί... η χώρα μας έχει μόνο υποχρεώσεις.

Μερικές φορές βέβαια, γίνεται λόγος περί κουρέματος αλλά αμέσως μετά το παίρνουν πίσω, είτε λόγω ασυμφωνίας, είτε αδιευκρίνιστων λόγων.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός λοιπόν, ταξιδεύει συνεχώς και πίσω του αφήνει μια χώρα σε οικονομικό μαρασμό από τις νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Αυτό το επαναλαμβανόμενο σκηνικό έχει απογοητεύσει αλλά και κουράσει τους πολίτες, που ψάχνουν εναγωνίως για την ύστατη λύση. Λύσεις, όμως, δεν υπάρχουν, τουλάχιστον όσο συνεχίζεται να εφαρμόζεται πολιτική λιτότητας. Τίποτε δεν θα αλλάξει στον τόπο, από την άλλη, με μια νέα κυβέρνηση ΝΔ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά νέες περικοπές θα λάβουν χώρα, και αφήστε τους που λένε πως όλα θα αλλάξουν. Το τροπάριο είναι κάθε φορά το ίδιο. Στο τέλος ζητείται από τους πολίτες να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά. Και εκείνοι, μη μπορώντας πια να αντιδράσουν είτε γιατί η ατομική επιβίωση έχει την μερίδα του λέοντος, είτε διότι κοινωνικά αιτήματα πλέον δεν υπάρχουν, αποδέχονται μοιρολατρικά την τύχη τους.

Αυτό είναι που αποζητούν ακριβώς οι κυβερνήσεις, να μην μιλά κανείς και η όλη αντιπαράθεση να εκτυλίσσεται στους διαδρόμους της Βουλής, όπου τα πράγματα είναι ελεγχόμενα. Δεν έχει υπάρξει ποτέ ξανά τέτοια ατμόσφαιρα σαστίσματος και αναποφασιστικότητας. Ποτέ ξανά ο ελληνικός λαός δεν υπέστη αδιαμαρτύρητα τόσες περικοπές στα εισοδήματά του. Δικαιολογημένα λοιπόν, τα κόμματα πορεύονται με ασφάλεια και σιγουριά. Και ο κάθε πρωθυπουργός υποθηκεύει το έδαφος της χώρας με αντάλλαγμα μερικές επενδύσεις, από τις οποίες μόνο οι επενδυτές θα έχουν μελλοντικό λαβείν χωρίς δούναι.

Σήμερα οι Κινέζοι και οι Ρώσοι, αύριο και πάλι οι Γερμανοί, αργότερα δεν ξέρω ποιοι. Το ζητούμενο είναι να παραμένει σε αδράνεια ο κόσμος, να μην παίρνει πρωτοβουλίες και να μην αντιδρά στο παραμικρό. Στο τέλος φασαρία θα γίνεται μόνο από τις εκάστοτε δημοσκοπήσεις, που θα αλλάζουν τα ποσοστά. Και ο πολίτης κοιμώμενος θα δίδει την συγκατάθεσή του στις όποιες νέες περικοπές. Λες και πρέπει πάντα να γίνεται έτσι, όσο βαστά η ύφεση. Λες και ο στόχος είναι να ανανεώνονται οι ελπίδες των πολιτών από νέες κοστοβόρες εκλογές.