Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Πανέτοιμη η κυβέρνηση δίνει τις απαντήσεις που αρμόζουν προς χάριν της δοκιμασίας της  αξιοπιστίας του καθενός και στην πεποίθησή του ότι αυτοί που τον κυβερνούν τα λένε όλα "έξω από τα δόντια". Παρά τις μεγάλες συγκρούσεις εντός του κυβερνητικού συνασπισμού, η διακυβέρνηση της χώρας συνεχίζεται και μαζί με αυτήν το δράμα ενός ολόκληρου λαού που έχει εναποθέσει την τύχη του στις  black Friday και στις όποιες προσφορές ψίχουλα για να εξαργυρωθεί με τον τρόπο αυτό η θέλησή του να συνεχίζει να υφίσταται τον κάθε είδους εξευτελισμό.

Είναι αυτός ακριβώς ο λαός που επαφίεται στις υποσχέσεις και τα περιττά λόγια του εκάστοτε νέου πρωθυπουργού, που μαζεύοντας τα λόγια του έχει πάψει από καιρό να υπόσχεται παραδείσους. Και ναι μεν αυτό συμβαίνει, όμως οι πολίτες φαίνεται πως συνεχίζουν να θέλουν να ακούν για τεχνητή ευημερία και τα τοιούτα.

Αισθάνεται κανείς πως το παιχνίδι που συνεχίζει να παίζεται στις πλάτες των πολιτών του έχει και αυτούς συμμέτοχους, πως με την συνδρομή τους επιτυγχάνονται οι συνεχείς πολιτικές λιτότητας που συγκαλύπτονται από την επίπλαστη θεωρία, με τα περί του τέλους και της εξόδου από τα μνημόνια.

Το να συνηγορεί κάποιος στην συνέχιση αυτών των πολιτικών σημαίνει πως είτε είναι βολεμένος, είτε βρίσκεται συνεχώς υπό καθεστώς παραπλάνησης για την παρατεταμένη οικονομική κρίση στην χώρα. Έχει πειστεί ότι οι ηγέτες του "τα λένε έξω από τα δόντια" και δεν έχουν να του κρύψουν τίποτε. Αυτό όμως, είναι και η τελευταία διαπόμπευση λόγω του ότι και η λιτότητα συνεχίζεται και φτώχεια υπάρχει και το ψέμα καλά κρατεί. Για πόσο καιρό ακόμη όμως, θα συνεχίσει να  γίνεται ανεκτή αυτού του είδους η κοροϊδία;

Φαίνεται πως υπάρχουν ακόμη περιθώρια και για άλλες συνωμοτικές πολιτικές. Με τις συνεχείς επισκέψεις στο εξωτερικό και τις συναντήσεις με τους ξένους ηγέτες, ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει να κρατήσει τον ελληνικό λαό σε πλήρη καταστολή, αδρανοποιώντας τα αντανακλαστικά του και ενεργοποιώντας την νωχελικότητά του. Ευκολοπιστία των πολιτών να το ονομάσει κανείς αυτό; Ή μήπως μαζοχισμό και λογική απραξίας; Όπως θέλετε, πέστε το. Ένα είναι σίγουρο: Καμία κοσμογονική αλλαγή δεν θα συντελεστεί όσο υπάρχει αυτή η κατάσταση με την απάθεια των πολιτών και την σταθερή πεποίθησή τους ότι τίποτε δεν αλλάζει. 

Αλλά αν αυτή είναι η σταθερή πεποίθησή τους, από πού αντλούν ενδεχομένως αισιοδοξία για το μέλλον; Μήπως από τα λεγόμενα του Κυριάκου Μητσοτάκη, πως θα επαναφέρει την χώρα στην ομαλότητα; Ή μήπως από τις υποσχέσεις για νέες επενδύσεις και εργασία, όταν ο πρωθυπουργός σπεύδει να ενημερώσει ότι υπάρχουν τάχα πολλοί που θέλουν να επενδύσουν στην χώρα και πως "όποιος προλάβει τον Κύριον είδε;" Αστειότητες.

Πόσοι από τους ενδιαφερόμενους επενδυτικά θα σπεύσουν να δηλώσουν την εμπιστοσύνη τους στο ελληνικό κράτος για να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας σε ένα οικονομικό τοπίο που αλλάζει μέρα με την ημέρα και που κανείς δεν μπορεί να τους προεξοφλήσει πως όλα θα πάνε κατ' ευχήν το επόμενο χρονικό διάστημα; Ξέχασα, όμως, είναι και οι δηλώσεις των εταίρων που κάνουν και αυτοί με την σειρά τους λόγο για επιστροφή στην ομαλότητα, για το γεγονός ότι η Ελλάδα βγαίνει με επιτυχία στις αγορές.

Σκέφθηκε, όμως, κανείς άραγε, γιατί γίνονται αυτές οι δηλώσεις σε αυτή την χρονική στιγμή; Γιατί για μια ακόμη φορά αποσιωπάται το γεγονός της μεγάλης φτώχειας στην χώρα προς όφελος της συνεχιζόμενης καταβολής των δανεικών;

Υπάρχει πάντα κάποιος λόγος που γίνονται παρόμοιες δηλώσεις. Υπάρχει σχέδιο και στόχος για να επιδιώξεις, συμφέροντα και συγκάλυψη ευθυνών. Είναι το γεγονός ότι δεν θέλει κανείς από τους κυβερνώντες να παραδεχθεί ότι η πολιτική λιτότητας οδηγεί στην ολοένα και μεγαλύτερη φτωχοποίηση και πως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εξόδου από την κρίση. Είναι που όλοι λίγο - πολύ από τους φερέλπιδες πολιτικούς που αντιπροσωπεύουν τους πολίτες, δεν θέλουν να πάρουν την ευθύνη να δηλώσουν ευθαρσώς πως απέτυχαν και πως συνεχίζουν να λένε ψέματα. Οι απαντήσεις τους απλά δοκιμάζουν την αξιοπιστία της υποτακτικής συμπεριφοράς των πολιτών. Για το αν γίνεται συνειδητά αυτό ή απλά το γενικότερο κλίμα αναξιοπιστίας παρασύρει στο διάβα του τα πάντα.