Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Ανακατεύουν την τράπουλα εδώ και πολλά συναπτά έτη και δεν υπολογίζουν ποιο είναι το χαρτί που θα βγει. Σαρώνουν με τα νομοσχέδια της ντροπής όλα τα νοικοκυριά, γιατί έτσι πρέπει να είναι συνεπείς προς τις υποσχέσεις που έχουν δώσει. Το κακό ξεκίνησε από νωρίς και οι ίδιοι οι πολίτες ήταν εκείνοι που σιγοντάρισαν την όλη κατάσταση.

Αν δεν συνέβαινε αυτό και συνεχίζονταν οι διαμαρτυρίες δεν θα μπορούσε καμία κυβέρνηση να περάσει άλλα μέτρα λιτότητας, την ίδια στιγμή που η ευρωζώνη θα έμπαινε σε κίνδυνο, κάτι που θα ανάγκαζε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να προβούν αναγκαστικά σε ελαφρύνσεις αν όχι κούρεμα του ελληνικού χρέους.

Η πίεση που ασκείται από τους λαούς μετρά πολύ περισσότερο και κοστίζει ακριβά σε όσους λένε πως προαποφασίζουν για την τύχη τους. Συνήθως αυτό που ισχυρίζονται πάντα είναι πως μπορούν να τα βγάλουν πέρα δίνοντας και από ένα ψίχουλο στον κόσμο που το εκλαμβάνει, τάχα, ως θείο δώρο. Έφτασε, όμως, η εποχή όπου ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο, απλά αυτό που δεν κάνει είναι να παίρνει την πρωτοβουλία να συνεχίζει στοχευμένα τους αγώνες του, μη περιοριζόμενος στα κλαδικά και μόνο αιτήματα.

Η κοινωνική αλλαγή θα έρθει μονάχα αν οι λαοί πιστέψουν στις δυνάμεις τους αλλά και στην δυνατότητα αυτοοργάνωσής τους. Όταν παραμερίσουν τα λεγόμενα περί ουτοπιών που τους εγκλωβίζουν στην λογική του «περίμενε και ό,τι προκύψει». Το κακό τού να εκλέγονται κάθε φορά όλοι αυτοί που οδηγούν την χώρα σε τεράστια αδιέξοδα, το κάθε φορά νέο στραβοπάτημα με την ψήφο που νομιμοποιεί τις εξουσίες να αποφασίζουν για την λεηλασία των εισοδημάτων, η πεπατημένη του να πριμοδοτούνται τα κόμματα γιατί λέει «δεν γίνεται αλλιώς», όλα αυτά κάποια στιγμή λόγω και των κοινωνικών τριγμών θα πρέπει να μπουν στην γωνιά αν θέλουμε όχι μόνο να απαλλαγούμε από τα μνημόνια που τα συνοδεύουν απίστευτα μέτρα λιτότητας, αλλά  και να ανασάνουμε μετά από τόσα χρόνια υποτέλειας.

Τι και αν λέγεται ΣΥΡΙΖΑ ή ΚΚΕ, ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, Χρυσή Αυγή ή Ποτάμι, το κάθε κόμμα προσπαθεί να επωφεληθεί από τα στραβοπατήματα του άλλου για να κατακτήσει κάθε φορά την ποθητή εξουσία. Η «τούμπα» του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πρωτόγνωρο γεγονός. Ούτε η μετατροπή της ΝΔ σε «αντιμνημονιακό ανάχωμα», μηδέ εξαιρουμένης της αντισυστημικής τάχα ακροδεξιάς και των αλλοπρόσαλλων σταλινικών. Κάθε κόμμα και ένα συμφέρον, κάθε ψήφος και καταξίωση της αφερεγγυότητας.

Οι πολίτες μετά από τόσα χρόνια θα έπρεπε να έχουν πειστεί για την κομματική ψευδολογία, που αν μη τι άλλο έχει προκαλέσει σοκ στην ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για ασύστολα ψεύδη, την στιγμή που εδώ και τουλάχιστον επτά χρόνια υπόσχονται όλοι έξοδο από την κρίση αλλά αντ' αυτού υπογράφουν εκ νέου ξεπούλημα της  χώρας, επειδή μάλλον δεν τους βγήκαν οι αριθμοί. Τι καλύτερο πειστήριο από αυτή την μακρόχρονη στάση, τι μεγαλύτερη απόδειξη πως τα κόμματα λειτουργούν για να εξαπατούν τους πολίτες; Ξέρω, κάποιοι από εσάς θεωρούν πως αυτή την φορά θα κάνουν καλύτερη επιλογή, θα ψηφίσουν για να βγει οριστικά η χώρα από την κρίση. Ποιο κόμμα θα το κάνει αυτό; Πόσους έχετε ακούσει να σας λένε πως εφεξής η πολιτική θα είναι για την προστασία των λαϊκών εισοδημάτων;

Την ψήφο σας θέλουν αγαπητοί, την συγκατάθεσή σας για να εφαρμόσουν τις νέες πολιτικές λιτότητας και περικοπών. Και αυτό δεν φαίνεται αμέσως παρά μετά από λίγο καιρό. Θυμηθείτε αυτά εδώ, όταν έρθει η ΝΔ στην εξουσία, αφού βέβαια έχετε καταγράψει από πριν τις υποσχέσεις. Και ξέρετε - το καινούργιο κόλπο είναι του τύπου «εμείς δεν υποσχόμαστε τίποτε...».

Ασφαλώς. Η ψευδολογία όταν ξεπερνά τα όρια κάνει την φτηνή επιχειρηματολογία ...ειλικρίνεια. Δεν σας υπόσχονται γιατί δεν πρόκειται να κάνουν τίποτε για εσάς. Απλά θέλουν να είναι ειλικρινείς σε αυτό. Εκεί φτάσαμε μετά από επτά χρόνια ψεύδους.