Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Η Άνγκελα Μέρκελ θεωρεί ότι είναι ακόμη σε θέση να κατευνάσει την οργή ή τον εκνευρισμό των Γερμανών πολιτών για την ελληνική περιπέτεια που έχει επιπτώσεις στις τσέπες τους. Δεν μας λέει, όμως, αν ο εκνευρισμός αυτός στρέφεται και εναντίον της, για την πείσμονα συντηρητική πολιτική λιτότητας που εφαρμόζει εδώ και καιρό.

Η γερμανίδα καγκελάριος είναι υπεύθυνη για τις σαρωτικές περικοπές, τους εκβιασμούς, αλλά και την αδιάλλακτη στάση της κυβέρνησής της, που πάνω απ' όλα έχει κουράσει τους ίδιους τους Γερμανούς. Δεν είναι τυχαίο ότι στα φόρα και τις συζητήσεις στο διαδίκτυο, οι Γερμανοί πολίτες ναι μεν ξεσπαθώνουν κατά της ελληνικής υποτιθέμενης «αχαριστίας», καθώς από την τσέπη τους μπαίνουν λεφτά στο ταμείο βοηθείας για την χώρα μας, δεν παύουν, όμως, να είναι έντονα επικριτικοί για την ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησής τους που στραγγαλίζει τις φτωχές χώρες του Νότου, εγκαλώντας παράλληλα την Μέρκελ για διαπραγματευτικό εκβιασμό της Ελλάδας, που κάθε φορά σύρεται στο τραπέζι των συζητήσεων με το πιστόλι στον κρόταφο.

Και είναι αλήθεια, ότι οι Γερμανοί πολίτες δεν πέφτουν στην παγίδα της κυβέρνησής τους, ούτε ακολουθούν στην πλειοψηφία τους την όποια Bild. Τουναντίον, σε αρκετές εφημερίδες γίνεται λόγος για το ελληνικό δράμα και παρουσιάζονται εκτενή ρεπορτάζ για την παρατεταμένη φτώχεια και όχι απλά για εικονική συμπόνια. Τα εγχώρια ΜΜΕ, καλά θα κάνουν να σταματήσουν να σπεκουλάρουν από την ανάποδη παίζοντας το παιχνίδι της Bild ή της κάθε γνώμης του εκάστοτε φανατικού γερμανού εθνικιστή.

Στην Γερμανία, λέω, υπάρχουν και άλλες φωνές και δεν εννοώ μόνο τους die Linke- που προειδοποιούν για γενικευμένη λιτότητα σε ολόκληρη την ΕΕ και ένεκα τούτου την επερχόμενη διάλυση ή την κατηγοριοποίηση των χωρών της ευρωζώνης με την δημιουργία της ισχυρής πρώτης ζώνης με τις χώρες της Κεντρικής και Βόρειας  Ευρώπης με ηγέτιδα την Γερμανία και τις υπόλοιπες να ακολουθούν κλιμακωτά.

Δεν είναι τυχαίο πάντως, ότι η Γερμανία έχει κερδίσει από το ευρώ όσο καμία άλλη χώρα. Ενδεχόμενη δε έξοδό της, θα την έθετε σε δοκιμασία. Σύμφωνα με το μοντέλο έρευνας του ιδρύματος Bertelsmann, που δημοσιεύτηκε πριν από περίπου δύο χρόνια  σχετικά με τα οφέλη που αντλεί η Γερμανία από την συμμετοχή της στην ευρωζώνη, εάν η χώρα εγκατέλειπε το ευρώ, το ΑΕΠ της θα μειωνόταν κάθε χρόνο κατά μισή ποσοστιαία μονάδα, με συνέπεια την αύξηση του αριθμού των ανέργων κατά 200 χιλιάδες. Εάν, όμως, παρέμενε, στο διάστημα μεταξύ 2013 - 2025 θα προέκυπτε για τη Γερμανία κέρδος ύψους 1,2 τρισ. ευρώ, από τα οποία θα ωφελούνταν και οι πολίτες, υπογραμμίζεται στην μελέτη.

Ισχυρός ο λόγος λοιπόν, για τους Γερμανούς, όχι απλά να διατηρήσουν το ενιαίο νόμισμα, αλλά και να εκμεταλλευτούν την κρίση των άλλων. Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη, λέει πως παρά τα κέρδη και τις ωφέλειες, οι περικοπές στην χώρα αυτή είναι αναπόφευκτες, την ίδια στιγμή που οι άνεργοι πληθαίνουν και τα επιδόματα η Μέρκελ θέλει να τα κουτσουρέψει στο όνομα του νοικοκυρέματος της γερμανικής οικονομίας, αλλά και της καταπολέμησης της ασύδοτης χρήσης τους από τον καθένα που μεταναστεύει εκεί. Η κοινωνική πολιτική βρίσκεται σε δοκιμασία, όχι μόνο σε ότι αφορά τα επιδόματα ανεργίας, αλλά και τα ασφαλιστικά ταμεία και την ιατρική περίθαλψη.

Κάθε μέρα που περνά, είναι κρίσιμη για την Ελλάδα, καθώς θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας ότι ακόμη και στην Γερμανία δεν υφίσταται παράδεισος. Οι καραβιές των Ελλήνων που μεταναστεύουν για μια καλύτερη μέρα, δεν θα βρουν μπροστά τους ευημερία παρά επιλεκτική ανάπτυξη σε βάρος των χαμηλών μεροκάματων των ξένων. Αυτό δεν έγινε τώρα, υφίσταται εδώ και καιρό. Η Μέρκελ λοιπόν, έχει και τα εσωτερικά της σε πρώτο πλάνο. Έχει να αντιμετωπίσει ένα κύμα δυσφορίας, όχι μόνο λόγω των σχεδιαζόμενων περικοπών, αλλά και της αύξησης της ανεργίας.

Σίγουρα οι Γερμανοί ευνοούνται σε πολιτικό επίπεδο από την αδυναμία της Γαλλίας και των υπολοίπων χωρών της ευρωζώνης. Δεν αρκεί, όμως, ο ευρωπαϊκός Βορράς να την συνοδέψει στο περιπετειώδες της κερδοσκοπικό ταξίδι. Ωφέλειες και εύνοια από το ευρώ υπάρχουν, όχι, όμως, και για τους Γερμανούς πολίτες, που πέραν του ότι εκνευρίζονται για τον οβολό που καταθέτουν στην Ελλάδα, βρίσκονται και αντιμέτωποι με το φάσμα της μακρινής, αλλά μη αποκλεισμένης κρίσης. Κέρδη και ζημίες έχει και η καγκελάριος, που θα υπολογιστούν σε βάθος χρόνου.