Για την, αναμενόμενη από πέρυσι, αποστράτευση του υποστρατήγου της ΕΛΑΣ Μανώλη Σφακιανάκη, πολλά γράφονται και λέγονται. Θα σταθώ σε μια πλευρά της υπόθεσης. Στο αν δηλαδή, είναι υγιές φαινόμενο, για ένα κράτος, ένας ανειδίκευτος δημόσιος υπάλληλος να εργάζεται ως τα 67 του, ενώ ένας στρατηγός, για την εκπαίδευση και μετεκπαίδευση του οποίου πλήρωσαν αρκετά οι φορολογούμενοι, πρέπει να φορά παντόφλες συνταξιούχου στα 53 του.

Το φαινόμενο δεν είναι σημερινό. Γράφω γι' αυτό επί δεκαετίες. Ιδίως για την ηλίθια, αλλά και πονηρή, πρακτική να αποστρατεύονται, συλλήβδην, από ένοπλες δυνάμεις και αστυνομία, νεότατοι αξιωματικοί, «λόγω προαγωγής νεοτέρων». Θυμάμαι ακόμη την περίπτωση του αείμνηστου εξαδέλφου μου πτεράρχου Σταθιά, που τον έστειλε το ΠΑΣΟΚ στη σύνταξη στα 47 του, ενώ για την εκπαίδευση και μετεκπαίδευσή του είχαν δαπανηθεί πολλά εκατομμύρια. Ε, δεν περίμενα ότι η πρακτική αυτή θα συνεχίζεται και σήμερα, όταν τα τρία μνημόνια μας, πράσινο, γαλάζιο ...ροζέ, επιβάλλουν άλλους κανόνες συνταξιοδότησης.

Αλλά, ας έλθουμε στις ειδικότερες πλευρές της συγκεκριμένης υπόθεσης. Γιατί αποστρατεύεται στα 53 του ο συγκεκριμένος αξιωματικός, αντί να τον «ξεζουμίσουν» όσο μπορεί να προσφέρει;  Τι του καταλογίζουν; Ότι είναι, λένε, «υπερτιμημένος». Ότι «έχει προβληθεί υπερβαλλόντως», από τα μέσα ενημέρωσης, διότι είναι «άριστος στις δημόσιες σχέσεις». Μπα; Και είναι προς καταλογισμό, εναντίον του, αν κατάφερε να κάνει ένα τμήμα της αστυνομίας, την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, που την παρέλαβε από ένα καμαράκι στη ΓΑΔΑ και την έκανε ολόκληρο οργανισμό, με πλούσιο έργο, (καταπολέμηση «παιδόφιλων», πρόληψη αυτοκτονιών κ.ά.) να είναι προσφιλής, φιλική, για τους πολίτες;

Άκουσα επίσης, ότι «ο ίδιος δεν έχει τόσες γνώσεις στα ηλεκτρονικά, όπως εμφανίζεται, άλλοι έκαναν τη δουλειά και εκείνος εισέπραττε την αναγνώριση». Μάλιστα, κάποιος ισχυρίστηκε ότι «ο Μάνος δεν ξέρει ούτε να ανοίξει τον υπολογιστή του». Μα αν είναι έτσι, τότε είναι ακόμη πιο αξιέπαινος. Αυτό σημαίνει ότι είναι πρωτομάστορας στο διοικείν. Στο «μάνατζμεντ».  Διότι η μέγιστη αρετή του ηγέτη δεν είναι να ξέρει να κάνει ο ίδιος όλες τις δουλειές. Αλλά να καταφέρνει να αξιοποιεί τα προσόντα των συνεργατών του. Αφού το πέτυχε, μπράβο του.

Ας σοβαρευτούμε. Η δίωξη είναι πολιτική. Και αυτό κάποτε πρέπει να σταματήσει. Διότι το κόστος δεν πληρώνει μόνο ο διωκόμενος. Αλλά οι πολίτες.

       Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

 giorgis@massavetas.gr