Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Στην ανάπτυξη επιστρέφει η χώρα εντός του 2017, σύμφωνα με τον Πάνο Καμμένο και άλλη μια πινελιά προστίθεται στο παζλ της λιτότητας, που ήδη διανύει τον έκτο προς έβδομο χρόνο. Αν δεν είχαμε επανειλλημένως ακούσει όλα αυτά τα χρόνια τις συνήθεις περί επιστροφής στην ανάπτυξη υποσχέσεις, αλλά και την πεποίθηση των εκάστοτε κυνβερνώντων ότι η ύφεση έφτασε στο τέλος της, δεν θα δείχναμε και τόση αδιαφορία σε παρόμοιες δηλώσεις.

Όμως, με το να έχουμε συνηθίσει πλέον τους κατέχοντες την εξουσία να βλέπουν παραδείσους μέσα στην κόλαση και να μην πολυπιστεύουμε πια τα όποια στοιχεία δίδονται στην δημοσιότητα παρά την όποια βελτίωση αυτά παρουσιάζουν έστω και πρόσκαιρα, παραμένουμε απαθείς και κοιτάμε να προφυλαχθούμε από νέα πιθανή λαίλαπα. Είναι τόσες πολλές οι φορές που έχουν εξαπατήσει τον κόσμο τα κόμματα εξουσίας και άλλες τόσες που τον έχουν επιεικώς αποπροανατολίσει, που δεν περισσεύει πια υπομονή σε κανέναν να παρατείνει την ανέχειά του, παρά το γεγονός ότι δεν έχει προβεί μέχρι στιγμής σε κάποια είδους δραστική αντίσταση.

Είναι τουλάχιστον διφορούμενο να μην αντιστέκεσαι, αλλά πάραυτα να μην τους δίνεις σημασία. Σημαίνει και δεν σημαίνει κάτι. Άλλοι θεωρούν την αδιαφορία αυτή ως την μαγιά για την μελλοντική εξέγερση, άλλοι δεν ελπίζουν σε θαύματα. Υπάρχουν, όμως και εκείνοι που ποντάρουν στην ηθελημένη αδιαφορία των κυβερνήσεων πως κάποια στιγμή θα τους γυρίσει μπούμεραγκ, πως ο εσκεμμένος παραγκωνισμός των λαικών απαιτήσεων θα έχει επιπτώσεις στην ίδια την άσκηση εξουσίας.

Σε κάθε περίπτωση, από πολλές πλευρές μπορεί να δει κανείς το θέμα, προβλέψεις πάντως, δεν μπορούν να γίνουν. Δεν παύει, όμως, το γεγονός ότι ακόμη και εν έτει 2017, υπάρχουν ακόμη θύλακες εξουσίας που ευλογούν τα γένεια τους, και που αν μη τι άλλο συνεχίζουν να μοιράζουν υποσχέσεις. Και δεν είναι μόνο η περίπτωση του υπουργού Άμυνας αλλά και όλων εκείνων που με καθημερινές δηλώσεις διαψεύδουν δήθεν τις «Κασσάνδρες», υποστηρίζοντας πως η ανάπτυξη είναι προ των πυλών.  

Ενίοτε δε, εκφράζονται και απόψεις περί μη χρηματοδοτικής ανάγκης της χώρας, όπως αυτές εκφράζονται επίσημα από τα χείλη κυβερνητικών στελεχών, σαν και αυτές του κου Τζανακόπουλου, ο οποίος δηλώνει απερίφραστα ότι αυτή τη φορά δεν έχουμε άμεσες χρηματοδοτικές ανάγκες, καθώς είναι εξασφαλισμένη η χρηματοδότηση του ελληνικού χρέους για τους επόμενους μήνες. «Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάψουμε να θέτουμε επιτακτικά την ανάγκη να κλείσει η αξιολόγηση όσο το δυνατόν γρηγορότερα, και μάλιστα εντός του πρώτου τριμήνου του 2017, ώστε να ενταχθούμε στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, δηλώνει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Εποχή», ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Όλα λαμπρά και όλα ωραία για την κυβέρνηση, λοιπόν, που βιάζεται για το κλείσιμο της αξιολόγησης, που βλέπει ανάπτυξη και που δεν χρειάζεται περαιτέρω βοήθεια. Αν δεν ξέραμε ότι πολλά πράγματα λέγονται για απλή κατανάλωση και πως η λιτότητα δεν πρόκειται να υποχωρήσει ούτε και το 2017, με ό,τι αυτό σημαίνει για την προσδοκούμενη ανάπτυξη, θα λέγαμε ότι οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου εκφράζονται καλή τη πίστη. Όμως, τίποτε δεν επιλέγεται τυχαία, πολύ δε περισσότερο που καταμεσής του χειμώνα πολλές χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια συμπολιτών μας υποφέρουν.

Οι ελπίδες της κυβέρνησης εδράζονται στον συνεχή και ανελέητο βομβαρδισμό της κοινής γνώμης ότι λιτότητα δεν υπάρχει και πως με την επερχόμενη ανάπυξη θα βρει δουλειά ο κόσμος και θα ανασάνει η αγορά. Τι περισσότερο περιμένατε από μια ακόμη αποτυχημένη κυβέρνηση που αρνείται να αποδεχθεί την φτώχεια; Τι αναμένετε από τα κυβερνητικά στελέχη να σας πουν αν όχι αόριστες κουβέντες και υποσχέσεις.

Η Φώφη Γεννηματά σε ομιλία της ισχυρίστηκε μετά την επάνοδο Γιώργου Παπανδρέου, ότι για την κρίση στην Ελλάδα ευθύνεται η κυβέρνηση της ΝΔ από το 2004 και μετά. Βγάλτε τα συμπεράσματά σας και σκεφθείτε αν σε αυτή τη χώρα ο καθένας ή η καθεμία μπορεί να λέει ό,τι του κατέβει και όποτε το θελήσει. Όχι πως από τα λόγια της Γεννηματά δεν υπάρχει κάποια αλήθεια αλλά το να κλείνεις τα μάτια στην διακυβέρνηση της χώρας από το 2010 και μετά, είναι τουλάχιστον απρεπές. Όμως η εξουσία των κομμάτων έχει την ίδια πρακτική, μην το ψάχνετε.