Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Άρχισαν τα όργανα στις σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας μετά τις δηλώσεις Τραμπ κατά την διάρκεια ανακοίνωσης του προγράμματος εθνικής ασφάλειας ότι Κίνα και Ρωσία είναι αντίπαλες δυνάμεις με υπαινιγμούς περί επιστροφής στα παλιά δόγματα. Ήδη οι Κινέζοι διαμαρτυρήθηκαν σφόδρα κατά του Τραμπ ότι υιοθετεί τακτικές που παραπέμπουν στον ψυχρό πόλεμο, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι δεν προσβλέπουν με κανένα τρόπο στο να θίξουν τα αμερικανικά συμφέροντα (sic). Το ίδιο έκανε και η Μόσχα που μάλιστα υιοθέτησε και ρητορικές του τύπου «η αμερικανική στρατηγική ασφάλειας έχει ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα», διαβεβαιώνοντας παράλληλα τους αμερικανούς ότι η Ρωσία δεν είναι εχθρός. (tres sic)

Και όλα αυτά βέβαια, την στιγμή που αποκαλύφθηκε πως η CIA βοήθησε τους Ρώσους να αποτρέψουν τρομοκρατικό χτύπημα στο έδαφός τους. Τι βλέπουμε λοιπόν, με όλα αυτά; Απλά ότι οι ισορροπίες αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή, αλλά παράλληλα ότι η παραδοσιακή τυπολατρία στις δηλώσεις δεν χάνει το νόημά της. Από την άλλη βέβαια, αν σκεφθεί κανείς πως το ΝΑΤΟ διευρύνεται ολοένα και περισσότερο προς Ανατολάς και συγκεκριμένα στα σύνορα με την Ρωσία, σε συνδυασμό με την κάθοδο των Ρώσων στη Μεσόγειο αλλά και την επιβλητική της παρουσία στην Συρία με ορίζοντα άλλες περιοχές του πλανήτη, μάλλον για νέα  μπερδεμένη κρίση μιλάμε. Οι δε Κινέζοι που δεν φείδονται επεκτατικών οικονομικών επελάσεων δεν παραμένουν απλοί θεατές.

Η νέα διαμορφωθείσα κατάσταση περιπλέκεται μάλιστα ακόμη περισσότερο με την πυριτιδαποθήκη της Μέσης Ανατολής, από την στιγμή που οι ΗΠΑ αναγνώρισαν ως πρωτεύουσα του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ. Σε όλα αυτά θα πρέπει ασφαλώς να συνυπολογίσουμε και την νέα προστάτιδα δύναμη των μουσουλμάνων που ακούει στο όνομα Τουρκία. Τι εξέλιξη και τέλος θα έχει όλη αυτή ιστορία, πώς θα ξεμπερδευτεί το κουβάρι των συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή, ουδείς γνωρίζει με σιγουριά.  

Οι αντιπαραθέσεις αυτές, που ανέφερα στην αρχή, δεν προκαλούν μόνο ανησυχία αλλά και περίσκεψη στους κάθε λογής αναλυτές, που δεν μπορούν να εστιάσουν σε μια και μόνο περιοχή κρίσης. Ασφαλώς και οι Αμερικανοί συνεχίζουν να εξάγουν τα εσωτερικά τους προβλήματα, όπως το ίδιο κάνουν και οι Ρώσοι αλλά και οι Κινέζοι που έχουν βυθίσει τους λαούς τους σε μια παρατεταμένη οικονομική κρίση. Το ζήτημα είναι, όμως, μέχρι πού θα φτάσει αυτή η εξαγωγή εσωτερικών προβλημάτων και ποιους άλλους λαούς θα έχει ως αποδέκτες. Όμως η αλήθεια είναι πως το όλο σύστημα εξουσίας είναι αυτό που στην ουσία χωλαίνει. Αυτό το καταλαβαίνουν πολύ καλά οι νέοι φιλόδοξοι πλανητάρχες που κάνουν το παν για να αποφύγουν τις ευθύνες τους.

Με τέτοιου είδους «στρατηγικές ασφαλείας» - όπως αυτή του αμερικανού προέδρου - προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τους λαούς από τα πραγματικά τους προβλήματα. Το ίδιο έκαναν Αμερικανοί και Ρώσοι από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά, το ίδιο κάνουν και θα συνεχίσουν να κάνουν και σήμερα.

Είναι η πάγια τακτική για να κρατούν τους πολίτες τους φιμωμένους, ο μόνος εξασφαλισμένες τρόπος για να επιβάλλουν τα νέα δόγματα λιτότητας και περικοπών στο όνομα είτε της εξοικονόμησης πόρων, είτε της υποτιθέμενης διασφάλισης της τάξης. Τι έχουν να χωρίσουν, άραγε, οι σημερινοί τσάροι τύπου Τραμπ και Πούτιν; Σε τι διαφέρει η  πολεμική κραυγή της Δύσης από την αντίστοιχη της Ανατολής; Το πρόβλημα εξακολουθεί να παραμένει το ίδιο. Οι λαοί συνεχίζουν να μοιράζονται στα σχέδια των υπερδυνάμεων, οι απόγονοι των Στάλιν, Χίτλερ, Τσώρτσιλ και Αϊζενχάουερ  είναι εδώ πανταχού παρόντες.

Αν μη τι άλλο λοιπόν, συμμαχίες και αντιπαλότητες συνεχίζουν να υπάρχουν. Αυτό, όμως, που δεν καταλαβαίνει ο μέσος πολίτης αλλά και οι εκάστοτε αναλυτές, είναι προς τα πού θα στραφεί το ενδιαφέρον, σε ποια περιοχή του πλανήτη θα γίνει η νέα μπίζνα επί το λαϊκότερον. Με λύπη μου διαπιστώνω ότι η μπίζνα αυτή ήδη λαμβάνει χώρα σε περιοχές που μέχρι τώρα παρέμεναν άθικτες για πολλούς και διάφορους λόγους.

Το μέτωπο με την Βόρειο Κορέα, λέω, όπως και στην Αραβική χερσόνησο μονοπωλούν επί του παρόντος το ενδιαφέρον. Κατά τα άλλα, δεν πρόκειται να παύσουν τα παλιά «γνωστά μέτωπα», απλά η άπω Ανατολή αναμένεται να γνωρίσει τις μελλοντικές εκπλήξεις. Και όλα αυτά αφού έχουν ήδη διανοιχτεί οι εμπορικοί δρόμοι για Κινέζους, Αμερικανούς και Ρώσους, αφού προηγούνται ή θα προηγηθούν τα πολεμικά μέτωπα. Οι δε δηλώσεις περί αντιπαλότητας και εχθροπραξιών οφείλονται μάλλον στο γεγονός ότι αυτοί οι δρόμοι ενίοτε διασταυρώνονται.