Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Τρέχει και δεν φτάνει η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να πείσει πως πράττει το καλύτερο για την χώρα. Ο πρωθυπουργός δεν σταματά τα ταξίδια και οι υπουργοί της κυβέρνησής του προσπαθούν να επιδείξουν έργο, που τάχα θα αλλάξει άρδην το προεκλογικό τοπίο. Οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να αναφέρονται σε προβάδισμα της ΝΔ, ενός κόμματος χωρίς κάποιο ουσιαστικό πρόγραμμα, ένα κόμμα που έχει να αντιπαρατεθεί με μια κυβέρνηση που ούτως ή άλλως παρεκκλίνει σημαντικά από τους αρχικούς της στόχους.

Για να είμαστε πιο σαφείς: ούτε καν η εφαρμογή του νέου ηλεκτρονικού εισιτηρίου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δεν φαίνεται να λειτουργεί ομαλά, όταν τεράστιες ουρές πολιτών που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, αποδεικνύουν στην πράξη πως υπάρχουν ακόμη πολλά κενά στην οργάνωση. Και να ήταν μόνο το ηλεκτρονικό εισιτήριο... Εδώ γίνεται μεγάλος ντόρος για τον εκσυγχρονισμό των F-16, σε σημείο που να φαντάζει μεγάλη αστειότητα η νέα συνεργασία Τραμπ Τσίπρα. Μια συνεργασία που κανείς δε θα φανταζόταν πριν από το 2015, όταν ως τότε κόμμα της Αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ διαρρήγνυε τα ιμάτιά του με τον αντιαμερικανισμό του.

Αυτό βέβαια, μπορεί να αποτελέσει πρώτης τάξης πάτημα για την συντηρητική παράταξη, η οποία ξεχνώντας όσα έχει κάνει μαζί με το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια, αναζητά εναγωνίως εκ νέου την διακυβέρνηση της χώρας. Είναι αλήθεια, έτοιμη η ΝΔ να κυβερνήσει; Μπορεί σε αυτή την κατάσταση να πείσει κανέναν ότι μπορεί να προκαλέσει κοσμογονικές αλλαγές στην χώρα; Όχι ασφαλώς. Το θέμα με την Ελλάδα είναι ότι πλέον τα κόμματα που την κυβερνούν δεν είναι παρά διεκπεραιωτές των μνημονίων, που όχι απλώς δεν σταματούν, αλλά συνεχίζονται με άλλες μορφές.

Όσα ταξίδια και να κάνει λοιπόν, ο πρωθυπουργός, όσες φωνές και αν βάλει η Αντιπολίτευση, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να πείσουν ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού ότι η πρόθεσή τους δεν είναι άλλη παρά να κυβερνούν, τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από το να νέμονται τα μοιράδια της εξουσίας. Πώς αλλιώς θα μπορούσε κανείς να αποκαλέσει όλους αυτούς που δήθεν πασχίζουν για την χώρα, προσκυνώντας κάθε φορά τους εκάστοτε πλανητάρχες, προσφέροντας γη και ύδωρ στους ξένους επενδυτές;

Ανάπτυξη το ονομάζουν αυτό, αλλαγή των όρων διαβίωσης και επιτυχή διεκπεραίωση των υποσχέσεων... Ποιος υποσχέθηκε και τι στους πολίτες; Μήπως ότι με αυτό τον τρόπο θα βρουν δουλειά; Μήπως ότι με το να εκποιούν την δημόσια περιουσία, ενδέχεται να προκύψει κάτι που θα ταρακουνήσει την χώρα; Το λιγότερο αστειότητες είναι όλα αυτά. Η ανεργία εξακολουθεί να κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, τα φτωχά νοικοκυριά πολλαπλασιάστηκαν, οι υποχρεώσεις αυξήθηκαν, οι συντάξεις αναμένεται να κουτσουρευτούν περαιτέρω, όλα αλλάζουν προς το χειρότερο. Για την κυβέρνηση όμως, όλα είναι υπό έλεγχο.

Και πώς να μην είναι άλλωστε, αφού τόσα χρόνια μετά την κρίση μπορούν και επιβάλλουν ακόμη αδιαμαρτύρητα μέτρα λιτότητας; Τους άφησαν οι πολίτες ανεξέλεγκτους, τους παρέδωσαν την χώρα να την κυβερνήσουν παραβιάζοντας με τον πιο ωμό τρόπο όσα είχαν υποσχεθεί. Και να σκεφτεί κανείς, ότι όλα ήταν προσχεδιασμένα. Στο νέο του βιβλίο «Ανίκητοι ηττημένοι», ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, αποκαλύπτει την συνάντηση που είχε με την διευθύντρια το ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία του είχε εκμυστηρευθεί κατ' ιδίαν πως τα μέτρα λιτότητας δεν πρόκειται να βγάλουν την χώρα από την κρίση, κάτι που ήξεραν εξαρχής πολύ καλά οι εταίροι. Ασφαλώς. Όλα ήταν γνωστά σε όλους από την αρχή. Μήπως δεν ήξερε ο Σαμαράς σε ποια κυβέρνηση παρέδιδε την εξουσία; Το ήξερε πολύ καλά. Μήπως δεν ήταν γνωστή η ρώσικη ρουλέτα των επόμενων μηνών; Αν είναι δυνατόν... Ένα κόμμα που έταζε εξόδους από τα μνημόνια, θα έφτανε έτσι απλά να αναιρέσει τις υποσχέσεις και να τα εφαρμόσει; Όχι βέβαια, έπρεπε να δείξει πως αντιστέκεται. Κάτι που έγινε μέχρι και το δημοψήφισμα.

Τελικά τι; Αυτό που βλέπουμε σήμερα, τον Αλέξη Τσίπρα να σύρεται πίσω από τον καθένα και τους εταίρους να επιχαίρουν που η χώρα βρίσκεται υπό κατακτητικό ζυγό για όγδοη χρονιά. Με λίγα λόγια: αφήστε τα λόγια και βάλτε βαθιά το χέρι στην τσέπη. «Η κυβέρνηση είναι δίπλα σας», λένε, «μην φοβάστε να πληρώνετε». Ούτως ή άλλως, ποτέ δεν θα πάρετε χρήματα πίσω. Αυτό εννοούν.