Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Όταν κάποιες στιγμές λυγίζεις, να θυμάσαι ότι από την κατάσταση αυτή πέρασαν και δοκιμάστηκαν χιλιάδες άλλων που έφτασαν στο σημείο μηδέν και αμέσως μετά επανήλθαν γιατί έτσι έπρεπε να γίνει. Όταν σκέφτεσαι πως οι υφιστάμενοί σου, που δεν τους επέλεξες αλλά σε κυβερνούν και καθορίζουν την μοίρα σου, σε καλούν να καταβάλλεις και άλλα από τα δεδουλευμένα σου χωρίς αιδώ και ίχνος ανθρωπιάς, να υπολογίζεις στην δύναμή σου να αντέχεις σε κάθε είδους κακουχία που αν μη τι άλλο σε προκαλούσε ανέκαθεν.

Όλοι αυτοί που παρελαύνουν μπροστά σου σα κινηματογραφική ταινία έκαναν πάντα τα ίδια και σαν κυβερνώντες και σαν αντιπολίτευση και σαν όψιμοι επαναστάτες και σαν υποψήφιοι επιλαχόντες στο καθαρτήριο του συμβιβασμού. Η σημερινή λαίλαπα είναι δημιούργημά τους, όπως δημιουργήματά τους είναι και τα χαμένα νοήματα που εξαγόρασαν για μια θέση εξουσίας. Και δεν είναι μόνο το Πολυτεχνείο που σου θυμίζει τις στιγμές αναλγησίας από ανθρώπους που μεγάλωσαν νωρίς, όσο το ότι εξακολουθούν κάποιοι να εξαγοράζουν συνειδήσεις χωρίς κανέναν ενδοιασμό, προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους, που άλλοτε ήταν η συμπερίληψη στο κατεστημένο ανταλλάσσοντας την σκέψη με τα smartphones ή την πνευματική εγρήγορση με τα κάθε είδους gadgets που υποδηλώνουν υλική αφθονία και α-νοηματοδοσία.

Όσο όσο λοιπόν το ξεπούλημα, σε φθηνή τιμή προέχει στην συναλλαγή ανταλλαγή. Για όλους αυτούς τους λόγους, τους καμαρώνεις σήμερα να περνούν από κόσκινο τα γραφόμενα περί επανάστασης, όταν αυτοί θέλουν να είναι και στις δύο πλευρές και στην καρέκλα και στα πεζοδρόμια. Χαμογελάς λοιπόν απλά γιατί είναι οι ίδιοι που κάποτε σε ώθησαν στην αυτοκαταστροφή για τα συλλογικά περάσματα που τελικά δεν βρέθηκαν ποτέ, αλλά που με μεγάλη ευκολία  -αυτοί ειδικά - ξεπέρασαν τις όποιες  αναστολές και εισήλθαν με συνοπτικές διαδικασίες στον εφιαλτικό κόσμο που τους περίμενε με ανοιχτές αγκάλες να τον διαιωνίσουν.

Το έκαναν χωρίς πολύ σκέψη, το έπραξαν γιατί πολύ απλά δεν νοιάστηκαν για τίποτε περισσότερο. Ούτε λογαριασμό έδωσαν στις στρατιές των απογοητευμένων, ούτε γύρισαν να κοιτάξουν το παρελθόν. Σέβομαι το σήμερα, σημαίνει βαδίζω με βάση την παρακαταθήκη, την όποια παρακαταθήκη, αυτό εκείνοι δεν το έμαθαν ποτέ, δεν βρέθηκε κανείς να τους το διδάξει. Με γρήγορες κινήσεις άρπαξαν από την λεία, από όλο αυτό το κομπόδεμα ιδεών και αντιλήψεων που καταχράστηκαν εν ριπή οφθαλμού, θεωρώντας ότι με τον τρόπο αυτό θα βρίσκονται πάντα στην κορυφή της τρέχουσας επικαιρότητας.

Μην τους ζηλεύεις λοιπόν, όλους αυτούς που ενδίδουν για χάρη της πολυθρύλητης εξουσίας στις περίγυρο και την κοινωνία, όλους εκείνους που παρερμήνευσαν και αντικατέστησαν την φράση του Αριστοτέλη ότι οι πολίτες πρέπει να είναι φίλοι μεταξύ τους και «τα των φίλων κοινά» με το περιβόητο «οι των μελών του κόμματος ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες θεώνται από κοινού», επιχείρημα λαθραίο και μια οφθαλμοφανής κατάντια που θα έκανε τους αρχαίους Αθηναίους να ξεκαρδίζονται στα γέλια.

Όταν φτάνει αυτή η δύσκολη στιγμή που νοιώθεις πως λυγίζεις, σκέψου πως από μόνα τους τα κάθε λογής μνημόνια και οι φραγμοί δεν μπορούν να σου πάρουν την αξιοπρέπεια, ούτε να σε μεταμορφώσουν σε ζήτουλα και άστεγο ιδεών. Έχεις ήδη κατακτήσει την δυνατότητα να εκφράζεσαι μέσα σε αυτό το μπάχαλο παρερμηνειών και κουτσομπολιών, έχεις από χρόνια υπερτερήσει αυτής της μίζερης κοινωνίας σε πολλά ζητήματα, και κάποιοι από τους φερέλπιδες επαναστάτες του καναπέ και εντολοδόχοι της παρατεταμένης καταπίεσης ζηλεύουν αφάνταστα.

Δύναμη λοιπόν, πρέπει να ανασύρεις από την ψυχή σου, κουράγιο που θα σε βοηθήσει να αντέξεις την λαίλαπα. Απευθύνομαι σε όλους αυτούς που η κάθε 17 του Νοέμβρη τους εμπνέει, ανασύροντας όχι μόνο αναμνήσεις, αλλά και ρεαλισμό. Τι είδους; Μα την επικαιρότητα που αποκτά η κάθε είδους αντίσταση στην φτηνή κομματική πολιτική, ο ιδεολογικός φραγμός σε κάθε τι ξένο προς την ευημερία των ανθρώπων. Κατά τα άλλα, αυτοί να' σαι σίγουρος θα συνεχίζουν να βράζουν στο ζουμί τους έχοντας μπερδέψει την εξέγερση με τα κάθε λογής φιλελεύθερα νομοσχέδια. Έχοντας αξεκαθάριστη την θέση την οποία πρεσβεύουν μετά από τόσα χρόνια λογοκλοπής.